ၿပီးသြားမွာပါ

မင္းကို ငါ ပံုေလးတစ္ပံု ေျပာျပမယ္ကြ၊ ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါး ရွိတယ္။ အဲဒီဘုရင္ႀကီးရဲ႕ တိုင္းျပည္ကို အျခားအင္အားႀကီးတဲ့ တိုင္းျပည္က ဘုရင္ေတြက တိုက္ခိုက္ဖို႔ ႀကံစည္ေနတယ္။ အဲဒီမွာ ဘုရင္ႀကီးက စိတ္ညစ္ရေတာ့တာေပါ့ကြာ။ အဲဒီေတာ့ သူနဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ ရေသ့ႀကီး တစ္ဦးဆီမွာ အေဆာင္တစ္ခု သြားၿပီးေတာင္းတယ္။ သူေတာင္းတဲ့ အေဆာင္က စိတ္ညစ္စရာေတြနဲ႕ ႀကံဳခဲ့ရင္လည္း စိတ္မညစ္ရပဲ ေျပေပ်ာက္သြားရမယ္တဲ့၊ ေပ်ာ္စရာနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရင္လည္း အရမ္းမေပ်ာ္ပဲ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ျဖစ္သြားရမယ္တဲ့။ အဲဒီလို အစြမ္းထက္တဲ့ အေဆာင္ေလး တစ္ခုေပးပါ လို႔ေတာင္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရေသ့ႀကီးက ေက်ာက္အနက္ေလး နဲ႔ ကြင္းထားတဲ့ လက္စြပ္ကေလးတစ္ကြင္း လုပ္ေပးလိုက္တယ္။ လက္မွာ ၀တ္ထားဖို႔လည္း မွာလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စိတ္ညစ္စရာ ႀကံဳတဲ့ အခါမွာ အဲဒီလက္စြပ္ေက်ာက္ကို စိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္တဲ့။ ၾကည့္တဲ့ အခါမွာ အလင္းေရာင္မွာ မၾကည့္နဲ႔တဲ့။ ေက်ာက္က အလင္းျပန္ေတာ့ ဘာမွ ေတြ႔ရမွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ အေမွာင္ရွိတဲ့ ေနရာမွာ ၾကည့္တဲ့။ သိပ္ၿပီးေပ်ာ္လာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာလည္း အဲဒီလိုပဲ လက္စြပ္ကေလးကို ၾကည့္ပါတဲ့။ အဲဒီအခါမွာ ဘုရင္ႀကီးဟာ သူလိုခ်င္တဲ့ အေဆာင္ လက္စြပ္ေလးရတဲ့ အတြက္ အလြန္ပဲ ၀မ္းသာသြားတယ္။

သိပ္ၿပီးမၾကာပါဘူး။ အျခားတိုင္းျပည္က ဘုရင္ေတြရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္မႈဟာ ပိုၿပီးျပင္းထန္လာတဲ့ အတြက္ ဘုရင္ႀကီးဟာ အေတာ္ကို စိတ္ညစ္သြားတယ္။ တုန္လည္း တုန္လႈပ္သြားတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဘုရင္ႀကီးဟာ ေမွာင္ရိပ္ရွိတဲ့ ေက်ာက္ေတာင္ေလး နားကို ကပ္သြားၿပီး လက္စြပ္ေက်ာက္ကို စိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္တယ္။ ရေသ့ႀကီးက အဲဒီေက်ာက္ထဲမွာ စာထြင္းၿပီးထည့္ထားတာ။ ေမွာင္ရိပ္ခိုၿပီး ဘုရင္ႀကီးဟာ အဲဒီေက်ာက္နက္ေလးကို စိုက္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ေက်ာက္နက္ေလးထဲက စာကို ေကာင္းေကာင္းဖတ္လို႔ ရသြားတယ္။ ဖတ္မိတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ စိတ္ညစ္တာေတြ၊ ထိတ္လန္႔တာေတြ စိုးရိမ္တာေတြ လံုး၀ လြင့္ေပ်ာက္သြားတယ္.... အဲဒီေက်ာက္နက္ထဲက စာက ဘာလဲဆိုရင္...

" ၿပီးသြားမွာပါ "

... ဆိုတဲ့ စာပဲ။

မင္းသိခၤ ၏ မေနာမယ ကိုပီတာ မွ