Two bad bricks by Ajan Brahm

အုတ္ရြဲ႕ေလး ၂ ခ်ပ္

၁၉၈၃ ေလာက္က ဘုန္းႀကီးတို႔ Serpentine ေက်ာင္းအတြက္ ေျမ၀ယ္တယ္။ အေၾကြးေတြတင္တယ္။ ေျမကလြဲလုိ႕ ေနစရာ ဘာအေဆာက္အဦမွ မရွိဘူး။ ေက်ာင္းနဲ႕တူတာဆိုလို႕ အဖီကေလးေတာင္မရွိဘူး၊ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္းအေဟာင္းဆိုင္က ေစ်းေပါေပါနဲ႔၀ယ္ထားတဲ့ တံခါးခ်ပ္အေဟာင္းေတြေပၚမွာ ညဆို က်ိန္းၾကရတာေပါ့။ အဲဒီတံခါးခ်ပ္ေဟာင္းေတြကို ေျမႀကီးနဲ႔လြတ္ေအာင္လို႔ ေထာင့္ေတြမွာအုတ္ေတြခံၿပီး တင္ထားရတယ္။ အိပ္ရာခင္းမရွိပါ၊ ေတာရေဆာက္တည္ေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးမ်ားျဖစ္တာေၾကာင့္ ကိစၥေတာ့မရွိပါ။ အဲဒီလိုပဲ သီတင္းပါတ္ အနည္းငယ္ေလာက္ သီတင္းသံုးရတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီးအတြက္ တံခါးကိုအသြင္ေျပာင္းထားတဲ့ကုတင္က ျပန္႔ျပန္႔ျပဴးျပဴးရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုန္းႀကီးရဲ႕ တံခါးကုတင္ကေတာ့ အလယ္မွာ အေပါက္တစ္ေပါက္ရွိေနတယ္။ တံခါးလက္ကိုင္ဖုေဟာင္း တပ္ထားခဲ့တဲ့ အေပါက္ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ အိပ္ဖို႔ဆိုေတာ့ တံခါးလက္ကိုင္ဖု ျဖဳတ္ထားတာေကာင္းေပမယ့္ အလယ္တည့္တည့္မွာေတာ့ အေပါက္တစ္ေပါက္ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဒီေတာ့လဲ ညအေပါ့အပါး သြားရင္ တကူးတက ထစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့လို႔ အရႊန္းေဖာက္လိုက္ေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီအေပါက္ကေန ေလတိုးလို႔ ညဖက္ေတြမွာ က်ိန္းလို႔မရခဲ့ပါ။

အဲဒီတံုးက ေနစရာေက်ာင္းေတာင္မရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးမြဲေတြပါ။ ရွိတဲ့ ၀တၱဳေငြက အုတ္သဲေက်ာက္ ေဆာက္လုပ္ေရးပစၥည္းမ်ား အတြက္ေတာင္မွ အႏိုင္ႏိုင္ဆုိေတာ့၊ ပန္းရန္လက္သမား မငွားႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဒါနဲ႔ ဘုန္းႀကီးတို႔ကိုယ္တိုင္ ေက်ာင္းေဆာက္ဖို႔ ေလ့လာရပါတယ္၊ ေဖာင္ေဒးရွင္းဘယ္လုိခ်မလဲ၊ အုတ္ဘယ္လိုစီမလဲ၊ ေခါင္မိုးဘယ္လိုဆင္မလဲ၊ ေရပိုက္ေတြဘယ္လိုဆင္မလဲ စသည္ျဖင့္ အမ်ားႀကီး ေလ့လာရ လုပ္ရပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးက လူ႔ဘ၀ တံုးက Physicist သီအိုရီသမား၊ အထက္တန္းျပ ေက်ာင္းဆရာတေယာက္ ဆိုေတာ့ လက္အလုပ္ အလုပ္ၾကမ္းေတြ မလုပ္ဖူးပါ။ အစမွာအေတာ္ခက္ခဲပါတယ္။ ေနာင္ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးမွာ အေတာ္ကေလးကၽြမ္းက်င္လာၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ဘုန္းႀကီးတို႔အဖြဲ႕ကို BBC (Buddhist Building Company) လို႔ေတာင္ ေနာက္ေျပာင္ၿပီး ေခၚေ၀ၚၾကပါတယ္။

အုတ္စီတယ္ဆိုတာ အမွတ္မဲ့ၾကည့္ရင္လြယ္တယ္ထင္ရတယ္။ သံလွ်က္နဲ႔ အဂၤေတသရိုးတေကာ္ေလာက္ခပ္ၿပီးေတာ့ ခင္းလိုက္၊ အဲဒီအေပၚမွာ အုတ္ကိုအသာေလးတင္၊ သံလွ်က္နဲ႔ ဟိုေနရာေလး ေတာက္ေတာက္၊ ဒီေနရာေလး ေတာက္ေတာက္ ေခါက္လိုရင္ရၿပီ လို႔ထင္ခဲ့တာေပါ့။ တကယ္စီၾကည့္ေတာ့မွာ ဒီဖက္အစြန္က ေခါက္လိုက္ရင္၊ ဟိုဖက္အစြန္က ေထာင္သြားလိုက္၊ ဟိုဖက္အစြန္က ေခါက္လိုက္ရင္ ဒီဖက္အစြန္က ေထာင္သြားလိုက္၊ Level မညီလို႔ညွိရင္းနဲ႔ အုတ္က တေျဖာင့္ထဲမျဖစ္ပဲ ေစာင္းသြားျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ တေျဖာင့္တည္းျဖစ္ေအာင္ ျပန္တည့္ေတာ့ ေထာင့္စြန္းတစ္ဖက္က ေထာင္ေနျပန္ပါေရာ။

ဘုန္းႀကီးျဖစ္ေနေလေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး စိတ္ရွည္ေအာင္ေနတယ္။ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ပဲၾကာၾကာ အုတ္တစ္ခ်ပ္ခ်င္း တစ္ခ်ပ္ခ်င္းကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေကာင္းေကာင္းကေလး စီတယ္။ ဒီလိုနဲ႕အခ်ိန္ေတြ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔႔ ဘုန္းႀကီးရဲ႕ ပထမဦးဆံုး အုတ္နံရံၿပီးသြားၿပီ။

ေနာက္ကို ေလး၊ ငါး၊ ဆယ္လွမ္းေလာက္ဆုတ္၊ ကိုယ့္လက္ရာကို ျပန္ၾကည့္။ "အိုး..." အေ၀းကၾကည့္ေတာ့မွ အုတ္ ၂ ခ်ပ္တိတိ ရြဲ႕ေနပါလား။ ရြဲ႕ေနမွန္း အခုမွပဲသိေတာ့တယ္။ က်န္တဲ့ အုတ္ေတြအားလံုး စီစီညီညီနဲ႕ ၾကည့္ေကာင္းတယ္။ ဒီ ၂ ခ်ပ္ေလးပဲ၊ ၾကည့္ရဆိုးလိုက္တာ၊ အုတ္နံရံတစ္ခုလံုးေတာ့ပ်က္ပါၿပီ။ အုတ္ ၂ ခ်ပ္ကို ဆြဲထုတ္ဖို႔ဆိုရင္ အဂၤေတကလဲ အေတာ္ခိုင္ေနၿပီေလ။ ဆရာေတာ္ႀကီးကို အႀကိဳးအေၾကာင္း သြားေလွ်ာက္တယ္၊ အုတ္နံရံတစ္ခုလံုးၿဖိဳၿပီး အစကျပန္စီမယ္လို႕။ တပည့္ေတာ္လုပ္လိုက္တာ မွားသြားတယ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လဲရွက္မိပါတယ္ဘုရား ဆိုေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက နံရံကို ဒီတိုင္းပဲထားလိုက္လုိ႕မိန္႕တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းကို ဒကာဒကာမေတြ အလည္အပါတ္ေရာက္လာေတာ့ ဟိုဟိုသည္သည္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကတာေပါ့။ လူေတြအလည္လာတိုင္း ဘုန္းႀကီးက အုတ္၂ခ်ပ္ရွိတဲ့ ေနရာတစ္၀ိုက္ကို တမင္မေခၚသြားဘူး။ ျမင္မွာစိုးလို႔။ ဒါေပမယ့္ သံုးလ ေလးလေလာက္ၾကာၿပီး တစ္ရက္မွာေတာ့ ဒကာတစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး ေက်ာင္းကို လွည့္ပါတ္ၾကည့္ရင္း အဲဒီအုတ္၂ခ်ပ္ရွိတဲ့နံရံကို ျမင္သြားပါေလေရာ။

"ဒီနံရံ ေကာင္းတယ္ဘုရား" သူက အမွတ္တမဲ့ ေျပာတယ္။ ဘုန္းႀကီးကအံ့အားသင့္ၿပီး... "ကားထဲမွာ မ်က္မွန္မ်ား က်န္ခဲ့လို႕လား ဒကာႀကီး" လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ "အုတ္ခဲ ၂ ခ်ပ္ ရြဲ႕ေစာင္းေနတာ သတိမထားမိဘူးမွတ္တယ္၊ ၾကည့္ပါဦး... နံရံတစ္ခုလံုးၾကည့္ရဆိုး မေနဘူးလား" လုိ႔ေမးလိုက္တယ္။

အဲဒီဒကာ ေနာက္ထပ္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးရဲ႕ အုတ္နံရံေပၚမွာျမင္တဲ့ အျမင္ေရာ၊ တျခား ဘ၀အျမင္ရႈေထာင့္အေတာ္မ်ားမ်ားေရာ ေျပာင္းလဲသြားေစခဲ့တယ္။ သူေျပာလိုက္တာကေတာ့ "မွန္ပါဘုရား.. အဲဒီေစာင္းေနတဲ့အုတ္ ၂ခ်ပ္ကို ျမင္ပါတယ္၊ ေနာက္ၿပီး စီစီညီညီသပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိလွတဲ့ အုတ္ ၉၉၈ ခ်ပ္ကိုလည္း ျမင္ပါတယ္ဘုရား" တဲ့။

ဘုန္းႀကီးေခါင္းထဲမွာ တစ္ခ်က္လင္းသြားတယ္။ အခု ၃လ ေလာက္ အတြင္းမွာ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ဒီအုတ္ ၂ခ်ပ္တင္မကပဲ တျခားအုတ္ေတြကို ျမင္ႏိုင္သြားတယ္။ ေစာင္းေနတဲ့အုတ္၂ခ်ပ္ရဲ႕ အေပၚ၊ ေအာက္၊ ဘယ္၊ ညာ မွာရွိတဲ့ အုတ္ေတြက အလြန္ေကာင္းတဲ့ အုတ္ေတြပါ။ အတိုင္းထက္အလြန္ပါပဲ၊ ေကာင္းတဲ့ အုတ္ေတြဟာ ေစာင္းေနတဲ့အုတ္ ၂ ခ်ပ္နဲ႔စာရင္ တကယ့္ကိုအမ်ားႀကီးပါ။ အရင္တံုးက ဘုန္းႀကီးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက ဒီ ေစာင္းေနတဲ့အုပ္ ၂ ခ်ပ္မွာပဲ အာရံုျပဳမိေနခဲ့တာပါလား။ က်န္တာေတြကို မၾကည့္မိေလာက္ေအာင္ အျမင္ကန္းေနခဲ့တာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီနံရံကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လဲ မၾကည့္ခ်င္၊ သူမ်ားေတြကိုလည္း မျပခ်င္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ရတာပါလား။ အခုေတာ့လည္း တျခားေကာင္းတဲ့အုတ္ေတြကို ျမင္ႏိုင္ပါၿပီ၊ နံရံကလည္း  ၾကည့္ရမဆိုးပါလား။ ခုနက ဒကာေျပာသလိုပဲ ေကာင္းတဲ့ နံရံတစ္ခုပါပဲေလ။ အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔ အခုအခ်ိန္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ၾကာတဲ့အထိ၊ အဲဒီ မွားေနတဲ့အုတ္၂ခ်ပ္ကို မၾကည့္ေတာ့ပါ၊ မျမင္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ဘုန္းႀကီးစဥ္းစားမိတယ္ေလ။ အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပၾကတဲ့သူေတြ သူတို႔ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြ အေပၚမွာအဲဒီ ေစာင္းေနတဲ့အုတ္၂ခ်ပ္ကိုသာ ျမင္မိတဲ့အတြက္ ကြဲၾကကြာၾကတာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္မ်ားရွိပါသလဲ။ မိမိကိုယ္ကို ေစာင္းေနတဲ့အုတ္ႏွစ္ခ်ပ္ကိုသာ ျမင္မိခဲ့တဲ့အတြက္ စိတ္က်ေရာဂါ ျဖစ္ေနၾကတာ၊ စိတ္ဓါတ္က်လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသၾကတာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္မ်ားရွိပါသလဲ။

တကယ္ေတာ့ ေကာင္းတဲ့အုတ္ေတြအမ်ားႀကီးပါ။ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ အားနည္းခ်က္ ျဖစ္ေနတဲ့ အုတ္၂ခ်ပ္ရဲ႕ ေဘးမွာ၊ အေပၚဖက္ေတြမွာ၊ ေအာက္ဖက္ေတြမွာ ေကာင္းတဲ့ အုတ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကမျမင္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ ေကာင္းတဲ့အုတ္ေတြကို ျမင္ရမယ့္အစား အားနည္းခ်က္ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ကိုပဲ သြားၿပီး ဂရုျပဳမိေနတတ္တယ္။ အဲဒီခၽြတ္ယြင္းခ်က္ကို မျမင္ခ်င္ဘူး၊ ဖ်က္ပစ္ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္းတခါတေလမွာ တဒဂၤအတြင္း အလြန္ေကာင္းတဲ့ အုတ္နံရံအေကာင္းႀကီးတစ္ခုလံုး ဖ်က္မိၿပီးသားျဖစ္သြားတတ္တယ္။

ဘုန္းႀကီးတို႔အပါအ၀င္ လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ အုတ္ရြဲ႕၂ခ်ပ္ကေလးေတြ ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်န္တဲ့ေကာင္းတဲ့အုတ္ေတြက အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒီအခ်က္ကို ျမင္ႏိုင္ၿပီ ဆိုရင္၊ ကိစၥတိုင္း ကိစၥတိုင္း အရာရာတိုင္း အရာရာတိုင္းဟာ အဆိုးႀကီးရယ္လို႔ မရွိဘူး။ အခုခိ်န္ကစလို႔ အမွားေတြ၊ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ေတြ၊ မျပည့္စံုမႈေတြနဲ႕ အတူတကြ မိမိကိုယ္တိုင္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနႏိုင္သလို၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဖက္ နဲ႔လဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနႏိုင္ပါၿပီ။ ဒါဟာ သတင္းေကာင္းပါ၊ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ကြဲတဲ့အမႈေတြနဲ႕အလုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေရွ႕ေနေတြအတြက္ေတာ့ သတင္းဆိုးေပါ့။

ဘုန္းႀကီးလဲ ဒီတရားကို တရားေဟာတဲ့ထဲမွာ မၾကာမၾကာေဟာတဲ့ထဲမွာထည့္ေဟာတယ္။ တရက္ေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးသမား တေယာက္ေရာက္လာၿပီး သူ႕တို႔ရဲ႕လ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ကိုေျပာျပတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆာက္လုပ္ေရးသမားေတြလဲ အၿမဲလိုလို အမွားလုပ္မိတတ္ၾကတယ္ဘုရား၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ အလုပ္အပ္ႏွံသူကိုေတာ့ ဒီဟာက "Original Feature" ပါ၊ တျခားဘယ္အိမ္မွာမွ ဒါမ်ိဳးဆင္တူတာရွိမွာမဟုတ္ဘူး လုိ႔ဆိုၿပီး ၁ေထာင္ ၂ေထာင္ ေတာင္ပိုရေအာင္ေတာင္းလို႕ရေသးတယ္ဘုရား လို႕ဆိုပါတယ္။

စာေရးသူ ဆရာေတာ္ Ajan Brahm ကို ၁၉၅၁ ခုႏွစ္တြင္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕တြင္ ဖြားျမင္သည္။ ငယ္စဥ္က ဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာစာေပမ်ားစြာကို ေလ့လာဖတ္ရႈၿပီး အသက္ ၁၆ ႏွစ္ခန္႔တြင္  ဗုဒၶဘာသာကိုသက္၀င္ယံုၾကည္ခဲ့သည္။ Cambridge တကၠသိုလ္တြင္ Theoretical Physics သင္ယူေလ့လာေနစဥ္ တရားရႈမွတ္ျခင္းကို စတင္ခဲ့သည္။ ဘြဲ႕ရၿပီးေနာက္ အထက္တန္းျပဆရာအျဖစ္ ၁ ႏွစ္ခန္႕လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ယိုးဒယားႏိုင္ငံသို႕သြားေရာက္ကာ ရဟန္းျပဳခဲ့သည္။ ရဟန္းျပဳခ်ိန္တြင္ အသက္ ၂၃ ႏွစ္ သာရွိေသးသည္။ ဥေပဇၥ်ည္ဆရာေတာ္မွာ Wat Sacket ဆရာေတာ္ႀကီးျဖစ္သည္။ ရဟန္းျပဳၿပီး ၉ ႏွစ္တိတိ ဆရာေတာ္ Ajahn Chah ၏ ညႊန္ၾကားျပသမႈျဖင့္ ေတာထြက္တရားအားခဲ့သည္၊ ဗုဒၶစာေပမ်ားကိုလည္း ေလ့လာသင္ၾကားျခင္းခဲ့သည္။ ၁၉၈၃တြင္ Western Australia, Perth ၿမိဳ႕ အနီးတြင္ ေတာရေက်ာင္းတည္ေထာင္ရန္ ညႊန္ၾကားသျဖင့္ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ၾသစေတးလ်သို႔ ၾကြေရာက္သီတင္းသံုးခဲ့သည္။ ယခု ဆရာေတာ္၏ "Opening the Door of your Heart" မွ "Two bad bricks" ကို  ျမန္မာဘာသာသို႕ ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ျပန္ဆိုထားပါသည္။