Friday, May 25, 2007

Friendship, Relationship, and Loving-kindness

Love is not enough for two people to live together; deep understanding of each other is necessary. Love is not enough in a relationship; deep understanding and appreciation is also necessary. See if you can accept all the bad things about him without wanting to change him and see if you can also respect him as he is now. Dependent relationships don’t work well.

အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ အတူေနဖို႔ မလံုေလာက္ေသးပါဘူး၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး နားလည္မႈရွိဖို႔ ကမရွိမျဖစ္ လိုအပ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဆိုးတဲ႔အခ်က္ေတြ အားလံုးကို လက္ခံႏိုင္မယ္၊ အဲဒါေတြကို ျပင္ခိုင္းဖို႔ ဆႏၵ မရွိဘူး။ လက္ရွိအေနအထား နဲ႔ ပဲ သူ႔ကို စိတ္ထဲက ေလးေလးစားစား ရွိမယ္။ မွီခိုမႈတစ္ခုခု ရွိေနတဲ့ Relationship ေတြကလဲ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။



Relationships shouldn’t be used as a means; it should end in love, understanding, respect and appreciation. Nobody is perfect. Sometimes relationships become entanglement if they are not grounded on right attitude.

တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ခ်စ္ျခင္း၊ နားလည္ျခင္း၊ ေလးစားျခင္း ႏွင့္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္း တို႔နဲ႕ အဆံုးသတ္တဲ႔ Relationship ျဖစ္ဖို႔လိုတယ္။ အမုန္းတရားေတြနဲ႔ အဆံုးသတ္တဲ့ Relationship မျဖစ္သင့္ဘူး။ ေလာကမွာ ဘယ္သူမွ perfect ျဖစ္တဲ့ ျပည့္စံုတဲ့သူမရွိဘူး။ တခါတရံ မွန္ကန္တဲ့ စိတ္ရင္းေပၚမွာ အေျချပဳမထားတဲ့ Relationship တစ္ခုဟာ တျဖည္းျဖည္း ရႈပ္ေထြးလာေစႏိုင္တယ္။



Do not use marriage or any relationship as a means to solving a problem. People should relate to each other just because they love, respect and appreciate (admire) each other as the way they are. Otherwise there is no genuine relationship.

လက္ထပ္ျခင္းကို ျပသနာတစ္ခုေျဖရွင္းဖို႔ သက္သက္ အသံုးမျပဳမိေစပါႏွင့္။ ခ်စ္ျခင္း၊ နားလည္ျခင္း၊ ေလးစားအသိအမွတ္ျပဳျခင္းတို႔ နဲ႔သာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ပါတ္သက္ ေနသင့္တယ္။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ တကယ့္ စစ္မွန္တဲ့ Relationship မဟုတ္ဘူး။



It’s OK to fall in love but don’t be in a hurry to get married. People change once they’re in an intimate relationship.

ခ်စ္မိတယ္ဆိုတာ အခ်ိန္မေရြး  ျဖစ္လို႔ရတယ္။ လက္ထပ္ဖို႔ ေလာစရာမလိုပါ။ လူေတြက သမီးရည္းစား ဘ၀မွာတင္ ေျပာင္းလဲတတ္ပါတယ္။



It takes a lifetime to make sure that you really love somebody. The hay stack burns with a big flame and lasts for a short time, but the husk fire burns imperceptibly and lasts for a long, long time.

တကယ္ခ်စ္မခ်စ္ ဆိုတာ ေသခ်ာဖို႔ ဆိုရင္ တဘ၀လံုးၾကာခ်င္ၾကာႏိုင္တယ္။ ေကာက္ရိုးမီး ေတြက ႀကီးတယ္၊ ျမန္ျမန္ကုန္တယ္။ ဖြဲမီး ေတြဟာ တေငြ႔ေငြ႔နဲ႔ ၾကာရွည္ခံ တတ္တယ္။



Marriage is not a bad thing. I’ve seen many couples living in harmony, supporting each other in dhamma practice. It is very rare though.

လက္ထပ္တယ္ဆိုတာက ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အရာမဟုတ္ပါ။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အေပးအယူမွ် အဆင္ေျပၿပီး လိုက္ဖက္ညီတဲ့စံုတြဲေတြ အမ်ားအျပား ေတြ႔ဖူးၾကမွာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုဓမၼမိတ္ေဆြ ေတြအျဖစ္ေတာင္ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အင္မတန္ေတာ့ ရွားတယ္။



It is so rare to find somebody who cares for you. Love without hoping for the relationship to last. Look at the glorious sunset while it is there, but you can’t hold on to it.

ကိုယ့္ကို တကယ္ဂရုစိုက္တဲ့လူကို ေတြ႕ဖို႔ဆိုတာက အင္မတန္ ရွားတယ္။ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲပါ။ အခ်စ္သက္သက္ နဲ႔ကေတာ့ ခိုင္ၿမဲတဲ့ Relationship ျဖစ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္လို႔မရဘူး။ ေန၀င္ခ်ိန္ေတြကို ၾကည့္ဖူးၾကမွာပါ။ ေန၀င္ခ်ိန္ကိုၾကည့္ၿပီး ၾကည္ႏူးလို႔ရတယ္။ ေန၀င္ခ်ိန္ ေလးကို ဖမ္းဆုပ္ထားလို႔ေတာ့ မရဘူးေနာ္။



We never have too much metta; usually we have too little. Real metta never makes you unhappy. It is attachments and expectations which make you unhappy. You can’t expect metta as a return for your metta; metta can’t be traded. If there’s an expectation, then that means there’s self-interest. If we love somebody because we want to be loved, then we get hurt when we don’t get metta in return.

လူသာမန္ ပုထုဇဥ္ ေတြမွာ ဘုရားရဟႏၱာေတြမွာလို အင္မတန္ႀကီးမားတဲ့ အနႏၱေမတၱာ ဆိုတာမ်ိဳး ေတာ့မရွိပါဘူး။ သာမန္ေမတၱာဓါတ္ ေတာ့ရိွပါတယ္။ တကယ့္ ေမတၱာ သက္သက္ ဆိုရင္ သိပ္ ေအးခ်မ္းတယ္။ ေမတၱာ သက္သက္ေၾကာင့္ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ရတယ္ ဆိုတာမရွိဘူး။ စိတ္ညစ္ရတယ္ဆိုတာ က ေနာက္မွာ ခ်ိတ္ကေလးပါ ပါေနလို႔။ တစ္ခုခုကို ေမွ်ာ္လင့္ေနလို႔။ ေမတၱာဆိုတာက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လံုးလံုးမပါဘူး။ ေမတၱာမွာ အေပးအယူ မရွိဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ခ်စ္မိၿပီး  ခံစားရတယ္ နာက်င္ရတယ္ဆိုတာ က တံု႔ျပန္မႈကို ေမွ်ာ္လင့္ေနလို႔ပါ။



Feelings come and go and desires come and go - let them come and go. Don’t take them so seriously. Just watch them. If you don’t try to control them and don’t wish them to be otherwise you won’t get so upset. Our desire to be in control makes us burn out. We don’t suffer because we have a heart; we suffer because we have desires and take them so seriously.

ခံစားမႈေတြဆိုက ျဖစ္လိုက္ပ်က္လိုက္၊ လိုအင္ဆႏၵေတြကလည္း ျဖစ္လိုက္ပ်က္လိုက္။ သူသေဘာအတိုင္းသူရွိပါေစ။ ထားလိုက္ပါ။ အဲဒါေတြကို serious ျဖစ္ဖို႔မလိုပါ။ ေစာင့္ၾကည့္ယံုသက္သက္ေလးပဲ။ စိတ္ပ်က္ရျခင္း၊ စိတ္ညစ္ရျခင္းရဲ႔ အေၾကာင္းရင္းက အဲဒါေတြကို control လုပ္ခ်င္ေနလို႔။ ခံစားမႈအတြက္ နာက်င္မႈရွိေနေတာ့ ဒါကို မလြန္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတာ။ နာက်င္မႈကလည္း အဲဒါကို ဇြတ္အတင္း ဆုပ္ကိုင္ထားလို႔ျဖစ္ေနတာ။





Friendship, Relationship, and Loving-kindness

Snow In he Summer (U Jotika)

http://www.buddhanet.net/friend.htm





Powered by ScribeFire.

No comments: