ကိုေရႊရိုး

ေပ်ာ္ဘြယ္မွာေနတံုးက အင္မတန္ ရိုးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ကိုေတြ႔ဖူးပါတယ္။

အညာသားမ်ားဟာ နဂိုတည္းက ရိုးသားတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီ ကိုလူရိုးကေတာ့ေလ အင္မတန္ႀကီးကို ရိုးအပါတယ္။ "ရိုးအ" တယ္လို႔ သံုးရတာက ရိုးသားတဲ့ အဆင့္ထက္ ေတာ္ေတာ္ပိုၿပီး "အ" တဲ့ ဘက္ကိုနဲနဲေရာက္ေနလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သူက အိမ္က ပြဲရံုမွာ ကုန္ေတြဘာေတြ တင္ခ်လုပ္တယ္။ အားယင္ အိမ္ရဲ႕ ဗာဟီရ အလုပ္ေလးေတြ လုပ္ေပး ပါတယ္။

တစ္ခါက အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲဆြမ္းကပ္ဖို႔ အေဒၚတစ္ေယာက္က အုန္းႏို႔ညွစ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ အုန္းသီးေတြ ဆြဲျခင္းနဲ႔ထည့္ၿပီး ေပးလိုက္တယ္။ သူႀကိဳးစားပန္းစား အုန္းသီးေတြကို တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး ခဲြတယ္။ တျခမ္းၿပီးတျခမ္း ျခစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အုန္းသီးျခစ္ဖတ္ေတြကို အ၀တ္ေလးထဲထုပ္ၿပီး ညွစ္ပါတယ္။ အားလံုး လုပ္ၿပီးေတာ့မွ အုန္းဆံ အဖတ္ေလး ေတြ ခ်ည္း ျပန္လာေပးပါတယ္။ ဟဲ့ "အုန္းႏို႔ေတြေရာ" ဘယ္မွာလဲ လို႔ အေဒၚကေမးေတာ့... "ေျမာင္းထဲ ညွစ္ခ်လိုက္ၿပီ" တဲ့။ အဲေလာက္ကို "အ" ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခါက်ေတာ့ အေမက သူ႔ကို ပါမိုးလစ္(Palmolive)ဆပ္ျပာခဲေတြ ၀ယ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ဟုတ္ကဲ့ဟုတ္ကဲ့ ဆိုၿပီး ပိုက္ဆံယူၿပီး လွစ္ကနဲ႔ထြက္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ျပာယာျပာယာနဲ႔ ျပန္လာၿပီး လက္ထဲက ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ထုတ္ကို လာေပးတယ္။ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကာေဘာ္လစ္ ဆပ္ျပာေတာင့္ အရွည္လိုက္ႀကီးေတြျဖစ္ေနပါေရာ။

ဘာပစၥည္း၀ယ္ခိုင္း ၀ယ္ခိုင္း တစ္ခါမွ ေစ်းမဆစ္ဘူး။ လမ္းေဘးေတြမွာ ၀ယ္ရင္ ေစ်းေလးဘာေလး ဆစ္ရတယ္ လို႔ အေမတို႔က သင္ထားရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ အေမက ဘုရားပန္းကပ္ဖို႔ ေမၿမိဳ႕ပန္းေတြ ဂႏၶမာပန္းေတြ သူ႔ကိုသြား၀ယ္ ခိုင္းပါတယ္။ အျပန္ေရာက္ေတာ့ သူက ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားစြာနဲ႔ ၿပံဳးၿပီး "ကၽြန္ေတာ္ေစ်းဆစ္လာတာ အမ" လို႔ေျပာပါတယ္။ အေမက "ဘယ္ေလာက္နဲ႔ရခဲ့တာလဲ" လို႔ေမးေတာ့ သူက ဒီလိုျပန္ေျပာျပတယ္။
ပန္းသည္။ ။ ေမၿမိဳ႕ပန္းေတြ၊ ဂႏၶမာေတြ၊ ေဇာ္စိမ္း ေတြရမယ္...
ကိုေရႊရိုး။ ။ ဂႏၶမာ "တစ္စည္းဘယ္ေလာက္လဲ"
ပန္းသည္။ ။ တစ္စည္းမွ ငါးက်ပ္မတ္တင္းပါ အကို...
ကိုေရႊရိုး။ ။ ႏွစ္စည္းယူမွာမို႔ တစ္ဆယ္ထားလိုက္ပါ.. အမ...
ပန္းသည္။ ။ ၿပံဳး၍... ရပါတယ္ရွင့္.... ယူသြားပါ... ဆိုၿပီး ကမန္းကတန္း ထုတ္ေပးလိုက္တယ္တဲ့။
အဲဒါကၽြန္ေတာ္ဆစ္လို႔ရလာတာ.. တဲ့...(မွတ္ခ်က္။ ။ ငါးက်ပ္မတ္တင္း = 4.75)