Two bad bricks by Ajan Brahm

အုတ္ရြဲ႕ေလး ၂ ခ်ပ္

၁၉၈၃ ေလာက္က ဘုန္းႀကီးတို႔ Serpentine ေက်ာင္းအတြက္ ေျမ၀ယ္တယ္။ အေၾကြးေတြတင္တယ္။ ေျမကလြဲလုိ႕ ေနစရာ ဘာအေဆာက္အဦမွ မရွိဘူး။ ေက်ာင္းနဲ႕တူတာဆိုလို႕ အဖီကေလးေတာင္မရွိဘူး၊ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္းအေဟာင္းဆိုင္က ေစ်းေပါေပါနဲ႔၀ယ္ထားတဲ့ တံခါးခ်ပ္အေဟာင္းေတြေပၚမွာ ညဆို က်ိန္းၾကရတာေပါ့။ အဲဒီတံခါးခ်ပ္ေဟာင္းေတြကို ေျမႀကီးနဲ႔လြတ္ေအာင္လို႔ ေထာင့္ေတြမွာအုတ္ေတြခံၿပီး တင္ထားရတယ္။ အိပ္ရာခင္းမရွိပါ၊ ေတာရေဆာက္တည္ေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးမ်ားျဖစ္တာေၾကာင့္ ကိစၥေတာ့မရွိပါ။ အဲဒီလိုပဲ သီတင္းပါတ္ အနည္းငယ္ေလာက္ သီတင္းသံုးရတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီးအတြက္ တံခါးကိုအသြင္ေျပာင္းထားတဲ့ကုတင္က ျပန္႔ျပန္႔ျပဴးျပဴးရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုန္းႀကီးရဲ႕ တံခါးကုတင္ကေတာ့ အလယ္မွာ အေပါက္တစ္ေပါက္ရွိေနတယ္။ တံခါးလက္ကိုင္ဖုေဟာင္း တပ္ထားခဲ့တဲ့ အေပါက္ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ အိပ္ဖို႔ဆိုေတာ့ တံခါးလက္ကိုင္ဖု ျဖဳတ္ထားတာေကာင္းေပမယ့္ အလယ္တည့္တည့္မွာေတာ့ အေပါက္တစ္ေပါက္ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဒီေတာ့လဲ ညအေပါ့အပါး သြားရင္ တကူးတက ထစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့လို႔ အရႊန္းေဖာက္လိုက္ေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီအေပါက္ကေန ေလတိုးလို႔ ညဖက္ေတြမွာ က်ိန္းလို႔မရခဲ့ပါ။

အဲဒီတံုးက ေနစရာေက်ာင္းေတာင္မရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးမြဲေတြပါ။ ရွိတဲ့ ၀တၱဳေငြက အုတ္သဲေက်ာက္ ေဆာက္လုပ္ေရးပစၥည္းမ်ား အတြက္ေတာင္မွ အႏိုင္ႏိုင္ဆုိေတာ့၊ ပန္းရန္လက္သမား မငွားႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဒါနဲ႔ ဘုန္းႀကီးတို႔ကိုယ္တိုင္ ေက်ာင္းေဆာက္ဖို႔ ေလ့လာရပါတယ္၊ ေဖာင္ေဒးရွင္းဘယ္လုိခ်မလဲ၊ အုတ္ဘယ္လိုစီမလဲ၊ ေခါင္မိုးဘယ္လိုဆင္မလဲ၊ ေရပိုက္ေတြဘယ္လိုဆင္မလဲ စသည္ျဖင့္ အမ်ားႀကီး ေလ့လာရ လုပ္ရပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးက လူ႔ဘ၀ တံုးက Physicist သီအိုရီသမား၊ အထက္တန္းျပ ေက်ာင္းဆရာတေယာက္ ဆိုေတာ့ လက္အလုပ္ အလုပ္ၾကမ္းေတြ မလုပ္ဖူးပါ။ အစမွာအေတာ္ခက္ခဲပါတယ္။ ေနာင္ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးမွာ အေတာ္ကေလးကၽြမ္းက်င္လာၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ဘုန္းႀကီးတို႔အဖြဲ႕ကို BBC (Buddhist Building Company) လို႔ေတာင္ ေနာက္ေျပာင္ၿပီး ေခၚေ၀ၚၾကပါတယ္။

အုတ္စီတယ္ဆိုတာ အမွတ္မဲ့ၾကည့္ရင္လြယ္တယ္ထင္ရတယ္။ သံလွ်က္နဲ႔ အဂၤေတသရိုးတေကာ္ေလာက္ခပ္ၿပီးေတာ့ ခင္းလိုက္၊ အဲဒီအေပၚမွာ အုတ္ကိုအသာေလးတင္၊ သံလွ်က္နဲ႔ ဟိုေနရာေလး ေတာက္ေတာက္၊ ဒီေနရာေလး ေတာက္ေတာက္ ေခါက္လိုရင္ရၿပီ လို႔ထင္ခဲ့တာေပါ့။ တကယ္စီၾကည့္ေတာ့မွာ ဒီဖက္အစြန္က ေခါက္လိုက္ရင္၊ ဟိုဖက္အစြန္က ေထာင္သြားလိုက္၊ ဟိုဖက္အစြန္က ေခါက္လိုက္ရင္ ဒီဖက္အစြန္က ေထာင္သြားလိုက္၊ Level မညီလို႔ညွိရင္းနဲ႔ အုတ္က တေျဖာင့္ထဲမျဖစ္ပဲ ေစာင္းသြားျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ တေျဖာင့္တည္းျဖစ္ေအာင္ ျပန္တည့္ေတာ့ ေထာင့္စြန္းတစ္ဖက္က ေထာင္ေနျပန္ပါေရာ။

ဘုန္းႀကီးျဖစ္ေနေလေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး စိတ္ရွည္ေအာင္ေနတယ္။ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ပဲၾကာၾကာ အုတ္တစ္ခ်ပ္ခ်င္း တစ္ခ်ပ္ခ်င္းကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေကာင္းေကာင္းကေလး စီတယ္။ ဒီလိုနဲ႕အခ်ိန္ေတြ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔႔ ဘုန္းႀကီးရဲ႕ ပထမဦးဆံုး အုတ္နံရံၿပီးသြားၿပီ။

ေနာက္ကို ေလး၊ ငါး၊ ဆယ္လွမ္းေလာက္ဆုတ္၊ ကိုယ့္လက္ရာကို ျပန္ၾကည့္။ "အိုး..." အေ၀းကၾကည့္ေတာ့မွ အုတ္ ၂ ခ်ပ္တိတိ ရြဲ႕ေနပါလား။ ရြဲ႕ေနမွန္း အခုမွပဲသိေတာ့တယ္။ က်န္တဲ့ အုတ္ေတြအားလံုး စီစီညီညီနဲ႕ ၾကည့္ေကာင္းတယ္။ ဒီ ၂ ခ်ပ္ေလးပဲ၊ ၾကည့္ရဆိုးလိုက္တာ၊ အုတ္နံရံတစ္ခုလံုးေတာ့ပ်က္ပါၿပီ။ အုတ္ ၂ ခ်ပ္ကို ဆြဲထုတ္ဖို႔ဆိုရင္ အဂၤေတကလဲ အေတာ္ခိုင္ေနၿပီေလ။ ဆရာေတာ္ႀကီးကို အႀကိဳးအေၾကာင္း သြားေလွ်ာက္တယ္၊ အုတ္နံရံတစ္ခုလံုးၿဖိဳၿပီး အစကျပန္စီမယ္လို႕။ တပည့္ေတာ္လုပ္လိုက္တာ မွားသြားတယ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လဲရွက္မိပါတယ္ဘုရား ဆိုေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက နံရံကို ဒီတိုင္းပဲထားလိုက္လုိ႕မိန္႕တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းကို ဒကာဒကာမေတြ အလည္အပါတ္ေရာက္လာေတာ့ ဟိုဟိုသည္သည္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကတာေပါ့။ လူေတြအလည္လာတိုင္း ဘုန္းႀကီးက အုတ္၂ခ်ပ္ရွိတဲ့ ေနရာတစ္၀ိုက္ကို တမင္မေခၚသြားဘူး။ ျမင္မွာစိုးလို႔။ ဒါေပမယ့္ သံုးလ ေလးလေလာက္ၾကာၿပီး တစ္ရက္မွာေတာ့ ဒကာတစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး ေက်ာင္းကို လွည့္ပါတ္ၾကည့္ရင္း အဲဒီအုတ္၂ခ်ပ္ရွိတဲ့နံရံကို ျမင္သြားပါေလေရာ။

"ဒီနံရံ ေကာင္းတယ္ဘုရား" သူက အမွတ္တမဲ့ ေျပာတယ္။ ဘုန္းႀကီးကအံ့အားသင့္ၿပီး... "ကားထဲမွာ မ်က္မွန္မ်ား က်န္ခဲ့လို႕လား ဒကာႀကီး" လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ "အုတ္ခဲ ၂ ခ်ပ္ ရြဲ႕ေစာင္းေနတာ သတိမထားမိဘူးမွတ္တယ္၊ ၾကည့္ပါဦး... နံရံတစ္ခုလံုးၾကည့္ရဆိုး မေနဘူးလား" လုိ႔ေမးလိုက္တယ္။

အဲဒီဒကာ ေနာက္ထပ္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးရဲ႕ အုတ္နံရံေပၚမွာျမင္တဲ့ အျမင္ေရာ၊ တျခား ဘ၀အျမင္ရႈေထာင့္အေတာ္မ်ားမ်ားေရာ ေျပာင္းလဲသြားေစခဲ့တယ္။ သူေျပာလိုက္တာကေတာ့ "မွန္ပါဘုရား.. အဲဒီေစာင္းေနတဲ့အုတ္ ၂ခ်ပ္ကို ျမင္ပါတယ္၊ ေနာက္ၿပီး စီစီညီညီသပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိလွတဲ့ အုတ္ ၉၉၈ ခ်ပ္ကိုလည္း ျမင္ပါတယ္ဘုရား" တဲ့။

ဘုန္းႀကီးေခါင္းထဲမွာ တစ္ခ်က္လင္းသြားတယ္။ အခု ၃လ ေလာက္ အတြင္းမွာ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ဒီအုတ္ ၂ခ်ပ္တင္မကပဲ တျခားအုတ္ေတြကို ျမင္ႏိုင္သြားတယ္။ ေစာင္းေနတဲ့အုတ္၂ခ်ပ္ရဲ႕ အေပၚ၊ ေအာက္၊ ဘယ္၊ ညာ မွာရွိတဲ့ အုတ္ေတြက အလြန္ေကာင္းတဲ့ အုတ္ေတြပါ။ အတိုင္းထက္အလြန္ပါပဲ၊ ေကာင္းတဲ့ အုတ္ေတြဟာ ေစာင္းေနတဲ့အုတ္ ၂ ခ်ပ္နဲ႔စာရင္ တကယ့္ကိုအမ်ားႀကီးပါ။ အရင္တံုးက ဘုန္းႀကီးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက ဒီ ေစာင္းေနတဲ့အုပ္ ၂ ခ်ပ္မွာပဲ အာရံုျပဳမိေနခဲ့တာပါလား။ က်န္တာေတြကို မၾကည့္မိေလာက္ေအာင္ အျမင္ကန္းေနခဲ့တာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီနံရံကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လဲ မၾကည့္ခ်င္၊ သူမ်ားေတြကိုလည္း မျပခ်င္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ရတာပါလား။ အခုေတာ့လည္း တျခားေကာင္းတဲ့အုတ္ေတြကို ျမင္ႏိုင္ပါၿပီ၊ နံရံကလည္း  ၾကည့္ရမဆိုးပါလား။ ခုနက ဒကာေျပာသလိုပဲ ေကာင္းတဲ့ နံရံတစ္ခုပါပဲေလ။ အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔ အခုအခ်ိန္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ၾကာတဲ့အထိ၊ အဲဒီ မွားေနတဲ့အုတ္၂ခ်ပ္ကို မၾကည့္ေတာ့ပါ၊ မျမင္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ဘုန္းႀကီးစဥ္းစားမိတယ္ေလ။ အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပၾကတဲ့သူေတြ သူတို႔ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြ အေပၚမွာအဲဒီ ေစာင္းေနတဲ့အုတ္၂ခ်ပ္ကိုသာ ျမင္မိတဲ့အတြက္ ကြဲၾကကြာၾကတာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္မ်ားရွိပါသလဲ။ မိမိကိုယ္ကို ေစာင္းေနတဲ့အုတ္ႏွစ္ခ်ပ္ကိုသာ ျမင္မိခဲ့တဲ့အတြက္ စိတ္က်ေရာဂါ ျဖစ္ေနၾကတာ၊ စိတ္ဓါတ္က်လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသၾကတာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္မ်ားရွိပါသလဲ။

တကယ္ေတာ့ ေကာင္းတဲ့အုတ္ေတြအမ်ားႀကီးပါ။ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ အားနည္းခ်က္ ျဖစ္ေနတဲ့ အုတ္၂ခ်ပ္ရဲ႕ ေဘးမွာ၊ အေပၚဖက္ေတြမွာ၊ ေအာက္ဖက္ေတြမွာ ေကာင္းတဲ့ အုတ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကမျမင္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ ေကာင္းတဲ့အုတ္ေတြကို ျမင္ရမယ့္အစား အားနည္းခ်က္ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ကိုပဲ သြားၿပီး ဂရုျပဳမိေနတတ္တယ္။ အဲဒီခၽြတ္ယြင္းခ်က္ကို မျမင္ခ်င္ဘူး၊ ဖ်က္ပစ္ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္းတခါတေလမွာ တဒဂၤအတြင္း အလြန္ေကာင္းတဲ့ အုတ္နံရံအေကာင္းႀကီးတစ္ခုလံုး ဖ်က္မိၿပီးသားျဖစ္သြားတတ္တယ္။

ဘုန္းႀကီးတို႔အပါအ၀င္ လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ အုတ္ရြဲ႕၂ခ်ပ္ကေလးေတြ ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်န္တဲ့ေကာင္းတဲ့အုတ္ေတြက အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒီအခ်က္ကို ျမင္ႏိုင္ၿပီ ဆိုရင္၊ ကိစၥတိုင္း ကိစၥတိုင္း အရာရာတိုင္း အရာရာတိုင္းဟာ အဆိုးႀကီးရယ္လို႔ မရွိဘူး။ အခုခိ်န္ကစလို႔ အမွားေတြ၊ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ေတြ၊ မျပည့္စံုမႈေတြနဲ႕ အတူတကြ မိမိကိုယ္တိုင္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနႏိုင္သလို၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဖက္ နဲ႔လဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနႏိုင္ပါၿပီ။ ဒါဟာ သတင္းေကာင္းပါ၊ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ကြဲတဲ့အမႈေတြနဲ႕အလုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေရွ႕ေနေတြအတြက္ေတာ့ သတင္းဆိုးေပါ့။

ဘုန္းႀကီးလဲ ဒီတရားကို တရားေဟာတဲ့ထဲမွာ မၾကာမၾကာေဟာတဲ့ထဲမွာထည့္ေဟာတယ္။ တရက္ေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးသမား တေယာက္ေရာက္လာၿပီး သူ႕တို႔ရဲ႕လ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ကိုေျပာျပတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆာက္လုပ္ေရးသမားေတြလဲ အၿမဲလိုလို အမွားလုပ္မိတတ္ၾကတယ္ဘုရား၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ အလုပ္အပ္ႏွံသူကိုေတာ့ ဒီဟာက "Original Feature" ပါ၊ တျခားဘယ္အိမ္မွာမွ ဒါမ်ိဳးဆင္တူတာရွိမွာမဟုတ္ဘူး လုိ႔ဆိုၿပီး ၁ေထာင္ ၂ေထာင္ ေတာင္ပိုရေအာင္ေတာင္းလို႕ရေသးတယ္ဘုရား လို႕ဆိုပါတယ္။

စာေရးသူ ဆရာေတာ္ Ajan Brahm ကို ၁၉၅၁ ခုႏွစ္တြင္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕တြင္ ဖြားျမင္သည္။ ငယ္စဥ္က ဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာစာေပမ်ားစြာကို ေလ့လာဖတ္ရႈၿပီး အသက္ ၁၆ ႏွစ္ခန္႔တြင္  ဗုဒၶဘာသာကိုသက္၀င္ယံုၾကည္ခဲ့သည္။ Cambridge တကၠသိုလ္တြင္ Theoretical Physics သင္ယူေလ့လာေနစဥ္ တရားရႈမွတ္ျခင္းကို စတင္ခဲ့သည္။ ဘြဲ႕ရၿပီးေနာက္ အထက္တန္းျပဆရာအျဖစ္ ၁ ႏွစ္ခန္႕လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ယိုးဒယားႏိုင္ငံသို႕သြားေရာက္ကာ ရဟန္းျပဳခဲ့သည္။ ရဟန္းျပဳခ်ိန္တြင္ အသက္ ၂၃ ႏွစ္ သာရွိေသးသည္။ ဥေပဇၥ်ည္ဆရာေတာ္မွာ Wat Sacket ဆရာေတာ္ႀကီးျဖစ္သည္။ ရဟန္းျပဳၿပီး ၉ ႏွစ္တိတိ ဆရာေတာ္ Ajahn Chah ၏ ညႊန္ၾကားျပသမႈျဖင့္ ေတာထြက္တရားအားခဲ့သည္၊ ဗုဒၶစာေပမ်ားကိုလည္း ေလ့လာသင္ၾကားျခင္းခဲ့သည္။ ၁၉၈၃တြင္ Western Australia, Perth ၿမိဳ႕ အနီးတြင္ ေတာရေက်ာင္းတည္ေထာင္ရန္ ညႊန္ၾကားသျဖင့္ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ၾသစေတးလ်သို႔ ၾကြေရာက္သီတင္းသံုးခဲ့သည္။ ယခု ဆရာေတာ္၏ "Opening the Door of your Heart" မွ "Two bad bricks" ကို  ျမန္မာဘာသာသို႕ ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ျပန္ဆိုထားပါသည္။

Buddha Mandala Monastery, Chittering

၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားက ဆရာေတာ္ယြမ္ဖန္ဟာ Pulau Ubin ကၽြန္းကေနထြက္ခြာခ်ိန္မွာ ကၽြန္းမႀကီးျဖစ္တဲ့ စကၤာပူႏိုင္ငံမွာသာသနာျပဳဖို႕ မိမိရဲ႕ဆရာ ဆရာေတာ္ႀကီးကိုယ္စား ႀကီးမားတဲ့ သက်မုနိဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ႀကီးတစ္ဆူတည္ရန္ အႀကံျဖစ္တယ္။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ႏွစ္လယ္ပိုင္းေလာက္မွာ ဆင္းတုေတာ္ႀကီးအတြက္ သင့္ေလွ်ာ္တဲ့ ေက်ာက္သား ရွာေဖြဖို႕နဲ႕ ၁၄ ေပရွည္လ်ားတဲ့ ေလ်ာင္းေတာ္မူဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္၊ ဥာဏ္ေတာ္ ၉ ေပျမင့္ေသာ အလတ္စားဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ သံုးဆူ ႏွင့္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္အငယ္စား အဆူေပါင္း ၃၀၀၀ တို႕ကို ထုလုပ္ဖို႕ ျမန္မာနိုင္ငံသို႕ အႀကိမ္ႀကိမ္ ၾကြေရာက္ခဲ့တယ္။ ၁၉၉၅ မွာ အႀကီးဆံုး ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ႀကီးမွလြဲလို႕ က်န္ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကို ရက္ေပါင္းလေပါင္းမ်ားစြာ စကၤာပူႏိုင္ငံသို႕ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အႀကိမ္ႀကိမ္အလီလီခြဲၿပီး ပင့္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ႀကီး ထုလုပ္တဲ့ကာလတေလွ်ာက္မွာ ဆရာေတာ့္အေနျဖင့္အခက္အခဲမ်ိဳးစံု ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။ သံုးႀကိမ္တိတိ ကတိခ်ိဳးေဖာက္မႈခံရတယ္။ ပထမအႀကိမ္ ၁၉၉၆ မွာ ဆရာေတာ္ဟာ ေက်ာက္ဆစ္ ပန္းတေမာ့ဆရာ တစ္ဦးႏွင့္ အတူ ဆင္းတုေတာ္ထုလုပ္တဲ့ ေက်ာက္မ်ားထြက္ရွိရာ ေက်ာက္တြင္းအထိသြားၿပီးေတာ့ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးအတြက္ သင့္ေလွ်ာ္မယ့္ ေက်ာက္တံုးေတာ္ႀကီးကို ေရြးခ်ယ္ေပးခဲ့တယ္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာ ဆရာေတာ္ေရြးခ်ယ္ထားခဲ့တဲ့ ေက်ာက္တံုးေတာ္ႀကီးကို ထိုင္ဝမ္ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို ေရာင္းခ်ခံလိုက္ရတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၁၉၉၇ မွာလည္း ႐ုပ္ပြားေတာ္အသစ္ ထုလုပ္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္သို႕ ေလယာဥ္နဲ႕ၾကြေရာက္ခဲ့တယ္။ အခုတႀကိမ္မွာ အလြန္ေကာင္းၿပီး စိတ္တိုင္းက်တဲ့ ေက်ာက္တံုးေတာ္ႀကီးကိုေတြ႕ရွိခဲ့ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာက္ဆစ္ဆရာက ကတိဖ်က္ၿပီး တျခားေနရာသို႕ေရာင္းခ်ခဲ့ျပန္တယ္။ ေနာက္ဆုံး ၁၉၉၉ မွာ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးတစ္ဆူၿပီးစီးခဲ့ေပမယ့္လည္း မ်က္ႏွာေတာ္ေပၚ ဘယ္ဖက္ျခမ္းမွာ သိသာထင္ရွားတဲ့ကန္႔လန္႔ျဖတ္အစင္းတစ္ခုရွိေနတာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ကလက္မခံခဲ့ဘူး။


၁၉၉၃ အေရာက္မွာ ဆရာေတာ္ျမန္မာျပည္ကို ၾကြတာ ၁၆ ႀကိမ္တိတိရွိၿပီျဖစ္တယ္။ ဒီခရီးစဥ္အတြင္း ျမန္မာျပည္က စီးပြားေရးသမားအခ်ိဳ႕ႏွင့္ သိကၽြမ္းခင္မင္ခဲ့ရတယ္။ သူတို႔ကတဆင့္ ေထာက္လွမ္းေရးကို  မိမိအလိမ္လည္ခံရတဲ့ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို အသိေပးခြင့္ရခဲ့တယ္။ ၁၉၉၉ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းေလာက္က်ေတာ့ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံမႈေတြလုပ္ေနတဲ့ စကၤာပူလုပ္ငန္းရွင္ Michael Chan ရဲ႕ ဆက္သြယ္ေပးမႈေၾကာင့္ မႏၲေလးမွာ သံဃာေတာ္ တစ္ေထာင္ကို လွဴဖြယ္ပစၥည္းေတြ လွဴဒါန္းခြင့္ရခဲ့တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းရဲ႕ ဆရာေတာ္ႀကီးက ပရိယတ္ က်မ္းဂန္မ်ားကို တတ္ကၽြမ္းယံုမွ်မက ပိဋကသုတၱန္မ်ားအလံုးစံုကို အာဂံုေဆာင္ႏိုင္တယ္လို႕ၾကားသိရၿပီး အလြန္ၾကည္ညိဳေလးစားဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ၄င္းခရီးစဥ္အတြင္း ဆရာေတာ္ဟာ မိမိအားလိမ္လည္ခဲ့သူကို ေထာက္လွမ္းေရးမွ တရားစြဲကာ ေထာင္ငါးရက္ခ်ေၾကာင္း၊ ပံုစံတူလိမ္လည္မႈ ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႕ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူ ေရာင္းခ်ခဲ့ေၾကာင္း ၾကားသိခဲ့ရတယ္။


၂၀၀၀ ခုႏွစ္အေရာက္မွာ ဆရာေတာ္ဟာ ေက်ာက္တြင္းသို႕ ေနာက္ထပ္သြားေရာက္ခဲ့ၿပီး ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးအတြက္ ႀကီးမားသည့္ေက်ာက္တံုးေတာ္ကို ထပ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျပန္တယ္။ အဲဒီအေတာအတြင္း မႏၱေလးက ဆရာေတ္ာႀကီး ကို ၂ ႀကိမ္တိတိ သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ခဲ့တယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးက ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ လက္က်န္ရွစ္လေက်ာ္ကာလအတြက္ တစ္လကို ယူအက္စ္ ေဒၚလာတစ္ရာနဲ႕ အေစာင့္အၾကပ္ငွားရမ္းထားဖို႕မိန္႕တယ္။ ေနာက္ဆုံး ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ထဲေရာက္ေတာ့ အေခ်ာသပ္ၿပီးစီးခဲ့ၿပီး စကၤာပူႏိုင္ငံကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကတဆင့္ ေရလမ္းခရီးနဲ႕ ေခ်ာေမြ႕စြာ ပင့္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။


ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးက စကၤာပူႏိုင္ငံကို ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္ စကၤာပူအစိုးရရဲ႕တင္းက်ပ္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းမ်ားနဲ႕ ကန္႔သတ္မႈေတြေၾကာင့္ မူလစီစဥ္ထားတဲ့ အတိုင္း Sagaramudra Buddhist Institute မွာ ထားဖို႕ အခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။ အဲလိုနဲ႕ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကို သေဘာၤက်င္းပိုင္ရွင္ Mr. Tan က သူ႕ရဲ႕သေဘၤာက်င္းမွာ ယာယီ စံျမန္းဖို႕ သေဘာတူခဲ့တယ္။ Mr. Tan ရဲ႕ သေဘၤာက်င္းလုပ္သား ၉၀ ရာခိုင္ႏႈံးေလာက္က ျမန္မာေတြပါ။ သူတို႕ကပဲ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကို ဆြမ္း၊ ေရခ်မ္း၊ ပန္းမန္မ်ားျဖင့္ ေန႔စဥ္ပူေဇာ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေနဒဏ္၊ မိုးဒဏ္ ခံႏိုင္ဖို႕ သံမဏိအမိုးအကာႀကီးေတာင္ စုေပါင္းေဆာက္လုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကို ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ပထမသံုးလပတ္ကာလအတြင္းမွာ Western Australia, Chittering အေရာက္ ေအာင္ျမင္စြာပင့္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ၾသစေတးလ်ကို မပင့္ေဆာင္ခင္ ကာလရွည္ႀကီးအတြင္း စကၤာပူ သေဘာၤက်င္းမွာပဲ တိတ္ဆိတ္စြာ စံေနေတာ္မူခဲ့ရပါတယ္။


Buddha Mandala ေက်ာင္းအတြက္ ေျမေနရာ ၀ယ္ယူတဲ့အခ်ိန္ကဆရာေတာ္ ဒုတိယအႀကိမ္ခြဲစိတ္မႈမွ သက္သာစျဖစ္တယ္။ အဲဒီအေတာအတြင္းမွာပဲ ေက်ာင္းေဆာက္ဖို႕ ၾသစေၾတးလ်အစိုးရဆီကို ေလၽွာက္လႊာမ်ား၊ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ား ကိုင္တြယ္ရတယ္။ အခက္အခဲကေတာ့ ရန္ပုံေငြျပတ္လပ္သြားတာပါပဲ။ ကံေကာင္းေထာက္မလို႕ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ  စီးပြားေရးျပန္လည္နာလန္ထလာတာေၾကာင့္ စေတာ့ရွယ္ယာေဈးကြက္ ေတြျပန္ေကာင္းလာတယ္။ သဒၶါထက္သန္လွတဲ့ ဒါယိကာတစ္ဦးက ဆရာေတာ္ရဲ႕သာသနာျပဳအစီအစဥ္ ဆက္လက္အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ဖို႕ ေဒၚလာ၂သန္းကို တစ္ဦးတည္း ရက္ေရာစြာလွဴဒါန္းခဲ့လို႕ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကိုဆက္လက္ေဆာက္လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို အတားအဆီးေတြ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ အမ်ားႀကီးေက်ာ္လြန္ၿပီးေနာက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ႀကီး စံျမန္းဖို႕ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို စတင္တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ အမည္ကို Buddha Mandala ေက်ာင္းတိုက္လို႕ အမည္ေပးခဲ့ပါတယ္။


အခု ေက်ာက္ဆင္းတုရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ႀကီးဟာ ဥာဏ္ေတာ္ ၉ မီတာျမင့္တယ္၊ အေလးခ်ိန္ တန္ ၅၀၊ ၾကာပလႅင္ႏွင့္တကြ တန္ေပါင္း ၆၀ အေလးခ်ိန္ရွိတယ္။ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးေနရာခ်ထားဖို႕ တန္ ၁၀၀ အား ကရိန္းတစ္စီး၊ တန္ ၂၀၀ အားကရိန္း တစ္စီး၊ စုစုေပါင္း ကရိန္းႀကီး ၂ စီးအသံုးျပဳခဲ့ရတယ္။ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးရဲ႕ အရြယ္အစားႀကီးမားမႈေၾကာင့္ ခန္းမေဆာင္ႀကီးေဆာက္လုပ္ျခင္းကို ႐ုပ္ပြားေတာ္ႀကီး ေနရာတက်ထားၿပီးေနာက္မွသာ စတင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ခန္းမေဆာင္ႀကီး ေဆာက္ေတာ့ ျပႆနာ ၂ ခုရွိခဲ့တယ္။ ျပႆနာတစ္ခုက ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီး ညာဖက္ကို ၁၀ စင္တီမီတာေလာက္ ေစာင္းေနခဲ့တာပါ။ ေနာက္ျပႆနာတစ္ခုကေတာ့ ေခါင္မိုး အလြန္နိမ့္ေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အဓိက၀င္ေပါက္ကေန ဖူးလွ်င္ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးမ်က္ႏွာေတာ္ကို ေကာင္းေကာင္းမဖူးႏိုင္ဘူး။ အဲဒီျပႆနာကို Mr. Ho Whye Chong က ေခါင္မိုးကို ၁.၅ မီတာ ျမွင့္ဖို႕အဆိုျပဳၿပီး ၂၀၁၁ တြင္ စျမွင့္ခဲ့တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အီလက္ထရြန္းနစ္ အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ David က Air Jets ေလးလံုးသံုးၿပီး ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီး ညာဖက္ျခမ္းကို ၁၁ စင္တီမီတာေလာက္ ျပန္ၿပီးျမွင့္တင္ႏိုင္ခဲ့တယ္ (၁ စင္တီမီတာပိုရတာက ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီး၏ ျဒပ္ထုႏွင့္ အေသအခ်ာတြက္ခ်က္ၿပီးလိုက္ေလ်ာညီေထြဖို႕ တမင္မီးေစာင္းေပးထားတာျဖစ္ပါတယ္)။ ဒီလိုနဲ႕ ယခုဖူးျမင္ရတဲ့အတိုင္း ခန္႕ညားသပၸါယ္စြာ စံျမန္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။


Buddha Mandala ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးက ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးဟာ လက္ေတာ္ျဖင့္ေျမႀကီးကိုထိေနသည့္အသြင္ရွိတဲ့ ဘူမိဖႆမုျဒာ ေက်ာက္ျဖဴသား ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ၾသစေတးလ် အစိုးရက အီေကြတာေတာင္ဖက္ျခမ္းတြင္ အႀကီးမားဆံုး ထိုင္ေတာ္မူ ေက်ာက္သားဆင္းတုေတာ္ႀကီးျဖစ္တယ္လို႕ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၂ အေစာပိုင္းက ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီး စံေတာ္မူသည့္ ခန္းမႀကီးကို တရား၀င္ အသံုးျပဳခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ လက္ရွိမွာ မဟာယာန၊ ေထရဝါဒႏွင့္ ၀ဇီရယာန စသည့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားစြာတို႕သည္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကိုလာေရာက္ၿပီး ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကို ဖူးေျမာ္ေနၾကပါတယ္။ ၾသစေတးလ်က တ႐ုတ္၊ ထိုင္ဝမ္၊ စကၤာပူႏွင့္မေလးရွား၊  ဗမာ၊ ထိုင္း၊ တိဘက္ လူမ်ိဳးအသီးသီးတို႕က လည္း ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသို႕ လာေရာက္ဖူးေျမာ္ၾကေနပါတယ္။


အခုအခါမွာေတာ့ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးမွာ Chittering ရဲ႕ က်ယ္ျပန္႕လွပတဲ့ ေကာင္းကင္ျပာႀကီးေနာက္ခံနဲ႕ အျဖဴေရာင္တိမ္တိုက္ေတြရဲ႕ၾကားမွာ မားမားစြင့္စြင့္ စံေနေတာ္မူႏိုင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးရဲ႕ စံေနေတာ္မူတဲ့့ အေနအထားကို ဖူးရတာနဲ႕တၿပိဳင္နက္ အၿငိမ္းဓာတ္ႀကီး ထုတ္လႊင့္ေနသည့္ပမာ ေအးခ်မ္းမႈကိုခံစားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ႕ စိတ္ေတာ္ႀကီးျမတ္မႈ ျပယုဂ္ျဖစ္တဲ့ မဟာကရုဏာေတာ္ရဲ႕ ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈ ဆိုလွ်င္ မွားအံ့မထင္ေပ။  ဖူးျမင္သူတိုင္း ၾကည္ညိဳသဒၶါစိတ္တို႕ျဖင့္၊ သဒၶါပီတိဂြမ္းဆီထိ ဆိုသလိုျဖစ္ၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ ေရာင္၀ါတည္တန္႔လင္းေစေသာ၀္။