စကၤာပူမွာက ရန္ကုန္မွာလိုပဲ ေရခ်ိဳးလို႔ ေကာင္းသည္။ တခါတေလဆို ေရခ်ိဳးရတာ ေကာင္းလြန္းလို႔ ခ်ိဳးလို႔ကို မ၀ႏိုင္ေအာင္ ပင္ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က ေရခ်ိဳးတာျမန္သည္။ ေအးေအးေဆးေဆး ခ်ိဳးတတ္ခ်င္သည္။ စကၤာပူက ေရက မေလးရွားကေန ၀ယ္ထားရတာ။ ေရက purified လုပ္ၿပီးသားျဖစ္ပံုရသည္။ Tap ကလာတဲ့ေရကို ဒီတိုင္းလဲေသာက္လို႔ရသည္။ တခါတေလ ေရမွာ ကလိုရင္းန႔ံေလး နဲနဲေတာ့ ရသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရခ်ိဳးလို႔ေတာ့ ေကာင္းပါသည္။ လူေတြက စကၤာပူ ေရေတြခ်ိဳးၿပီး ရန္ကုန္မွာတံုးကနဲ႕ စာလွ်င္ အသားနည္းနည္းေလးေတာ့ ပိုျဖဴလာ ၾကသည္ဟုထင္ရသည္။
ေရခ်ိဳးမွား သည္ ဆိုေသာစကားကို ၾကားဖူးၾကမည္ဟုထင္ပါသည္။ ေပ်ာ္ဘြယ္မွာ ေနတံုးကေတာ့ ေရခ်ိဳးမမွား ေအာင္ တကယ္ကို ဆင္ျခင္ရသည္။ ေန႕လည္ ၁၂ နာရီ ေလာက္ကစၿပီး မိုးမခ်ဳပ္ခင္အထိ အခ်ိန္အတြင္း ေရမခ်ိဳးရဲၾကေပ။ ေန႔ခင္းဘက္ေတြဆို အျပင္က ျပန္လာလာခ်င္းႀကီး ေရခ်ိဳးခ်င္တယ္ဆိုၿပီး ထခ်ိဳးလို႔မရ။ အဲဒီလို ေနပူပူ က ျပန္လာၿပီးၿပီးခ်င္း ေရခ်ိဳးလွ်င္ အပူရွပ္ၿပီး ဖ်ားတတ္သည္။ တခါတေလ ေရခ်ိဳးမွားၿပီး ေသတဲ့လူေတြေတာင္ ရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ ေႏြရာသီေတြ မွာ ေရခ်ိဳး ဆင္ျခင္ရသည္။
ေပ်ာ္ဘြယ္က ေရေတာ့ ေပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ေရေတြက ငံသည္။ အထူးသျဖင္ ကၽြန္ေတာ္တုိေနတဲ့ ရွမ္းပဲြ ဘက္ ကေရေတြက အလြန္ငံသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္နားတစ္၀ိုက္ ေရတြင္းတူးလွ်င္ ၅ေပ မွ ဆယ္ေပေလာက္ဆိုလွ်င္ ေရေတြထြက္ လာတတ္သည္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေလာက္အနက္ကေရက အလြန္ငံသည္။ အေရာင္ကလည္း နီက်င္က်င္ ၀ါက်င္က်င္ေရေတြျဖစ္သည္။ အဲဒီေရအမ်ိဳးအစားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အရပ္မွာ ခါးေရဟုေခၚသည္။ ေရတြင္း၏ ခါးလယ္ေလာက္က ထြက္တဲ့ေရကိုေခၚတာျဖစ္ပံုရသည္။ အဲဒီေနရာတ၀ုိက္ က အရင္တံုးက ဆပ္ျပာက်င္း(ဆပ္ဗက်င္း ဟုအသံထြက္) လုိ႔ ေရွးလူႀကီးေတြေျပာ တာ ၾကားဖူးသည္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေရတြင္းတူးလွ်င္ နက္နက္တူးရသည္။ နက္နက္ေရာက္ေလ ထြက္တဲ့ေရက အငံေပါ့ေပါ့သြားေလျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ငံေတာ့ ငံေသးသည္။ အိမ္မွာက အဘိုးအဘြားတို႔ လက္ထက္က တူးသြားသည့္ေရတြင္း တစ္တြင္းရွိသည္။ ေပတစ္ရာေလာက္နက္မည္ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္ က ေရမႈတ္စက္ ပ်က္လွ်င္ျဖစ္ျဖစ္ မီးမလာတဲ့အခါ ေရျပတ္ရင္ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီေရတြင္းကေန ေရပံုးကိုႀကိဳးျဖင့္ခ်ိတ္၍ ေရတြင္းထဲမွ ေရငင္ၿပီးခ်ိဳးရသည္။ ဒီေရတြင္းေရျဖင့္ အရပ္ကိုေရလွဴထားသည္။ အရပ္ထဲက တျခားလူေတြက ညေနခင္း ဆိုလွ်င္ အိမ္ကေရတြင္းကေန ေရလာဆြဲၾကသည္။
သို႔ေသာ္ ေသာက္ေရအတြက္ ေရခ်ိဳကေတာ့ နဲနဲ ရွားသည္။ အဲဒီတံုးက ေရခ်ိဳ ကို ႏြားတပ္ေရစည္လွည္းျဖင့္ ၿမိဳ႕အေရွ႕ဘက္ တစ္မိုင္ခြဲေလာက္ေ၀းေသာ "အင္ၾကင္းကန္" ဘက္က ေရတြင္းတြင္သြားသြား ခပ္ၾကရသည္။ အဲဒီတံုးက အိမ္မွာ ႏြားႏွစ္ေကာင္ရွိသည္။ အဘုိးက လယ္ေတြယာေတြလဲ ရွိသည္။ လယ္ေတြက ေတာင္ႀကီးဘက္ကိုအထြက္မွာျဖစ္သည္။ အဲဒီ ေပ်ာ္ဘြယ္-ဘုရားငါးဆူလမ္းေဖာက္ေတာ့ (အရပ္အေခၚ ေတာင္ႀကီးလမ္း) ေဖာက္ေတာ့ လယ္ေတြနဲနဲ အသိမ္းခံရေသးသည္။ ၄ဧက-၅ဧက ေလာက္ အသိမ္းခံရသည္။ ေနာက္ အေဖက စီးပြားေရးကို အာရံုစိုက္ရတာနဲ႕၊ ဘိုးဘြားလက္ထက္က လယ္ေတြ ကို လံုး၀မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ ဦးေလးတစ္ေယာက္ကို ဘိုးဘြားအေမြအျဖစ္အကုန္ေပးလိုက္သည္။ အဲဒီတံုးက အိမ္က ႏြားႀကီးေတြက ေတာ္ေတာ္ လိမ္မာသည္။ သူတို႕ကို ၀ဖီးေနေအာင္ေကၽြးထားသည္။ တစ္ေကာင္က ႏြားျပာစိမ္းႀကီး၊ တစ္ေကာင္က ႏြားျဖဴနီ။ ေနာက္ေတာ့ ႏြားျပာစိမ္းႀကီးက ေဖာက္လာသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ႏြားေတြက လိမ္မာေနရာမွ ထထေဖာက္လွ်င္ ေရွးလူႀကီးေတြက ေျမကုန္သည္ ဟုေျပာသည္။ သူ နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ ေရစက္ကုန္သြားသည္ ကို ဆိုလိုခ်င္တာျဖစ္ပံုရသည္။ သူ႔ကို သြားၾကည့္လွ်င္ ရႈသိုးသိုးျပန္ၾကည့္သည္။ ႏွာတရႈးရႈး မႈတ္သည္။ ေျမကို ခြာျဖင့္ရွပ္သည္။ လူေတြကို ေ၀ွ႔ခ်င္သလိုလို လုပ္သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႏြားပြဲစားေတြ လက္ထဲ ေရာင္းဖို႔ အပ္လိုက္ရသည္။
၁၉၈၇-၈၈ ေလာက္ေရာက္ေတာ ေပ်ာ္ဘြယ္မွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက ေရခ်ိဳေရသန္႕ေတြလွဴသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အရပ္မွာ အဲဒီေရကို ဂ်ပန္ေရဟုေခၚသည္။ဂ်ပန္ေတြက ၿမိဳ႕၏ အျမင့္ဆံုး ေနရာျဖစ္သည့္ ၿမိဳ႕မကုန္းထိပ္က စံေက်ာင္း၀င္းႀကီးထဲမွာ ေရေလွာင္ကန္ႀကီးေတြတည္ ေပးထားသည္။ "ဗတ္ဒ" ဘက္က ေရခ်ိဳကို ပိုက္လံုးႀကီးမ်ားျဖင့္သြယ္၍ အဲဒီေရေလွာင္ကန္ႀကီးေတြထဲ ကို High Pressure Pump ႀကီးမ်ားျဖင့္ ေရကို ေမာင္းတင္သည္။ အဲဒီေရေလွာင္ကန္ႀကီးေတြထဲက မွ ၿမိဳ႕ အေရွ႕ဘက္ တစ္ျခမ္းလံုးကိုပိုက္လံုး အလတ္စားမ်ားျဖင့္ ေရခ်ိဳ ျဖန္႔သည္။ ၿမိဳ႕အေနာက္ဘက္ျခမ္း ၿမိဳ႕႔သစ္တို႔၊ ေရႊျပည္ရန္လံုတို႔ ဘက္ေတြ အတြက္ကေတာ့ ေအာင္သာ ဘက္က ေနေရျဖန္႔ေပးသည္။ ကြက္သစ္ျဖစ္သည့္ ျပည္သာယာ ဘက္ၾကေတာ့ ျမက်ိဳင္းေတာင္က ေနေရျဖန္႔ေပးသည္။ အဲဒီေခာတ္တံုးက ကၽြန္ေတာ္တို႔အရပ္ လိုမိုးေခါင္ေရရွား ရပ္၀န္းေတြ မွာ ဂ်ပန္ကေတြက ေရလွဴခဲ့သည္။ "ဗတ္ဒ" ဆိုတာက ေပ်ာ္ဘြယ္နယ္ဘက္က ရြာႀကီးတရြာ ၏အမည္ ျဖစ္သည္။ ရမည္းသင္းဘက္ အထြက္ "ဗတ္ဒ" ဟူေသာရြာက ေရေျမေကာင္းသည္။ ေရခ်ိဳသည္။ ေရေပါသည္။ ေရေျမေကာင္းေတာ့ "ဗတ္ဒ" ရြာက လူေတြက ပန္းေတြစိုက္သည္။ သေျပေတြ၊ ေဟာ္လန္ပန္းေတြ၊ ေမၿမိဳ႕ပန္းေတြ၊စံပယ္ေတြ၊ ဇြန္ေတြ အလွ်ံပယ္ထြက္သည္။ ေန႔စဥ္ "ဗတ္ဒ" ဘက္က ပန္းသည္ေတြ ေပ်ာ္ဘြယ္ ဘက္ ကို ပန္းတက္ေရာင္းၾကသည္။
အဲဒီတံုးက မွတ္မိေသးသည္။ ၁၉၈၈ ေလာက္ က ေပ်ာ္ဘြယ္မွာ ဂ်ပန္၏ ေရေပးေရး စီမံကိန္းက အင္တိုက္အားတိုက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ထဲက လမ္းတိုင္းလမ္းတိုင္း တြင္ ေရပိုက္လိုင္းမ်ား ခ်ရန္ စီမံထားသည္။ လမ္းေဘးေတြမွာ လုပ္သားႀကီးမ်ားက ေခၽြးေတြသံေတြ တရႊဲရြဲျဖင့္ သံပိုက္လိုင္းႀကီးမ်ားခ်ရန္ ေျမာင္းႀကီးမ်ား တူးေဖာ္ေနၾကသည္။ လမ္းမ်ားေပၚတြင္ ရြာအသီးသီး ရပ္ကြက္အသီးသီးက သပိတ္ေမွာက္ ေသာလူမ်ားက စီတန္းလွည့္လည္ေနၾကသည္။ ေပ်ာ္စရာႀကီးျဖစ္သည္။ သပိတ္ေမွာက္ေတာ့ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ေက်ာင္းေတြလည္း ပိတ္ထားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စက္ဘီးေလးျဖင့္ ဆရာမ တစ္ေယာက္ဆီမွာ အဂၤလိပ္စာက်ဴရွင္ေတာ့ သြားသြားတက္ေသးသည္။
ဆက္ပါဦးမည္...
ေရခ်ိဳးမွား သည္ ဆိုေသာစကားကို ၾကားဖူးၾကမည္ဟုထင္ပါသည္။ ေပ်ာ္ဘြယ္မွာ ေနတံုးကေတာ့ ေရခ်ိဳးမမွား ေအာင္ တကယ္ကို ဆင္ျခင္ရသည္။ ေန႕လည္ ၁၂ နာရီ ေလာက္ကစၿပီး မိုးမခ်ဳပ္ခင္အထိ အခ်ိန္အတြင္း ေရမခ်ိဳးရဲၾကေပ။ ေန႔ခင္းဘက္ေတြဆို အျပင္က ျပန္လာလာခ်င္းႀကီး ေရခ်ိဳးခ်င္တယ္ဆိုၿပီး ထခ်ိဳးလို႔မရ။ အဲဒီလို ေနပူပူ က ျပန္လာၿပီးၿပီးခ်င္း ေရခ်ိဳးလွ်င္ အပူရွပ္ၿပီး ဖ်ားတတ္သည္။ တခါတေလ ေရခ်ိဳးမွားၿပီး ေသတဲ့လူေတြေတာင္ ရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ ေႏြရာသီေတြ မွာ ေရခ်ိဳး ဆင္ျခင္ရသည္။
ေပ်ာ္ဘြယ္က ေရေတာ့ ေပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ေရေတြက ငံသည္။ အထူးသျဖင္ ကၽြန္ေတာ္တုိေနတဲ့ ရွမ္းပဲြ ဘက္ ကေရေတြက အလြန္ငံသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္နားတစ္၀ိုက္ ေရတြင္းတူးလွ်င္ ၅ေပ မွ ဆယ္ေပေလာက္ဆိုလွ်င္ ေရေတြထြက္ လာတတ္သည္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေလာက္အနက္ကေရက အလြန္ငံသည္။ အေရာင္ကလည္း နီက်င္က်င္ ၀ါက်င္က်င္ေရေတြျဖစ္သည္။ အဲဒီေရအမ်ိဳးအစားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အရပ္မွာ ခါးေရဟုေခၚသည္။ ေရတြင္း၏ ခါးလယ္ေလာက္က ထြက္တဲ့ေရကိုေခၚတာျဖစ္ပံုရသည္။ အဲဒီေနရာတ၀ုိက္ က အရင္တံုးက ဆပ္ျပာက်င္း(ဆပ္ဗက်င္း ဟုအသံထြက္) လုိ႔ ေရွးလူႀကီးေတြေျပာ တာ ၾကားဖူးသည္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေရတြင္းတူးလွ်င္ နက္နက္တူးရသည္။ နက္နက္ေရာက္ေလ ထြက္တဲ့ေရက အငံေပါ့ေပါ့သြားေလျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ငံေတာ့ ငံေသးသည္။ အိမ္မွာက အဘိုးအဘြားတို႔ လက္ထက္က တူးသြားသည့္ေရတြင္း တစ္တြင္းရွိသည္။ ေပတစ္ရာေလာက္နက္မည္ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္ က ေရမႈတ္စက္ ပ်က္လွ်င္ျဖစ္ျဖစ္ မီးမလာတဲ့အခါ ေရျပတ္ရင္ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီေရတြင္းကေန ေရပံုးကိုႀကိဳးျဖင့္ခ်ိတ္၍ ေရတြင္းထဲမွ ေရငင္ၿပီးခ်ိဳးရသည္။ ဒီေရတြင္းေရျဖင့္ အရပ္ကိုေရလွဴထားသည္။ အရပ္ထဲက တျခားလူေတြက ညေနခင္း ဆိုလွ်င္ အိမ္ကေရတြင္းကေန ေရလာဆြဲၾကသည္။
သို႔ေသာ္ ေသာက္ေရအတြက္ ေရခ်ိဳကေတာ့ နဲနဲ ရွားသည္။ အဲဒီတံုးက ေရခ်ိဳ ကို ႏြားတပ္ေရစည္လွည္းျဖင့္ ၿမိဳ႕အေရွ႕ဘက္ တစ္မိုင္ခြဲေလာက္ေ၀းေသာ "အင္ၾကင္းကန္" ဘက္က ေရတြင္းတြင္သြားသြား ခပ္ၾကရသည္။ အဲဒီတံုးက အိမ္မွာ ႏြားႏွစ္ေကာင္ရွိသည္။ အဘုိးက လယ္ေတြယာေတြလဲ ရွိသည္။ လယ္ေတြက ေတာင္ႀကီးဘက္ကိုအထြက္မွာျဖစ္သည္။ အဲဒီ ေပ်ာ္ဘြယ္-ဘုရားငါးဆူလမ္းေဖာက္ေတာ့ (အရပ္အေခၚ ေတာင္ႀကီးလမ္း) ေဖာက္ေတာ့ လယ္ေတြနဲနဲ အသိမ္းခံရေသးသည္။ ၄ဧက-၅ဧက ေလာက္ အသိမ္းခံရသည္။ ေနာက္ အေဖက စီးပြားေရးကို အာရံုစိုက္ရတာနဲ႕၊ ဘိုးဘြားလက္ထက္က လယ္ေတြ ကို လံုး၀မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ ဦးေလးတစ္ေယာက္ကို ဘိုးဘြားအေမြအျဖစ္အကုန္ေပးလိုက္သည္။ အဲဒီတံုးက အိမ္က ႏြားႀကီးေတြက ေတာ္ေတာ္ လိမ္မာသည္။ သူတို႕ကို ၀ဖီးေနေအာင္ေကၽြးထားသည္။ တစ္ေကာင္က ႏြားျပာစိမ္းႀကီး၊ တစ္ေကာင္က ႏြားျဖဴနီ။ ေနာက္ေတာ့ ႏြားျပာစိမ္းႀကီးက ေဖာက္လာသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ႏြားေတြက လိမ္မာေနရာမွ ထထေဖာက္လွ်င္ ေရွးလူႀကီးေတြက ေျမကုန္သည္ ဟုေျပာသည္။ သူ နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ ေရစက္ကုန္သြားသည္ ကို ဆိုလိုခ်င္တာျဖစ္ပံုရသည္။ သူ႔ကို သြားၾကည့္လွ်င္ ရႈသိုးသိုးျပန္ၾကည့္သည္။ ႏွာတရႈးရႈး မႈတ္သည္။ ေျမကို ခြာျဖင့္ရွပ္သည္။ လူေတြကို ေ၀ွ႔ခ်င္သလိုလို လုပ္သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႏြားပြဲစားေတြ လက္ထဲ ေရာင္းဖို႔ အပ္လိုက္ရသည္။
၁၉၈၇-၈၈ ေလာက္ေရာက္ေတာ ေပ်ာ္ဘြယ္မွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက ေရခ်ိဳေရသန္႕ေတြလွဴသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အရပ္မွာ အဲဒီေရကို ဂ်ပန္ေရဟုေခၚသည္။ဂ်ပန္ေတြက ၿမိဳ႕၏ အျမင့္ဆံုး ေနရာျဖစ္သည့္ ၿမိဳ႕မကုန္းထိပ္က စံေက်ာင္း၀င္းႀကီးထဲမွာ ေရေလွာင္ကန္ႀကီးေတြတည္ ေပးထားသည္။ "ဗတ္ဒ" ဘက္က ေရခ်ိဳကို ပိုက္လံုးႀကီးမ်ားျဖင့္သြယ္၍ အဲဒီေရေလွာင္ကန္ႀကီးေတြထဲ ကို High Pressure Pump ႀကီးမ်ားျဖင့္ ေရကို ေမာင္းတင္သည္။ အဲဒီေရေလွာင္ကန္ႀကီးေတြထဲက မွ ၿမိဳ႕ အေရွ႕ဘက္ တစ္ျခမ္းလံုးကိုပိုက္လံုး အလတ္စားမ်ားျဖင့္ ေရခ်ိဳ ျဖန္႔သည္။ ၿမိဳ႕အေနာက္ဘက္ျခမ္း ၿမိဳ႕႔သစ္တို႔၊ ေရႊျပည္ရန္လံုတို႔ ဘက္ေတြ အတြက္ကေတာ့ ေအာင္သာ ဘက္က ေနေရျဖန္႔ေပးသည္။ ကြက္သစ္ျဖစ္သည့္ ျပည္သာယာ ဘက္ၾကေတာ့ ျမက်ိဳင္းေတာင္က ေနေရျဖန္႔ေပးသည္။ အဲဒီေခာတ္တံုးက ကၽြန္ေတာ္တို႔အရပ္ လိုမိုးေခါင္ေရရွား ရပ္၀န္းေတြ မွာ ဂ်ပန္ကေတြက ေရလွဴခဲ့သည္။ "ဗတ္ဒ" ဆိုတာက ေပ်ာ္ဘြယ္နယ္ဘက္က ရြာႀကီးတရြာ ၏အမည္ ျဖစ္သည္။ ရမည္းသင္းဘက္ အထြက္ "ဗတ္ဒ" ဟူေသာရြာက ေရေျမေကာင္းသည္။ ေရခ်ိဳသည္။ ေရေပါသည္။ ေရေျမေကာင္းေတာ့ "ဗတ္ဒ" ရြာက လူေတြက ပန္းေတြစိုက္သည္။ သေျပေတြ၊ ေဟာ္လန္ပန္းေတြ၊ ေမၿမိဳ႕ပန္းေတြ၊စံပယ္ေတြ၊ ဇြန္ေတြ အလွ်ံပယ္ထြက္သည္။ ေန႔စဥ္ "ဗတ္ဒ" ဘက္က ပန္းသည္ေတြ ေပ်ာ္ဘြယ္ ဘက္ ကို ပန္းတက္ေရာင္းၾကသည္။
အဲဒီတံုးက မွတ္မိေသးသည္။ ၁၉၈၈ ေလာက္ က ေပ်ာ္ဘြယ္မွာ ဂ်ပန္၏ ေရေပးေရး စီမံကိန္းက အင္တိုက္အားတိုက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ထဲက လမ္းတိုင္းလမ္းတိုင္း တြင္ ေရပိုက္လိုင္းမ်ား ခ်ရန္ စီမံထားသည္။ လမ္းေဘးေတြမွာ လုပ္သားႀကီးမ်ားက ေခၽြးေတြသံေတြ တရႊဲရြဲျဖင့္ သံပိုက္လိုင္းႀကီးမ်ားခ်ရန္ ေျမာင္းႀကီးမ်ား တူးေဖာ္ေနၾကသည္။ လမ္းမ်ားေပၚတြင္ ရြာအသီးသီး ရပ္ကြက္အသီးသီးက သပိတ္ေမွာက္ ေသာလူမ်ားက စီတန္းလွည့္လည္ေနၾကသည္။ ေပ်ာ္စရာႀကီးျဖစ္သည္။ သပိတ္ေမွာက္ေတာ့ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ေက်ာင္းေတြလည္း ပိတ္ထားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စက္ဘီးေလးျဖင့္ ဆရာမ တစ္ေယာက္ဆီမွာ အဂၤလိပ္စာက်ဴရွင္ေတာ့ သြားသြားတက္ေသးသည္။
ဆက္ပါဦးမည္...
2 comments:
ဆက္ပါဦး။ အေရးအသားေကာင္းတယ္။ စီေဘာက္ခ္စ္ မတတ္ဘူးလား။
ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္ညီေန႕တုိင္းလိုလိုဖတ္ ျဖစ္တယ္ 3 ရက္ေတာ့ရွိၿပီ ေကာ္ပီလုပ္ၿပီးဖတ္တာ........ စီေဘာက္ေလးထည္ပါလား.. comment ေရးရတာ တခါတစ္ေလ ပိတ္ထားတယ္ ေရးရခတ္လို႕ပါ..
Post a Comment