အိမ္ခ်မ္းေျမ႕ ၏ ခ်စ္သူ႕အိမ္
ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြ ခင္းတဲ့ လမ္းေလးထဲမွာ ခ်စ္သူရဲ့အိမ္ေလး ရွိတယ္။ အဲဒီ လမ္းေလး တဖက္တခ်က္မွာေတာ့ ၀ါးရုံပင္တန္းေလးေတြ၊ ညေနေစာင္းၿပီဆိုရင္ ခ်စ္သူေနတဲ့ လမ္းေလးထိပ္ကပုဇြန္ကြက္ေက်ာ္သုတ္ဆိုင္၊ လၻက္ရည္ဆိုင္၊ ႀကံရည္ဆိုင္ေလးေတြမွာ လူစည္ကားတတ္တယ္ ။ မီးေရာင္လဲ့လဲ့ စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလးေတြ၊ ဆိုက္ကားသံေတြနဲ့လဲ အသက္၀င္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူေနတဲ့ လမ္းေလးထဲမွာကေတာ့ လူေၿခတိတ္ဆိတ္ေနတတ္တယ္။
ခ်စ္သူရဲ့ အိမ္ပတ္ပတ္လည္မွာ သရက္ပင္ေတြ၊ မန္က်ည္းပင္ေတြ တန္းစီေနတယ္ ။ တခါတရံ သရက္ကင္းေလးေတြက လမ္းေလးေပၚကို က်ေနတတ္တယ္၊ ၿပဴတင္းေပါက္ ၿဖဴၿဖဴေလးေတြမွာ ကန့္လန့္ကာ အၿပာေလးက ေလမွာ လြင့္ေနတတ္တယ္။ ၿခံ၀င္းေလးကေတာ့ သစ္ရြက္ေတြ ကင္းစင္လို့ အၿမဲတမ္း ေၿပာင္စင္ေနတတ္တယ္။ ၿခံေလးရဲ့ေထာင္႔မွာ အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ေရတြင္းေလးနဲ ့ တြဲရရြဲက်ေနတဲ့ သစ္ခြပန္းေတြရွိတယ္၊ညေနေစာင္းေတြမွာ ၿခံ၀င္းေလးထဲမွာ တခါတရံ ခ်စ္သူ တံၿမက္စည္းလွဲေနတာကို ပု႑ရိတ္ပင္ေတြႀကားက ၿမင္ရတတ္တယ္။ ခ်စ္သူကို ခ်စ္မိသြားတဲ့ အေႀကာင္းေတြထဲမွာ အဲဒါတခုလဲပါတယ္။ တခါတရံ တံၿမက္စည္း လွဲၿပီးသား သစ္ရြက္ေၿခာက္ ေလးေတြကို မီးရႈိ့ေနလို ့ မီးခိုးေငြ့ေတြ ဟိုး၀ါးရုံပင္ထိပ္ဖ်ားကို လြင့္တက္ သြားတယ္။ တခါတရံေတာ့လဲ ခ်စ္သူက သူ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ လၻက္ရည္ဆိုင္ ေရာက္ေနလို့ ခ်စ္သူမရွိတဲ့ အိမ္ေလးကို အဲဒီေတာ့မွ ရဲရဲ၀င့္၀င့္ ႀကည့္မိတယ္။ ေယာက်ၤားေလးေတြ အမ်ားႀကီးရွိတဲ့ လၻက္ရည္ဆိုင္ ဆိုေတာ့ ခ်စ္သူရွိေနမလားလို့ လွမ္းမႀကည့္ရဲလို့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အကူအညီေတာင္းေတာ့လဲ အားမကိုးရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက နင္ႀကည့္ေပးလိုက္၊ ငါလဲမႀကည့္ရဲဘူး။ နင္ႀကည့္ပါလား ဆိုၿပီး သူႀကည့္ငါႀကည့္နဲ့ သူတို ့အခ်င္းခ်င္း ၿငင္းခုံေနခဲ့ႀကေသးတယ္။မိုးအုံ့ေနတဲ့ ညေနေလး တခုမွာေတာ့ ခ်စ္သူၿခံ၀မွာထြက္ရပ္ေနတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမေတြရဲ့ လွပနက္ေမွာင္တဲ့ ဆံေကသာေတြေနာက္မွာ ပုန္းကြယ္ရင္း ေနာက္ၿပန္လွဲ့ႀကရင္ေကာင္းမလားလို့ ခ်ီတုံၿခတုံ ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ကခ်င္ ပုဆိုးကြက္နဲ့ ခ်စ္သူက ေခါင္းငုံ့ၿပီး ေၿမေပၚကတစုံတရာကို(သို့) ဘာမွမရွိတာကုိ ဖိနပ္ဦးနဲ့ တုိ့ကစားေနတယ္။ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့လူ တေယာက္ေရွ့က ၿဖတ္ေလွ်ာက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ့ အလုပ္တခုဆိုတာ အဲဒီေန့က သိခဲ့ရတယ္္။ ခ်စ္သူရဲ့မ်က္လုံးက အားလုံးထဲမွာမွ ကုိယ့္ဆီေရာက္လာတယ္။ ရုိလ္းနံပါတ္ နွစ္မဟုတ္လားတဲ့၊ ကၽႊန္ေတာ ္ “ . . . ” ပါတဲ့၊ တအုပ္လုံးႀကီးက ေခါင္းၿငိမ့္ႀကတယ္။ ဒါ ကၽႊန္ေတာ့အိမ္ပါတဲ့၊ တအုပ္လုံးက တခါ ေခါင္းထပ္ၿငိ္္မ့္ႀက ၿပန္တယ္။ အားတဲ့အခါ လဲလာလည္နိုင္ပါတယ္တဲ့။ အားလုံး ေခါင္းေတြ ၿငိမ့္ႀကၿပန္ေရာ။ အဲဒီညေနက ေခါင္းၿငိမ့္တဲ့ အလုပ္နဲ့ပဲ ၿပီးသြားႀကတယ္။ခ်စ္သူအတြက္ ကဗ်ာေလးေတြကို စြယ္ေတာ္ရြက္ေလးေတြေပၚမွာ စပ္ဖူးတယ္။ ခ်စ္သူနဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၿဖစ္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ သူအတြက္ စပ္ထားတဲ့ကဗ်ာတပုဒ္ကို ခ်စ္သူကို လက္ေဆာင္အၿဖစ္ ေပးလိုက္ရတယ္။ ခ်စ္သူ စိတ္၀င္စားေနတဲ့ အရပ္ပုပု ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ့ ေကာင္မေလးကို ေပးဖို့အတြက္ေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းမေတြကေတာ့ နွစ္ေမ်ာတသနဲ့ ၿမည္တြန္ေတာက္တီး ေနခဲ့ႀကတယ္။နွစ္ေတြအႀကာႀကီးမွာ ခ်စ္သူရဲ့အိမ္ေလးေရွ့ကို တခါၿပန္ေရာက္တယ္။ အရင္လိုပဲ သစ္ရြက္ေတြ ရွင္းလင္းၿပီးစ ၿခံ၀င္းေလးက သန့္ရွႈင္းေနတယ္။ ခ်စ္သူကို တံၿမက္စည္းေလးကိုင္လို့ ေတြ့လိုက္ရတယ္။ ခ်စ္သူေဘးမွာ ဂါ၀န္အ၀ါေလးနဲ့ ပါးေဖာင္းေဖာင္း ကေလးေလးတေယာက္က သရက္သီးေလး ကိုင္လို့ ရပ္ႀကည့္ေနတယ္။ သစ္ရြက္ပုံေလး နားမွာေတာ့ အရပ္ပုပု ဆံပင္ကိုတပတ္လွ်ိဳတြဲခ်ထားတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္။ ခ်စ္သူတို ့ မိသားစု လုပ္လက္စ အလုပ္ေတြကို ထားၿပီး အိမ္ေပၚမွာ သစ္သီးမ်ိဳးစုံနဲ့ ဧည့္ခံႀကတယ္။ညမီးေလးေတြ လက္လာေတာ့ ၿခံ၀အထိ ခ်စ္သူက လိုက္ပို့တယ္။ နင့္ရဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို့ ခ်စ္သူကေၿပာတယ္။ ညေလအတိုးမွာ ၀ါးရုံပင္ေတ ြတရွဲွွရွဲၿမည္သြားတယ္။ခ်စ္သူအိမ္ကို ေက်ာခိုင္းေလွ်ာက္ေနေပမယ့္ ခ်စ္သူကိုယ့္ကို ၿခံ၀က ရပ္ႀကည့္ေနဆဲပဲဆိုတာ သိေနခဲ့တယ္။ဒါေပမယ့္ေလ...ခ်စ္သူေရွ့မွာ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ သိပ္ခက္ခဲတဲ့ အလုပ္တခုေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ပါ။
အိမ္ခ်မ္းေျမ႕ ၏ ခ်စ္သူ႕အိမ္ ကို ေ၀ငွခံစားေစလိုေသာ ေစတနာျဖင့္ ထပ္ဆင့္ကူးယူတင္ျပေပးပါသည္: http://ainchannmyay.blogspot.com/
ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြ ခင္းတဲ့ လမ္းေလးထဲမွာ ခ်စ္သူရဲ့အိမ္ေလး ရွိတယ္။ အဲဒီ လမ္းေလး တဖက္တခ်က္မွာေတာ့ ၀ါးရုံပင္တန္းေလးေတြ၊ ညေနေစာင္းၿပီဆိုရင္ ခ်စ္သူေနတဲ့ လမ္းေလးထိပ္ကပုဇြန္ကြက္ေက်ာ္သုတ္ဆိုင္၊ လၻက္ရည္ဆိုင္၊ ႀကံရည္ဆိုင္ေလးေတြမွာ လူစည္ကားတတ္တယ္ ။ မီးေရာင္လဲ့လဲ့ စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလးေတြ၊ ဆိုက္ကားသံေတြနဲ့လဲ အသက္၀င္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူေနတဲ့ လမ္းေလးထဲမွာကေတာ့ လူေၿခတိတ္ဆိတ္ေနတတ္တယ္။
ခ်စ္သူရဲ့ အိမ္ပတ္ပတ္လည္မွာ သရက္ပင္ေတြ၊ မန္က်ည္းပင္ေတြ တန္းစီေနတယ္ ။ တခါတရံ သရက္ကင္းေလးေတြက လမ္းေလးေပၚကို က်ေနတတ္တယ္၊ ၿပဴတင္းေပါက္ ၿဖဴၿဖဴေလးေတြမွာ ကန့္လန့္ကာ အၿပာေလးက ေလမွာ လြင့္ေနတတ္တယ္။ ၿခံ၀င္းေလးကေတာ့ သစ္ရြက္ေတြ ကင္းစင္လို့ အၿမဲတမ္း ေၿပာင္စင္ေနတတ္တယ္။ ၿခံေလးရဲ့ေထာင္႔မွာ အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ေရတြင္းေလးနဲ ့ တြဲရရြဲက်ေနတဲ့ သစ္ခြပန္းေတြရွိတယ္၊ညေနေစာင္းေတြမွာ ၿခံ၀င္းေလးထဲမွာ တခါတရံ ခ်စ္သူ တံၿမက္စည္းလွဲေနတာကို ပု႑ရိတ္ပင္ေတြႀကားက ၿမင္ရတတ္တယ္။ ခ်စ္သူကို ခ်စ္မိသြားတဲ့ အေႀကာင္းေတြထဲမွာ အဲဒါတခုလဲပါတယ္။ တခါတရံ တံၿမက္စည္း လွဲၿပီးသား သစ္ရြက္ေၿခာက္ ေလးေတြကို မီးရႈိ့ေနလို ့ မီးခိုးေငြ့ေတြ ဟိုး၀ါးရုံပင္ထိပ္ဖ်ားကို လြင့္တက္ သြားတယ္။ တခါတရံေတာ့လဲ ခ်စ္သူက သူ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ လၻက္ရည္ဆိုင္ ေရာက္ေနလို့ ခ်စ္သူမရွိတဲ့ အိမ္ေလးကို အဲဒီေတာ့မွ ရဲရဲ၀င့္၀င့္ ႀကည့္မိတယ္။ ေယာက်ၤားေလးေတြ အမ်ားႀကီးရွိတဲ့ လၻက္ရည္ဆိုင္ ဆိုေတာ့ ခ်စ္သူရွိေနမလားလို့ လွမ္းမႀကည့္ရဲလို့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အကူအညီေတာင္းေတာ့လဲ အားမကိုးရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက နင္ႀကည့္ေပးလိုက္၊ ငါလဲမႀကည့္ရဲဘူး။ နင္ႀကည့္ပါလား ဆိုၿပီး သူႀကည့္ငါႀကည့္နဲ့ သူတို ့အခ်င္းခ်င္း ၿငင္းခုံေနခဲ့ႀကေသးတယ္။မိုးအုံ့ေနတဲ့ ညေနေလး တခုမွာေတာ့ ခ်စ္သူၿခံ၀မွာထြက္ရပ္ေနတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမေတြရဲ့ လွပနက္ေမွာင္တဲ့ ဆံေကသာေတြေနာက္မွာ ပုန္းကြယ္ရင္း ေနာက္ၿပန္လွဲ့ႀကရင္ေကာင္းမလားလို့ ခ်ီတုံၿခတုံ ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ကခ်င္ ပုဆိုးကြက္နဲ့ ခ်စ္သူက ေခါင္းငုံ့ၿပီး ေၿမေပၚကတစုံတရာကို(သို့) ဘာမွမရွိတာကုိ ဖိနပ္ဦးနဲ့ တုိ့ကစားေနတယ္။ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့လူ တေယာက္ေရွ့က ၿဖတ္ေလွ်ာက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ့ အလုပ္တခုဆိုတာ အဲဒီေန့က သိခဲ့ရတယ္္။ ခ်စ္သူရဲ့မ်က္လုံးက အားလုံးထဲမွာမွ ကုိယ့္ဆီေရာက္လာတယ္။ ရုိလ္းနံပါတ္ နွစ္မဟုတ္လားတဲ့၊ ကၽႊန္ေတာ ္ “ . . . ” ပါတဲ့၊ တအုပ္လုံးႀကီးက ေခါင္းၿငိမ့္ႀကတယ္။ ဒါ ကၽႊန္ေတာ့အိမ္ပါတဲ့၊ တအုပ္လုံးက တခါ ေခါင္းထပ္ၿငိ္္မ့္ႀက ၿပန္တယ္။ အားတဲ့အခါ လဲလာလည္နိုင္ပါတယ္တဲ့။ အားလုံး ေခါင္းေတြ ၿငိမ့္ႀကၿပန္ေရာ။ အဲဒီညေနက ေခါင္းၿငိမ့္တဲ့ အလုပ္နဲ့ပဲ ၿပီးသြားႀကတယ္။ခ်စ္သူအတြက္ ကဗ်ာေလးေတြကို စြယ္ေတာ္ရြက္ေလးေတြေပၚမွာ စပ္ဖူးတယ္။ ခ်စ္သူနဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၿဖစ္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ သူအတြက္ စပ္ထားတဲ့ကဗ်ာတပုဒ္ကို ခ်စ္သူကို လက္ေဆာင္အၿဖစ္ ေပးလိုက္ရတယ္။ ခ်စ္သူ စိတ္၀င္စားေနတဲ့ အရပ္ပုပု ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ့ ေကာင္မေလးကို ေပးဖို့အတြက္ေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းမေတြကေတာ့ နွစ္ေမ်ာတသနဲ့ ၿမည္တြန္ေတာက္တီး ေနခဲ့ႀကတယ္။နွစ္ေတြအႀကာႀကီးမွာ ခ်စ္သူရဲ့အိမ္ေလးေရွ့ကို တခါၿပန္ေရာက္တယ္။ အရင္လိုပဲ သစ္ရြက္ေတြ ရွင္းလင္းၿပီးစ ၿခံ၀င္းေလးက သန့္ရွႈင္းေနတယ္။ ခ်စ္သူကို တံၿမက္စည္းေလးကိုင္လို့ ေတြ့လိုက္ရတယ္။ ခ်စ္သူေဘးမွာ ဂါ၀န္အ၀ါေလးနဲ့ ပါးေဖာင္းေဖာင္း ကေလးေလးတေယာက္က သရက္သီးေလး ကိုင္လို့ ရပ္ႀကည့္ေနတယ္။ သစ္ရြက္ပုံေလး နားမွာေတာ့ အရပ္ပုပု ဆံပင္ကိုတပတ္လွ်ိဳတြဲခ်ထားတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္။ ခ်စ္သူတို ့ မိသားစု လုပ္လက္စ အလုပ္ေတြကို ထားၿပီး အိမ္ေပၚမွာ သစ္သီးမ်ိဳးစုံနဲ့ ဧည့္ခံႀကတယ္။ညမီးေလးေတြ လက္လာေတာ့ ၿခံ၀အထိ ခ်စ္သူက လိုက္ပို့တယ္။ နင့္ရဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို့ ခ်စ္သူကေၿပာတယ္။ ညေလအတိုးမွာ ၀ါးရုံပင္ေတ ြတရွဲွွရွဲၿမည္သြားတယ္။ခ်စ္သူအိမ္ကို ေက်ာခိုင္းေလွ်ာက္ေနေပမယ့္ ခ်စ္သူကိုယ့္ကို ၿခံ၀က ရပ္ႀကည့္ေနဆဲပဲဆိုတာ သိေနခဲ့တယ္။ဒါေပမယ့္ေလ...ခ်စ္သူေရွ့မွာ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ သိပ္ခက္ခဲတဲ့ အလုပ္တခုေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ပါ။
အိမ္ခ်မ္းေျမ႕ ၏ ခ်စ္သူ႕အိမ္ ကို ေ၀ငွခံစားေစလိုေသာ ေစတနာျဖင့္ ထပ္ဆင့္ကူးယူတင္ျပေပးပါသည္: http://ainchannmyay.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment