"ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္၊ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ လတန္ေဆာင္တိုင္၊
ကထိန္ပဲြခင္းပါတဲ့၊ လတန္ေဆာင္တိုင္...."
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည ေရာက္ျပန္ေလၿပီ။ ဒီည ကို ေဆးေပါင္းခတဲ့ ညဟုလည္း ေခၚဆိုၾကေလသည္။ ငယ္ငယ္ကဆို ဒီလိုေန႔ေတြမွာ ကထိန္သကၤန္းကပ္ၾကသည္။ မယ္ဇလီဖူးသုတ္ ကေလးေတြ စားခဲ့ၾကရတာ အမွတ္ရသည္။ နယ္မွာဆိုေတာ့ ခုလိုအခါတြင္းေတြ၊ သႀကၤန္ေတြ ဘာေတြဆိုလွ်င္ မုန္႔တစ္ခုခုလုပ္တဲ့ပြဲေတြ ဆိုလွ်င္ အိမ္နီးနားျခင္းေတြက လာပို႔ၾကသည္။ ကိုယ္အိမ္ကလုပ္တာလဲ သူမ်ားအိမ္ေတြပို႔၊ သူမ်ားအိမ္ကလုပ္တာလဲ ကိုယ့္အိမ္လာပို႕ ၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ ခ်စ္စရာ ဓေလ့တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ရပ္ထဲရြာထဲ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈကို ပိုမိုျဖစ္ေစပါသည္။ နကၡတ္စံုလင္ေသာည ေကာင္းကင္ယံကို ၾကည့္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္ခါတရံ ၾကယ္ေၾကြတာေလးေတြ၊ ၾကယ္တံခြန္ေလးေတြ၊ ဥကၠာပ်ံေလး ေတြပင္ ျမင္ေတြ႕ ရပါသည္။
ဒီလိုညေတြမွာ လူႀကီးေတြဆီက မုန္႕ဖိုး ေတာင္းၾကသည္။ လူႀကီးေတြက ပိုက္ဆံႀကဲ၊ ကေလးေတြက တေပ်ာ္တပါး ေကာက္ၾကသည္။ လူႀကီးေတြက ပိုက္ဆံေလးေတြ ထုပ္ၿပီးေတာ့ ပံ့သကူ ပစ္၊ ကေလးေတြက အဲဒါေလး လိုက္ရွာၾကသည္။ အင္မတန္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါသည္။
တန္ေဆာင္တိုင္ ပြဲ ေရာက္ၿပီဆိုလွ်င္ ေက်ာင္းအလိုက္၊ ရပ္ကြက္အလိုက္၊ စုေပါင္း ပေဒသာပင္မ်ား အၿပိဳင္အဆိုင္ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ပံုအမ်ိဳးမ်ိဳးေဖာ္ထားေသာ ပေဒသာပင္မ်ားကို ေရႊျပည္သာ ဘုရားကြင္းႀကီးထဲတြင္ ရာဇမတ္မ်ား ကာရံၿပီး ထားရွိခဲ့ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ ႏွစ္ေတြမွာ ေက်ာက္တိုင္ကြင္းႀကီးထဲတြင္ ျပသထားရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ ကေတာ့ တန္ေဆာင္တိုင္နားနီးၿပီဆိုလွ်င္ ေက်ာင္းက ပေဒသာပင္လွည့္သည္။
အဲဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕မွာ အထက္တန္းေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းသာရွိသည္။ အရပ္အေခၚ ေက်ာင္းႀကီးဟု ေခၚသည္။ ေက်ာင္းႀကီး ပေဒသာပင္လွည့္ၿပီေဟ့ ဆိုလွ်င္ ပေဒသာပင္တန္းႀကီးက တေမွ်ာ္တေခၚ အရွည္ႀကီးျဖစ္သည္။ မူလတန္းမွ အထက္တန္းအထိ ရွိတာဆိုေတာ့ ပေဒသာပင္ေတြကလည္း နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္ပါ။ ေက်ာင္းက အတန္းအလိုက္ အခန္းအလိုက္ စုေပါင္း ပေဒသာပင္မ်ားလုပ္ၾကသည္။ ဆင္က ကၽြဲက သမင္က တိုးနယားက၊ ဦးေရႊရိုး ေဒၚမိုး၊ ဖိုးသူေတာ္ယိမ္း စတာ ေတြ ထည့္ၾကသည္။ ကၽြဲလုပ္ရတာ လြယ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စုေပါင္းၿပီး ကိုယ့္ဘာသာကို လုပ္ၾကပါသည္။ ၀ါးမ်ားခြဲကာ ကိုယ္ထည္ ႏွင့္ ေခါင္းပံုစံ ရေအာင္ေခြရသည္။ ေခါင္းကို ၀ါးလံုး တလံုးျဖင့္ ေအာက္မွထိုးထားသည္။ ကတဲ့သူက အဲဒီ၀ါးလံုးကို ဘယ္ညာရမ္းၿပီး ေခါင္းလႈပ္ၿပီး ကႏိုင္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ္ထည္ အေပၚမွ ၀ါးဖ်ာမ်ားကပ္သည္။ အဲဒီအေပၚမွာ ေကာ္မ်ားျဖင့္ Body ႏွင့္ ေခါင္း တြင္ ဘိလပ္ေျမစကၠဴမ်ား ထပ္ကပ္သည္။ ဓါတ္ခဲအေဟာင္းမ်ားကို ေဖာက္ၿပီး ဂ်ံဳေကာ္ရည္ႏွင့္ေရာနယ္ကာ ေဆးအမည္းအျဖစ္ သုတ္ၾကသည္။ လည္ပင္း ေနရာတြင္ ဂံုနီအိတ္ အေခ်ာစားကို ေဆးအမည္း သုတ္ကာ ေခါင္းအပိုင္း ႏွင့္ ကိုယ္အပိုင္း ကိုဆက္ၿပီး တပ္ရသည္။ မ်က္စိေနရာတြင္ ေဆးျဖဴျဖင့္ မ်က္လံုးပံု။ ကိုယ္ထည္ ေဘးမွာ ကၽြဲကို ခပ္မိုက္မိုက္ နာမည္ တစ္ခုေပးကာ ေဆးျဖဴျဖင့္ ေရးလိုက္ ၾကေသးသည္။ ေနာက္ ဗံုေတြ လင္းကြင္းေတြနဲ႕ ဇာတ္တိုက္ရေသးသည္။ ပေဒသာပင္လွည့္ေတာ့ ပေဒသာပင္ေနာက္က လိုက္ကၾကသည္။ ေပ်ာ္စရာႀကီးျဖစ္ပါသည္။
ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့လည္း တန္ေဆာင္တိုင္ ေရာက္ၿပီးဆိုလွ်င္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း Batch အလိုက္ ပေဒသာပင္မ်ားသီးၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတန္းက ေတာ္ေတာ္ ကြန္႔ပါသည္။ ႏွစ္ဆယ္တန္ျဖင့္ ပုဇြန္ရုပ္မ်ား အတန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းတေတြ တေပ်ာ္တစ္ပါး ၀ိုင္းခ်ိဳးၾကသည္။ ပေဒသာပင္ အျမင္တင့္တယ္ၿပီး၊ Balance ညီေစရန္ ၀ိုင္း၀န္းၾကည့္ရႈ ျပင္ဆင္ၾကသည္။ ပုဇြန္ရုပ္ခ်ိဳးရာတြင္ ႏွစ္ဆယ္တန္က စိမ္းစိမ္းစိမ္းစိမ္းႏွင့္ အေကာင္းဆံုး အလွဆံုး ျဖစ္သည္။ ေနာက္ Honours တန္းတို႔ Master တန္းတို႔ေရာက္ေတာ့ ကထိန္ပဲြကို လိႈင္နယ္ေျမမွာ မက်င္းပျဖစ္ေတာ့ပါ။ ေရႊျပည္သာ ေက်ာင္းကို သြားပို႔ၾကရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တိုလည္း အဲဒီေတာ့မွ ေရႊျပည္သာ ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသိုလ္ဘက္ ကိုေရာက္ဖူး ခဲ့ေတာ့ေလသည္။
ေပ်ာ္ဘြယ္မွာ ဆို ဒီလိုညေတြမွာ အိမ္ေရွ႕ေတြ မွာ တစ္...ႏွစ္..သံုး ပိုက္ဆံႀကဲပါအံုး ဆိုၿပီး လိုက္ေအာ္ေနတဲ့ အသံေတြၾကား ခဲ့ၾကရသည္။ က်ီးမႏိုးပြဲ သူခိုး ေစာင့္ဖမ္း ခဲ့ၾကရသည္။
အင္း... ခုေတာ့လည္း ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ လတန္ေဆာင္တိုင္ ႏွင့္ ၊ ေဆးေပါင္းခတဲ့ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ည တို႕ ကို တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ျဖင့္ ျဖတ္ေက်ာ္ ရေပအံုးေတာ့မည္။
ကထိန္ပဲြခင္းပါတဲ့၊ လတန္ေဆာင္တိုင္...."
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည ေရာက္ျပန္ေလၿပီ။ ဒီည ကို ေဆးေပါင္းခတဲ့ ညဟုလည္း ေခၚဆိုၾကေလသည္။ ငယ္ငယ္ကဆို ဒီလိုေန႔ေတြမွာ ကထိန္သကၤန္းကပ္ၾကသည္။ မယ္ဇလီဖူးသုတ္ ကေလးေတြ စားခဲ့ၾကရတာ အမွတ္ရသည္။ နယ္မွာဆိုေတာ့ ခုလိုအခါတြင္းေတြ၊ သႀကၤန္ေတြ ဘာေတြဆိုလွ်င္ မုန္႔တစ္ခုခုလုပ္တဲ့ပြဲေတြ ဆိုလွ်င္ အိမ္နီးနားျခင္းေတြက လာပို႔ၾကသည္။ ကိုယ္အိမ္ကလုပ္တာလဲ သူမ်ားအိမ္ေတြပို႔၊ သူမ်ားအိမ္ကလုပ္တာလဲ ကိုယ့္အိမ္လာပို႕ ၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ ခ်စ္စရာ ဓေလ့တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ရပ္ထဲရြာထဲ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈကို ပိုမိုျဖစ္ေစပါသည္။ နကၡတ္စံုလင္ေသာည ေကာင္းကင္ယံကို ၾကည့္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္ခါတရံ ၾကယ္ေၾကြတာေလးေတြ၊ ၾကယ္တံခြန္ေလးေတြ၊ ဥကၠာပ်ံေလး ေတြပင္ ျမင္ေတြ႕ ရပါသည္။
ဒီလိုညေတြမွာ လူႀကီးေတြဆီက မုန္႕ဖိုး ေတာင္းၾကသည္။ လူႀကီးေတြက ပိုက္ဆံႀကဲ၊ ကေလးေတြက တေပ်ာ္တပါး ေကာက္ၾကသည္။ လူႀကီးေတြက ပိုက္ဆံေလးေတြ ထုပ္ၿပီးေတာ့ ပံ့သကူ ပစ္၊ ကေလးေတြက အဲဒါေလး လိုက္ရွာၾကသည္။ အင္မတန္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါသည္။
တန္ေဆာင္တိုင္ ပြဲ ေရာက္ၿပီဆိုလွ်င္ ေက်ာင္းအလိုက္၊ ရပ္ကြက္အလိုက္၊ စုေပါင္း ပေဒသာပင္မ်ား အၿပိဳင္အဆိုင္ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ပံုအမ်ိဳးမ်ိဳးေဖာ္ထားေသာ ပေဒသာပင္မ်ားကို ေရႊျပည္သာ ဘုရားကြင္းႀကီးထဲတြင္ ရာဇမတ္မ်ား ကာရံၿပီး ထားရွိခဲ့ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ ႏွစ္ေတြမွာ ေက်ာက္တိုင္ကြင္းႀကီးထဲတြင္ ျပသထားရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ ကေတာ့ တန္ေဆာင္တိုင္နားနီးၿပီဆိုလွ်င္ ေက်ာင္းက ပေဒသာပင္လွည့္သည္။
အဲဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕မွာ အထက္တန္းေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းသာရွိသည္။ အရပ္အေခၚ ေက်ာင္းႀကီးဟု ေခၚသည္။ ေက်ာင္းႀကီး ပေဒသာပင္လွည့္ၿပီေဟ့ ဆိုလွ်င္ ပေဒသာပင္တန္းႀကီးက တေမွ်ာ္တေခၚ အရွည္ႀကီးျဖစ္သည္။ မူလတန္းမွ အထက္တန္းအထိ ရွိတာဆိုေတာ့ ပေဒသာပင္ေတြကလည္း နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္ပါ။ ေက်ာင္းက အတန္းအလိုက္ အခန္းအလိုက္ စုေပါင္း ပေဒသာပင္မ်ားလုပ္ၾကသည္။ ဆင္က ကၽြဲက သမင္က တိုးနယားက၊ ဦးေရႊရိုး ေဒၚမိုး၊ ဖိုးသူေတာ္ယိမ္း စတာ ေတြ ထည့္ၾကသည္။ ကၽြဲလုပ္ရတာ လြယ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စုေပါင္းၿပီး ကိုယ့္ဘာသာကို လုပ္ၾကပါသည္။ ၀ါးမ်ားခြဲကာ ကိုယ္ထည္ ႏွင့္ ေခါင္းပံုစံ ရေအာင္ေခြရသည္။ ေခါင္းကို ၀ါးလံုး တလံုးျဖင့္ ေအာက္မွထိုးထားသည္။ ကတဲ့သူက အဲဒီ၀ါးလံုးကို ဘယ္ညာရမ္းၿပီး ေခါင္းလႈပ္ၿပီး ကႏိုင္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ္ထည္ အေပၚမွ ၀ါးဖ်ာမ်ားကပ္သည္။ အဲဒီအေပၚမွာ ေကာ္မ်ားျဖင့္ Body ႏွင့္ ေခါင္း တြင္ ဘိလပ္ေျမစကၠဴမ်ား ထပ္ကပ္သည္။ ဓါတ္ခဲအေဟာင္းမ်ားကို ေဖာက္ၿပီး ဂ်ံဳေကာ္ရည္ႏွင့္ေရာနယ္ကာ ေဆးအမည္းအျဖစ္ သုတ္ၾကသည္။ လည္ပင္း ေနရာတြင္ ဂံုနီအိတ္ အေခ်ာစားကို ေဆးအမည္း သုတ္ကာ ေခါင္းအပိုင္း ႏွင့္ ကိုယ္အပိုင္း ကိုဆက္ၿပီး တပ္ရသည္။ မ်က္စိေနရာတြင္ ေဆးျဖဴျဖင့္ မ်က္လံုးပံု။ ကိုယ္ထည္ ေဘးမွာ ကၽြဲကို ခပ္မိုက္မိုက္ နာမည္ တစ္ခုေပးကာ ေဆးျဖဴျဖင့္ ေရးလိုက္ ၾကေသးသည္။ ေနာက္ ဗံုေတြ လင္းကြင္းေတြနဲ႕ ဇာတ္တိုက္ရေသးသည္။ ပေဒသာပင္လွည့္ေတာ့ ပေဒသာပင္ေနာက္က လိုက္ကၾကသည္။ ေပ်ာ္စရာႀကီးျဖစ္ပါသည္။
ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့လည္း တန္ေဆာင္တိုင္ ေရာက္ၿပီးဆိုလွ်င္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း Batch အလိုက္ ပေဒသာပင္မ်ားသီးၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတန္းက ေတာ္ေတာ္ ကြန္႔ပါသည္။ ႏွစ္ဆယ္တန္ျဖင့္ ပုဇြန္ရုပ္မ်ား အတန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းတေတြ တေပ်ာ္တစ္ပါး ၀ိုင္းခ်ိဳးၾကသည္။ ပေဒသာပင္ အျမင္တင့္တယ္ၿပီး၊ Balance ညီေစရန္ ၀ိုင္း၀န္းၾကည့္ရႈ ျပင္ဆင္ၾကသည္။ ပုဇြန္ရုပ္ခ်ိဳးရာတြင္ ႏွစ္ဆယ္တန္က စိမ္းစိမ္းစိမ္းစိမ္းႏွင့္ အေကာင္းဆံုး အလွဆံုး ျဖစ္သည္။ ေနာက္ Honours တန္းတို႔ Master တန္းတို႔ေရာက္ေတာ့ ကထိန္ပဲြကို လိႈင္နယ္ေျမမွာ မက်င္းပျဖစ္ေတာ့ပါ။ ေရႊျပည္သာ ေက်ာင္းကို သြားပို႔ၾကရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တိုလည္း အဲဒီေတာ့မွ ေရႊျပည္သာ ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသိုလ္ဘက္ ကိုေရာက္ဖူး ခဲ့ေတာ့ေလသည္။
ေပ်ာ္ဘြယ္မွာ ဆို ဒီလိုညေတြမွာ အိမ္ေရွ႕ေတြ မွာ တစ္...ႏွစ္..သံုး ပိုက္ဆံႀကဲပါအံုး ဆိုၿပီး လိုက္ေအာ္ေနတဲ့ အသံေတြၾကား ခဲ့ၾကရသည္။ က်ီးမႏိုးပြဲ သူခိုး ေစာင့္ဖမ္း ခဲ့ၾကရသည္။
အင္း... ခုေတာ့လည္း ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ လတန္ေဆာင္တိုင္ ႏွင့္ ၊ ေဆးေပါင္းခတဲ့ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ည တို႕ ကို တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ျဖင့္ ျဖတ္ေက်ာ္ ရေပအံုးေတာ့မည္။
1 comment:
သိတ္မေရးပါနဲ ့......အခုေတာင္ထျပန္ခ်င္လာျပီ....
Post a Comment