မနက္ သံုး နာရီခြဲ ေလာက္ရွိၿပီ။ ျမတ္မႏၱလာထြန္း အျမန္ယာဥ္ ႀကီးသည္ ရမည္းသင္း ကို ေက်ာ္လာေပၿပီ။ ေနာက္ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေနလွ်င္ ေပ်ာ္ဘြယ္ သို႔ ေရာက္ေပေတာ့မည္။ ေမြးဌာနီသို႔ ေရာက္ေပေတာ့မည္။ ေပ်ာ္စရာႀကီးျဖစ္သည္။
ေမြးဌာနီ... အညာအရပ္ဆီသို႔...
ေမွ်ာ္ဆီေမွ်ာ္မွန္း စိတ္၀ယ္တမ္းတ...
မွန္းဆပါသည္... တမ္းတပါသည္....
လွည္းလမ္းတေလွ်ာက္... ဖံုလံုးႀကီးေတြ...
တလိမ့္လိမ့္တက္ခါျမင္ေယာင္ေသးေတာ့သည္...
ဆုိသည့္ သီခ်င္းကိုပင္ အမွတ္ရမိေသးသည္။ ကားထဲကေန ေအာက္ကိုဆင္းေတာ့ ေျမာက္ျပန္ေလ တစ္ခ်က္ေ၀ွ႕သည္။ စိမ့္ေနေအာင္ေအးလွသည္။ ညီလတ္ကို လာႀကိဳေနတာ ေတြ႔ရသည္။ ေအာက္ေရာက္ေရာက္ျခင္း သူက ေခါင္းစြပ္တစ္ခုထုတ္ ေပးသည္။ နားရြက္ေတြေအးလာသျဖင့္ အျမန္စြပ္လိုက္သည္။ အထုပ္ေတြ ဘစ္ကားေပၚမွခ်၊ ကားေပၚတင္ ကာ အိမ္ဘက္သို႔ သြားၾကသည္။ ၿမိဳ႕ ထဲ က ျဖတ္ေမာင္း ေနရင္း ေဘးဘီကို ၾကည့္မိသည္။ ေအာ္ တို႔ ေပ်ာ္ဘြယ္က အရင္လိုေလးပါပဲလား။
ခဏအၾကာတြင္ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေပၿပီ။ ေအာ္... အိမ္ကလဲ အရင္လိုေလးပါပဲလား။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေဖတို႔ အေမတို႔ ႏိုးေနၾကသည္။ မေတြ႔ရတာအေတာ္ ၾကာေပၿပီ။ ၀မ္းသာ စရာေကာင္းလွသည္။ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ႏြားႏို႔ ပူပူ ျပစ္ျပစ္ေလး တစ္ခြက္ အေမက တိုက္သည္။ အထုတ္အပိုးေတြဘာေတြခ်၊ စကားေလး ဘာေလး ေျပာၾကသည္။ ခဏေနေတာ့ တညလံုးကားစီးလာရလို႔ လူတကိုယ္လံုးလဲ ႏံုးေနတာသတိျပဳမိသည္။ တေရးတေမာ အိမ္မွျဖစ္မည္ ဆိုကာ အိပ္လိုက္ရသည္။ ငယ္ငယ္က အိပ္ေနၾက က်ေနာ့္ အခန္းမွာ ေစာင္ထူထူ ႏွင့္ ေကြးရတာ အရသာရွိလွသည္။
မိုးလင္း ေတာ့ ဂ နာရီခြဲေလာက္မွ အိပ္ရာကႏိုးသည္။ မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ၿပီး အေဖ အေမတို႔ႏွင့္ စကားေျပာရင္း အေမေၾကာ္ေသာ ၾကာဇံေၾကာ္ပူပူေႏြးေႏြး ကို ၿမိန္ေရယွက္ေရ စားလိုက္သည္။ ခဏေနေတာ့ အိမ္၀င္းထဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္သည္။ အပင္ေလး ေတြ ထပ္စိုက္ထားသည္၊ ပန္းအိုးေလးေတြတိုးလာသည္၊ အုတ္တံတိုင္း အသစ္ျပင္ထားသည္၊ အိမ္ေဆးသုတ္ထားသည္ မွ အပ ကၽြန္ေတာ္ ရွိစဥ္ကအတိုင္းျဖစ္ပါသည္။ အိမ္၀င္းထဲ တင္ ဓါတ္ပံုေလးေတြ ေလွ်ာက္ရိုက္ေနမိသည္။ အိမ္ေရွ႕က မန္က်ည္းပင္ ေလး ေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးလာသည္။
ေနာက္ေတာ့ ညီငယ္ႏွင့္ အတူ ဆိုင္ကယ္ေလးျဖင့္ ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းဘက္ ကို သြားသည္။ ဆရာေတာ္ ထံ သြားသည္။ ဆရာေတာ္ ကလည္း ၀မ္းသာေနသည္။ တရားအနည္းငယ္ ခ်ီးျမွင့္သည္။ ေရာက္ေလရာအရပ္မွာ လိမ္လိမ္မာမာေနဖို႔ ဆံုးမ စကားေျပာၾကားသည္။
ၿပီးေတာ့ ေရႊျပည္သာ ဘုရားေပၚသို႔ တက္ၾကသည္။ ဘုရားေပၚတြင္တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ဘုရားက အေတာ္ျပဳျပင္ထားသည္။ ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲ သြားေပၿပီ။ ေရႊသကၤန္း ကပ္လႈ မြမ္းမံရန္ ျငမ္းမ်ား ဆင္ထားသည္။ ပစၥယံတေလွ်ာက္ လက္ယာရစ္ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့ သည္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေတာင္ငူ မင္းႀကီးညိဳ တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ သည့္ မင္းရာမ ေစတီဘက္ေရာက္ၾကသည္။ ဘုရားရိပ္ က ေအးျမလွသည္။ မင္းရာမ မွာလည္း ျပဳျပင္ထားသည္။ မင္းရာမဘက္သြားတဲ့ လမ္းေတြက က်ေနာ္ရွိစဥ္ကႏွင့္မတူ။ အရင္က ခ်ိဳင့္ေတြ က်င္းေတြႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ယခု ျပင္ထားသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေခ်ာေနသည္။
ဒီလိုႏွင့္ ေနလည္ေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္စာ အိမ္တြင္စားလိုက္ၾကသည္။ မွ်စ္ခ်ဥ္ႏွင့္ ၀က္သား၊ ငရုတ္သီးေထာင္းျဖင့္ စားရသည္မွာ ၿမိန္လွသည္။ ေန႔ခင္းက်ေတာ့ က်ေနာ္စားခ်င္ေနေသာ မုန္႔ေလေပြ၊ ပဲျမစ္၊ စိမ္းစားဥ မ်ားေကၽြးသည္။ ညေရာက္ေတာ့ မိသားတစု ေရမုန္႔ ႏွင့္ အေၾကာ္ စားၾကသည္။
ေနာက္တေန႔ ေရာက္ေတာ့ အေဒၚတို႔ အိမ္သြားလည္၊ စကားေတြေျပာၾက၊ ေပ်ာ္စရာႀကီးျဖစ္သည္။ အေဒၚ့ အိမ္မွာ မုန္ပ်ားသလက္ႏွင့္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေထာင္း စားၾကသည္။ မစားရတာ ၾကာလွသျဖင့္ စားလို႔ ေကာင္းလွသည္။ အဘြား လည္း ေရာက္ေနသည္။
ဒီလိုႏွင့္ ေပ်ာ္ဘြယ္မွာ ေလးရက္ေလာက္ ၾကာသြားသည္။ အမ်ိဳးေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြ အိမ္ေလွ်ာက္လည္ ၾကသည္။ သူငယ္ခ်င္းမိဘေတြဆီ လူႀကံဳေတြဘာေတြ သြားေပးသည္။ မေတြ႔ရာၾကာေတာ့ သူတို႔ လည္း ၀မ္းသာေနၾကသည္။ သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း အလႅာပ သလႅာပ ေတြ ေျပာၾကသည္။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွသည္။
ျပန္မည့္ေန႔ ကိုႀကိဳၿပီး လက္မွတ္၀ယ္ထားရသည္။ အေဖႏွင့္ အေမ က ရန္ကုန္အထိ လိုက္ပို႔ မည္ဟုေျပာသည္။ ညီလတ္က သူတို႔ အတြက္ပါလက္မွတ္၀ယ္ လိုက္သည္။ အခု ရန္ကုန္မႏၱေလး အျမန္ယာဥ္ကားေတြကေတာ့ အရင္နဲ႔ စာလွ်င္ ေတာ္ေတာ္ေပါလာပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႕ က ရန္ကုန္မႏၱေလး ကားလမ္း ရထားလမ္း ေပၚမွာရွိေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သြားေရးလာေရးကေတာ့ အဆင္ေျပပါသည္။ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးေလးႏွစ္ ကေတာ့ ကား နဲနဲ ရွားသည္။ ေရႊမႏၱလာ အျမန္ယာဥ္ လက္မွတ္ သံုးေယာက္စာ ၀ယ္လိုက္သည္။ ညေရာက္ေတာ့ အထုတ္အပိုး ေတြ ကို ညီေတြက ကားဂိတ္ကို လိုက္ပို႔ သည္။ ျပန္ကာနီးေတာ အိမ္က အေၾကာ္အေလွာ္ေတြလုပ္ၿပီး အေျမာက္အမ်ား ထည့္ေပး လိုက္ၾကသည္။
ေရႊမႏၱလာ ကားႀကီးဆိုက္လာၿပီ... ကားေပၚ တက္ၾကသည္။ အထုတ္အပိုးေတြ တင္ၾကသည္။ သည္လိုႏွင့္ ကား ႀကီး က တေရြ႕ေရြ႕ ထြက္ခြာ ခဲ့ေပၿပီ။ လြမ္းသလိုလိုႀကီး ခံစားရသည္။ ေနရစ္ခဲ့ေပအံုးေတာ့ ေပ်ာ္ဘြယ္ ေရ....
