The Independent mind

့ခ်ီေဂြဗားရား

အရာရာကိုစြန္႔ကာ ယံုၾကည္မႈတစ္ခုအတြက္ တစ္သက္တာလံုး အံ့ဖြယ္ တိုက္ပြဲ၀င္သြားခဲ့။
က်ဴးဘား တြင္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္။ အႏိုင္ရ။ အစိုးရသစ္အဖြဲ႔ တြင္ အေရးပါေသာ အာဏာမ်ားကို ရခဲ့ေသာ္လည္း က်ဴးဘားမွ ထြက္ခြာခဲ့။
ကြန္ဂို ႏိုင္ငံ သို႔သြားေရာက္ျပန္၊ ၄င္းႏိုင္ငံအတြက္ ထပ္တိုက္ေပးခဲ့။
ေနာက္ ဘိုလီးဗီးယား သိုထပ္သြားျပန္၊ ဘိုလီးဗီးယား တြင္ေနာက္ဆံုး တိုက္ခိုက္ေပးခဲ့ရင္း အသက္စြန္႔ခဲ့။

လမင္းနဲ႔ပင္လယ္(၀ိုင္၀ိုင္း)

ပင္လယ္ဟာကိုယ္ပါ... အေမွာင္ေတြလာရင္... ရင္ခုံစြာနဲ ႔ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္...လမင္းေျခသံ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားခ်ိန္...ရင္ခြင္အလယ္မွာ လိႈင္းထန္သြားတယ္...ပင္လယ္လိုဆူညံ ကိုယ္ေခၚေနပါတယ္...ဒါေပမယ့္လည္း သူမၾကားဘူးကြယ္...ပံုရိပ္ေယာင္ေတြ ထားရစ္ခဲ့တယ္...ေရွာင္ဖယ္ကာရယ္ ္ေပ်ာက္ကြယ္ၿပီကြယ္..."ေငြေရာင္လမင္းေလး ေ၀းကြာေနလည္း...မင္းရဲ႔အလွအပဟာ ရူးေစတယ္...အၾကင္နာေတြဟာ ဒီလိႈင္းမ်ားလို...ေအာ္ျမည္ကာရယ္ အေျပးလာေနတယ္...

Be Your Own Lamp

Here is the abbreviated version of the Kalama Sutta (ကာလာမသုတၱန္). In this teaching the Buddha expounds on these questions and then some. I know many of you are not familar with Buddhism, so it is an example of Buddhist teachings and how the Buddha taught.
Kalama Sutta (ကာလာမသုတၱန္)
"Do not accept anything on (mere) hearsay (i.e., thinking that thus have we heard it from a long time).
Do not accept anything by mere tradition. (i.e., thinking that it has thus been handed down through many generations).
Do not accept anything on account of mere rumors (i.e., by believing what others say without my investigation).
Do not accept anything just because it accords with your scriptures.
Do not accept anything by mere supposition.
Do not accept anything by mere inherence.
Do not accept anything by merely considering the reasons.
Do not accept anything merely because it agrees with your pre-conceived notions.
Do not accept anything merely because it seems acceptable (i.e., thinking that as the speaker seems to be a good person his words should be accepted).
Do not accept anything thinking that the ascetic is respected by us (therefore it is right to accept his word).
"But when you know for yourselves -- these things are immoral, these things are blameworthy, these things are censured by the wise, these things, when performed and undertaken conduce to min and sorrow -- then indeed do you reject them.
"When you know for yourselves -- these things are moral, these things are blameless, these things are praised by the wise, these things, when performed and undertaken, conduce to well-being and happiness -- then do you live acting accordingly."
Ref: http://foolmoon.com/printthread.php?Board=UBB28&main=38991&type=post

ေရေမ်ာသီး (ဂ်ဴး)

ပိတ္ထားေသာတံခါးတစ္ခ်ပ္ကို ၾကာျမင့္စြာ ေငးစိုက္ၾကည့္တတ္ေသာ အေလ့အက်င့္တစ္ခုကို မၾကာေသးမီက ရခဲ့သည္။ အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ထားလွၽင္ ျဖစ္ႏို္င္ေသာ္လည္း ပိတ္ထားဖို႕ကို ဆႏၵပိုရွိေသာေၾကာင့္ အၿမဲလိုလို ပိတ္ထားခဲ့၏။ အခန္းအျပင္ဘက္ေလွကားဆီမွ ျဖတ္သန္းသြားေသာ ေျခေတာက္မ်ားစြာကို မျမင္လို ေသာေၾကာင့္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို မခိုင္လုံစြာ အေၾကာင္းျပခဲ့ပါသည္။ ခြာျမင့္ဖိနပ္စီးထားေသာ ေျခေတာက္မ်ား၊ ခုံထူ ယိုးဒယားဖိနပ္ စီးထားေသာ ေျခေတာက္မ်ား.. ဤအရာမ်ားသည္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ မျဖစ္ မေသခ်ာေသာ္လည္း ကၽြန္မကေတာ့ ရႈတ္ရွက္ခတ္ေနေသာ ေျခေတာက္မ်ားကို ၾကည့္မိလွၽင္ မူးေ၀လာတတ္သည္။ ေလွကားထိပ္ႏွင့္ ကပ္လ်က္အခန္းမွာေနထိုင္မိသည့္အတြက္ ေျခေတာက္မ်ားစြာကို ျမင္ရေသာအခါ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ အျပစ္တင္လိုက္မိေသးသည္။ သို႕ေသာ္ ၿခံ၀င္းေရွ႕ ဘယ္ဘက္လမ္းမသို႕ မ်က္ႏွာမူ ေနေသာ အျခားအခန္းတစ္ခုခုကို မေရြးခ်ယ္မိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မၾကာခဏ ေက်းဇူး တင္ရပါသည္။ ျပတင္းေပါက္ မွေန၍ စက္ဘီးမ်ား၊ မ်က္ႏွာမ်ား၊ လက္မ်ား၊ ေျခေတာက္မ်ားကို ျမင္ရ သည္ႏွင့္စာလွၽင္ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ား သစ္ရြက္စိမ္းမ်ား၊ ပန္းပြင့္မ်ားကို ျမင္ေနရသည္က ပို၍ ေက်နပ္စရာ ေကာင္းသည္မဟုတ္လား။ ကၽြန္မအခန္း၏ တစ္ခုတည္းေသာ ျပတင္းေပါက္သည္ ၿခံံ၀င္းအေနာက္ဘက္သို႕ မ်က္ႏွာ မူ လ်က္ရွိၿပီး ျပတင္းေပါက္ကို ကၽြန္မအၾကိဳက္ ဇာခန္းဆီး ပါးပါးလွပ္လွပ္ကေလး တပ္ဆင္ထားသည္။ ကၽြန္မ၏ ဇာခန္းဆီးေလးသည္ အင္ဒရူး၀ိုင္ယက္၏ဇာခန္းဆီးေလာက္ ႏူးညံ႕သိမ္ေမြ႕ျခင္းမရွိေသာ္လည္း အရာရာတြင္ အဆင္မေျပေသာ လူတစ္ေယာက္အဖို႕ ရင္ခုန္ယစ္မူးဖြယ္ရာ ျဖစ္လာခဲ့၏။ ဇာခန္းဆီး၏ ပန္းပြင့္ပန္းႏြယ္ ရိပ္ရိပ္ကေလးမ်ားကို ေရတြက္ေနရင္း အရယ္အၿပဳံး နည္းပါးေသာ ႏႈတ္ခမ္း ပါးပါးေလးအစုံကို ျပန္လည္သတိရလာဖူးသည္။ ေနာက္ၿပီး စံကားပြင့္ကေလးမ်ား အျမင့္မွ ခ်ာခ်ာလည္ကာ ေ၀့၀ဲက်လာပုံကို ရိုက္ျပထားေသာ ျမန္မာရုပ္ရွင္ကားတစ္ခုထဲမွ ခ်စ္စဖြယ္ျပကြက္ကေလးတစ္ခုကို ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္လာဖူးသည္။ ဇာခန္းဆီး လူးလြန္႕ပြတ္တိုက္သံကို နားေထာင္ရင္း ပုဇဥ္းရင္ကြဲေကာင္ ေသးေသးကေလးမ်ားကို ဖမ္းၿပီး ဖန္ဘူးထဲထည့္ခဲ့ဖူးသည့္ ကေလးဘ၀တုန္းက အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို သတိရလာဖူးသည္။ မိုးေစြငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ မယ္ဇလီပင္ေျခရင္းမွာ ေအာ္ျမည္ေနေသာ အသံစူးစူးကေလးတစ္ခုကို ၾကားေယာင္လာဖူးသည္။ ဇာခန္းဆီးကေလး ေရြ႕လ်ားသံေအာက္တြင္ လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္အနည္းငယ္က ေမႊးဖူးေသာ ပန္းရနံ႕တစ္ခု ျပန္လည္ေမႊးပ်ံ႕လာတတ္ေသး၏။ လြန္ခဲ့သေသာ ဆယ္ႏွစ္ခန္႕က အသံမ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။ မွတ္စုေရးမေနေသာ အခ်ိန္မ်ား၊ အိမ္သို႕ စာေရးမေနေသာ အခ်ိန္မ်ား၊ စာအုပ္တစ္ခုခုကို ဖတ္မေနေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ခုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ရင္း ျပတင္းေပါက္ကိုဖြင့္ၿပီး ခန္းဆီးေလး လႈပ္ရမ္းေနသည္ကို အၾကာၾကီးၾကည့္ေနခဲ့ရသည္။ အေဖာ္ဟူ၍မည္မည္ရရေရတြက္စရာမရွိေသာ ကၽြန္မဘ၀တြင္ ခန္းဆီးစၿဖဴၿဖဴေလးႏွင့္ ေရနံရည္၀ေနေသာ နက္ေက်ာေက်ာျပတင္းေပါက္ေလးသည္သာ ကၽြန္မခ်စ္သူမ်ားျဖစ္ခဲ့သည္။
ခ်စ္သူဟူေသာ ေ၀ါဟာရတစ္ခုသည္ ကၽြန္မအေတြးထဲသို႕ ခပ္ငယ္ငယ္အရြယ္ကတည္းက မၾကာခဏ ၀င္ေရာက္လာတတ္ေသာ္လည္း ပုံသ႑ာန္ မထင္ရွားေသာ အရိပ္အေရာင္တစ္ခုခုကို အေ၀းက ၾကည့္ေနရသလိုပါပဲ။ အခ်စ္၏ပုံစံကို သရုပ္ေဖၚၾကည့္ဖို႕ စိတ္၀င္စားေသာ အရြယ္တုန္းကေတာ့ ဘယ္လို မ်ားပါလိမ့္ဟု အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြးေတာ ယူခဲ့ဖူး၏။ သို႕ေသာ္ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ တစ္မ်ဳိးျဖစ္ေနမွာ ပါပဲေလဟု အဆုံးသတ္လိုက္ရေသာ အၾကိမ္မ်ားစြာျဖစ္လာေသာအခါ စဥ္းစားၾကည့္ဖို႕ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ေခ်။ သူတို႕က ေျပာခဲ့တာကေတာ့ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ခ်စ္သူရလာမွာပါပဲတဲ့။ ဤစကားကို လက္ခံဖို႕ သိပ္မလြယ္ကူေသာ္လည္း စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေသာ စကားတစ္ခြန္းျဖစ္သည္ကိုေတာ့ မၿငင္းႏိုင္ပါ။ ခ်စ္သူဆိုတာ... အင္း.. တစ္ေယာက္တည္းေသာ တြယ္ရာမဲ့အမ်ဳိးသမီးအတြက္ လက္တြဲဖို႕ လူတစ္ေယာက္ေယာက္ ကို ေခၚတာလား။ ရုပ္ရွင္လက္မွတ္တန္းစီဖို႕ ခက္ခဲေသာလူတစ္ေယာက္အတြက္ တန္းစီေပးမည့္ လူတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္း လမ္းေလွၽာက္သြားဖို႕ မသင့္ေတာ္ေသာ ညခ်မ္းအခ်ိန္မ်ားတြင္ ေဘးက ေစာင့္ေရွာက္သူအျဖစ္ လိုက္ပါေပးမည့္ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္သူဟု ေခၚလိမ့္မည္။ ေသြးပ်က္ဖြယ္ရာ စာေမးပြဲမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရတိုင္း ‘‘ဒီလုိေျဖခဲ့တယ္ မဟုတ္လား၊ ေအာင္ပါတယ္ကြာ၊ ဒီေလာက္ေျဖႏိုင္ရင္ ေအာင္တာပဲ’’ ဟု ႏွစ္သိမ့္အားေပးမည့္သူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္သူဟု ေခၚလိမ့္မည္။ ‘‘ ေနစမ္းပါဦးကြ.. မင္းက ဟိုေခြးသားကို ၿပဳံးျပစကားေျပာရေလာက္ေအာင္ ဒီေကာင္က...’’ ဟု မနာလို၀န္တိုစြာ ေအာ္ဟစ္ပစ္မည့္လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္သူဟု ေခၚလိမ့္မည္။ အကူအညီေပးျခင္း၊ ၀န္တိုမႈ ေပးျခင္းကို ခ်စ္သူဟု သတ္မွတ္ရေတာ့မွာလား။ အင္းေလ.. မိန္းကေလး၏ ေအးစက္ေသာ ပါးျပင္ေလးမ်ားကို ေႏြးေထြးလာေအာင္၊ ညႈိးႏြမ္းေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးတုိ႕ကို လန္းဆန္းေတာက္ပလာေအာင္ အဲဒီ ခ်စ္သူဆိုတာက တတ္စြမ္းလိမ့္မည္။ သို႕ေပမယ့္ ဒီေလာက္လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကို ျဖည့္စြမ္းေပးတတ္ရုံမွၽျဖင့္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ိကု ခ်စ္သူဟု သတ္မွတ္ဖို႕ေတာ့ အနည္းငယ္ၿငင္းဆိုဖြယ္ရာရွိပါေသးသည္။ ခ်စ္သူ တစ္ေယာက္ရရွိဖို႕မွာ ထိုလူကို ကၽြန္မခ်စ္ဖို႕လည္း လိုမွာပဲမဟုတ္လား။ ခ်စ္ဖို႕ဆိုတာကလည္း အရိုးဆုံး ေျပာရလွၽင္ေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္မိရင္ ရယ္ခ်င္မေနဖို႕၊ ေနာက္ၿပီး ႏွာေခါင္းရႈံ႕မေနခ်င္ဖို႕၊ ေနာက္ၿပီး ခါးသက္သက္ ခံစားမေနရဖို႕ပဲေပါ့။ သူက ကၽြန္မကို စိုက္ၾကည့္လွၽင္ ကၽြန္မ မေနတတ္မၾကည့္ရဲျဖစ္ၿပီး မ်က္လႊာ ခ်ပစ္ခ်င္လာရမည္။ သူ႕မ်က္လုံးမ်ားသည္ ကၽြန္မ ၾကာျမင့္စြာ ရင္ဆိုင္မၾကည့္၀ံ႕ေလာက္ေအာင္ ညႈိ႕ႏိုင္စြမ္းရမည္။ သူကမ်ား စကားေျပာလွၽင္ ကၽြန္မ ႏွလုံးခုန္ျမန္စြာ အဓိပၸာယ္မဲ့ေငးေမာ မိေလာက္ေအာင္ စိတ္လႈပ္ရွားလာရမည္။ အို.. အဲဒီလို ကၽြန္မ မိန္းမူးစြဲလမ္းရမယ့္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဘယ္ကမ်ား ရွာလို႕ ေတြ႕ႏိုင္မွာလဲကြယ္..။ သူတို႕က ေျပာခဲ့တာကေတာ့ ကၽြန္မ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ခ်စ္သူရလာမွာပဲတဲ့။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္မ ခ်စ္သူဟာ ဘယ္လိုပုံစံမ်ဳိးရွိမွာပါလိမ့္ဟု စိတ္ကူးယဥ္ေတြၾကည့္ဖူးပါသည္။ ‘‘ရက္ ဘတ္တလာ’’ လို အရာရာကို ထြင္းေဖါက္သိျမင္တတ္ၿပီး သေရာ္သလိုလို ထပ္ေထ့ေထ့အၿပဳံးႏွင့္ အၿမဲ အႏိုင္ရေနတတ္ေသာ ခပ္ရိုင္းရိုင္းလူတစ္ေယာက္မ်ားလား။ ‘‘ကြိ’’ လို မ်က္မွန္၀ိုင္းတတ္ထားၿပီး လူမႈဆက္ဆံေရး အလြန္ ညံ႕ဖ်င္းေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္မႈကင္းမဲ့ေသာ ဥာဏ္ထက္ျမက္သည့္ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ လူတစ္ေယာက္မ်ားလား။ လူတကာကို ေလးစားစြာ ေခါင္းညြတ္ႏႈတ္ဆက္တတ္ေသာ ကဗ်ာဆရာဟု အမည္ခံထားသည့္ ယိုင္နဲ႕နဲ႕လူတစ္ေယာက္မ်ားလား။ (ဒါေပမယ့္ ေနပူဒဏ္ေၾကာင့္ ေပ်ာ့အိေကြးညြတ္ေနေသာ ဖေယာင္းတိုင္မ်ားကို ျမင္မိလွၽင္ပင္ အားမလိုအားမရ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္တတ္ေသာ ကၽြန္မအဖို႕ သည္လို ေပ်ာ့ညံံ႕ညံ႕ လူမ်ဳိးကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ခ်စ္သူအျဖစ္ ခံယူလို႕ရမွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ)။ ေလေကာင္ဂ်င္၀ိုင္းႏွင့္ ဖဲ၀ိုင္းတို႕တြင္ အၿမဲက်င္လည္ေနၿပီး ဥာဏ္သိပ္ေကာင္းေသာ အလုပ္သင္ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္မ်ားလား.. ေတြးေတာရင္း စိတ္ကူးရင္းႏွင့္ ႏွဏ္ဆယ့္ေလးႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕ကို လြန္ေျမာက္လာေသာအခါ ရယ္စရာ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းသြားပါသည္။ ကၽြန္မကို လာေရာက္ခ်္းကပ္ခဲ့ေသာ ေယာက်္ားအခ်ဳိ႕ကို ခ်စ္သူျဖစ္ဖို႕ အနညး္ငယ္မွၽ စိတ္ကူးမ၀င္ခဲ့မိျခင္းေၾကာင့္ ကၽြန္မ ေနာင္တမရပါ။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ (သိပ္ပ်င္းလွၽင္) ထိုလူမ်ားကို ျပန္လည္ ေတြးေတာၾကည့္မိသည္။ နာမည္အကၡရာအစီအစဥ္အတိုင္း စဥိးစားဖို႕ ၀ိုးတ၀ါးျဖစ္ေနလွၽင္ ႏွစ္ကာလ အလိုက္စီစဥ္ၿပီး ငယ္ငယ္တုန္းကအစ နည္းနည္းအသက္အရြယ္ရလာခ်ိန္အထိ ျပန္ေတြးေတာ့ မ်က္ႏွာတစ္ခ်ဳိ႕ကို မွတ္မိလာသည္။ မ်က္မွန္တပ္ထားေသာ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုလား၊ သုံးခုလား မေသခ်ာပါ။ တစ္ေယာက္က မ်က္မွန္ကို တပ္ထားလိုက္၊ ခၽြတ္ထားလိုက္လုပ္တတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သာမန္မ်က္ႏွာ၊ သာမန္ထက္ အနည္းငယ္ ရုပ္ရည္ ခ်ဳိ႕တဲ့ေသာမ်က္ႏွာ၊ ၿပဳံးေနေသာ မ်က္ႏွာ၊ ၿပဳံးျခင္းရယ္ျခင္းကင္းမဲ့ေသာမ်က္ႏွာ၊ အနည္းငယ္ထူအမ္းေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား၊ ပါးလွစ္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား (လွပေသာ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုကို ယခုထိ ႏွစ္သက္ဆဲျဖစ္ေသာ္လည္း ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလး ရွိေနရုံမွၽျဖင့္ ခ်စ္သူျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးေလ။) စိတ္သေဘာခ်င္း တိုက္ဆိုင္မလားလို႕ ဟူေသာစကားျဖင့္ လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းသူ၊ (ၾကည့္စမ္းပါဦးကြယ္၊ စိတ္သေဘာထားခ်င္း ဘယ့္ႏွယ္တူႏိုင္မွာလဲ။ ကၽြန္မက ဦးမညြတ္တတ္သူ၊ မိတ္ေဆြထက္ ရန္လိုသူက ေပါမ်ားသူ၊ သူတို႕က ေလးစားသျဖင့္ ဦးညြတ္တတ္သူမ်ား၊ ရန္လိုသူထက္ မိတ္ေဆြက ေပါမ်ားသူမ်ား) သနားခ်စ္နဲ႕ ခ်စ္တာဟု ဆိုလာသူက တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္။ နင္တစ္ေယာက္တည္း ရုန္းကန္ရပ္တည္ အသက္ရွင္ရတာ မပင္ပန္းဘူးလား၊ မၿငီးေငြ႕ဘူးလား၊ ေဘးက အတူရင္ဆိုင္ဖို႕တဲ့။ သြားစမ္းပါ။ အခ်စ္မွာ အကူအညီဆိုတာ မရွိပါဘူး။ တစ္ေယာက္က အထင္ၾကီးတာက စခဲ့တာပါတဲ့။ ဘုရားေရ.. မိန္းမတစ္ေယာက္ကို အထင္ၾကီးကိုးကြယ္တတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို အဲဒီမိန္းမက ဘာေတြမ်ား ေကာင္းခ်ီးေပးလိုက္ရမလဲ။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္သူလုပ္ဖို႕ဆိုရာမွာ အဲဒီလူကို ကၽြန္မကသာလွၽင္ အထင္ၾကီး ေလးစားဖို႕ လုိအပ္မည္မဟုတ္လား။ ငယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ႕ ေရာဂါေ၀ဒနာကို ကုသဖို႕ထက္ ႏိုင္ငံတစ္ႏီုင္ငံရဲ႕ ေရာဂါေ၀ဒနာကို ကုသဖို႕က အေရးၾကီးပါတယ္။’’ ဟူေသာ ဆရာ၀န္ ေတာ္လွန္ေရးသမားလိုလူမ်ဳိးကို အထင္ၾကီးခဲ့ဖူးသည္။ ယခုလို အသက္အရြယ္ရလာသည့္အခါမွေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အထင္ၾကီးေလးစားဖို႕ သိပ္ခက္ခဲသြားခဲ့ၿပီ။ ေသတမ္းစာေရးၿပီး မွာၾကားထားရစ္ခဲ့ဖို႕ တစ္ေယာက္ေယာက္မွၽ မက်န္ခဲ့ရင္ေတာ့ ေသရမွာ အနည္းငယ္ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္ႏိုင္မွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သိပ္လိုအပ္လွတာ မဟုတ္ပါဘူးေလ။
ကၽြန္မအနားမွာ စကားသင္ကာစ ခ်စ္စဖြယ္ ၾကက္တူေရြးေလးတစ္ေကာင္ေတာ့လိုအပ္မည္။ ၾကက္တူေရြးကေလးကို ကၽြန္မ၏ နာမည္ေခၚတတ္ေအာင္ သင္ေပးထားရမည္။ သူ႕ကို အမ်ားကေခၚသလို ေရႊခဲ ဟုမေခၚပဲ ‘‘ေအလိန္း’’ ဟုေခၚရမည္။ (ကၽြန္မသိပ္သေဘာက်ေသာ ျပင္သစ္ရုပ္ရွင္မင္းသားနာမည္ကို ေအလိန္းဒီလြန္ဟု ကၽြန္မ အသံထြက္ပါသည္။) ေအလိန္းက ေပါင္မုန္႕မွ ၾကိဳက္တတ္ပါ့မလား။ ကၽြန္မ ခုတေလာထမင္းမစားပဲ ေပါင္မုန္႕ႏွင့္ ေကာ္ဖီပဲ ေသာက္ေနသည္။ သိပ္စပ္စုတတ္ေသာ ေဘာ္ဒါေဆာင္ေန အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္က အံ့ၾသတၾကီး ‘‘ထမင္းမစားပဲ ေနႏိုင္တယ္ေနာ္’’ ဟု ေရရြတ္တုန္းက ‘‘ ပိန္ေအာင္လို႕၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ေလ်ာ့ေအာင္လို႕’’ ဟု ေျဖလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း အလြန္အမင္းပိန္လ်ေသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္အားနာသျဖင့္ ထမင္းမစားခ်င္လို႕ဟု ေျဖလိုက္ဖူးသည္။ အင္းေလ.. ထမင္းစရိတ္ထက္ ေကာ္ဖီႏွင့္ ေပါင္မုန္႕စရိတ္က ပိုမိုသက္သာသည္ဟု ေျဖလို႕ မေကာင္းဘူး မဟုတ္လား။ ေနစမ္းပါဦးေလ။ ေအလိန္းကို ဘာစကားေတြ သင္ေပးရမလဲ။ ‘‘ဘယ္သူလဲ’’ ဟူေသာ စကားႏွင့္ ‘‘သူခိုး’’ ဟူေသာစကားႏွစ္ခုဆိုလွၽင္ လုံေလာက္ၿပီလား။ ရယ္ေမာတတ္ေအာင္ သင္ေပးလို႕ရလွၽင္လည္း ေအလိန္း ရယ္ေမာသံကို နားေထာင္ခ်င္ေသးသည္။ လူေတြ ရယ္ေမာသံလို ခပ္ေအာက္ေအာက္အသံမ်ဳိး ေအလိန္းမွာ မရွိႏိုင္။ ေအလိန္းကိုပါထည့္တြက္လွၽင္ ကၽြန္မအခန္းက်ဥ္းကေလး ေတာ္ေတာ္ျပည့္စုံသြားလိမ့္မည္။ ခုတင္ ေသးေသးေလးတစ္ခုသည္ ျပတင္းႏွင့္ကပ္လ်က္ အခန္းတစ္ဖက္အစြန္းတြင္ ရွိေနမည္။ တစ္ႏွစ္ေနမွ တစ္ခါႏွစ္ခါ ကိုင္ျဖစ္ေသာ စိပ္ပုတီးကေလးက ခုတင္ေခါင္းရင္းတြင္ ခ်ိပ္လ်က္သားရွိေနမည္။ အခန္းသည္ ဘက္စြန္းမွာ စားပြဲခင္းမပါေသာ စားပြဲတစ္လုံး၊ သစ္သားကုလားထုိင္တစ္လုံး၊ စားပြဲေပၚမွာေတာ့ ျပင္ပစာအုပ္ တစ္အုပ္ တေလႏွင့္ မွတ္စုစာအုပ္ကလြဲၿပီး ဘာမွၽမရွိ။ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ စာအုပ္ထူမ်ားကို ခုတင္ေျခရင္းက ထင္းရွဴး ေသတၲာထဲမွာပဲ ထားေလ့ရွိသည္။ ထင္းရွဴးေသတၲာေပၚမွာ ေရေႏြးဓါတ္ဘူး။ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္သည့္ မတ္ခြက္၊ ႏို႕ဆီဗူး၊ ေကာ္ဖီမုန္႕ဘူး။ အခ်ဳိေသာက္ပန္းကန္တစ္စုံႏွင့္ ေပါင္မုန္႕ မုန္႕ၾကြတ္ထည့္သည့္ ႏို႕မုန္႕ဘူးခြံႏွစ္ခု၊ ေရေႏြးေဂါက္တစ္ခု၊ ေသတၲာေဘးမွာ ေသာက္ေရ အိုးငယ္ေလး တစ္လုံးရွိသည္။ ေသတၲာႏွင့္ကပ္လ်က္ ေျခရင္းနံရံမွာ ပင့္ကူပိုးမွၽင္ရစ္တြယ္ေနၿပီး ရြဲ႕ေစာင္းေနေသာ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ ရွိသည္။ သူ႕ေအာက္မွာ အေရာင္ျပယ္လြင့္၍ ဖြာေနေသာ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ထုတ္ ျပကၡဒိန္ အေဟာင္းတစ္ခုရွိသည္။ ကၽြန္မအရင္ သည္အခန္းမွာ ေနသြားသူသည္ ပန္းခ်ီႏွစ္သက္သူ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ နံရံမွာ ေျမျဖဴႏွင့္ စာေရးဖို႕ ၀ါသနာပါသူျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ ရြဲ႕ေစာင္းေနေသာ ပန္းခ်ီကားကို ျပန္လည္တည့္မတ္ဖို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ စိတ္ကူးဖူးေသာ္လည္း အရပ္အင္မတန္နိမ့္ေသာ ကၽြန္မအဖို႕ ကုလားထိုင္ကို ေရႊ႕ေနရမွာ ေသခ်ာ ေသာေၾကာင့္ သည္အတိုင္းပဲ ထားခဲ့မိသည္။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ရြဲ႕ေစာင္းေနေသာအရာတစ္ခုကို ၾကည့္ရတာကိုက ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႕ ေကာင္း၏။ နံရံတြင္ ‘‘ဘ၀ဆိုတာ ရုန္းကန္မႈပဲ’’ ဟု အဓိပၸာယ္ရွိသည့္ စာေၾကာင္းတစ္ခုရွိသည္။ သူသည္ ကၽြန္မနည္းပါး အဆင္မေျပသူ၊ ရုန္းကန္ရသူ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ‘‘ေတာင္ထိပ္ကိုမေရာက္ခင္ ေတာင္ေအာက္ကို မၾကည့္နဲ႕’’ ဟူေသာ ျမန္မာစာေၾကာင္းတစ္ခုလည္းရွိသည္။ သူသည္ ေတာင္ေပၚမေရာက္ခင္ လမ္းတစ္၀က္မွာ လိမ့္က်ဖူးသူ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ နာမည္ႏွစ္ခုကိုလည္း နံရံမွာေရးထားသည္။ စိတ္၀င္စားဖြယ္ နာမည္မ်ား မဟုတ္ပါ။ ရုပ္ရွင္ မင္းသားနာမည္မ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္မည္မထင္ပါ။ သူ႕ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏို္င၏။ ေအလိန္းေရာက္လာလွၽင္ သူ႕ေလွာင္ခ်ဳိင့္ကို ဘယ္မွာ ခ်ိပ္ရပါ့။ စာၾကည့္စားပြဲအထက္မွာ ခ်ိတ္ထားလွၽင္ ကၽြန္မ မွတ္စုေရးေနခ်ိန္၌ သူက ငုံ႕ၾကည့္ၿပီး ရယ္ေမာေနမလား။ ပ်င္းရိဖြယ္ရာမိုးေပါက္မ်ား၏ အသံေအာက္တြင္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အခန္းကေလးထဲ၌ ဖန္မီးလုံး၏ ၀ါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အလင္းေရာင္၊ ငိုက္ျမည္းေနေသာ ၾကက္တူေရြးတစ္ေကာင္၊ တဖ်တ္ဖ်တ္ လႈပ္ခတ္လ်က္ရွိေသာ ဇာခန္းဆီးတစ္ခုႏွင့္ ခုတင္ေပၚမွာ မလႈပ္မယွက္ထိုင္ေငးေနေသာ ေသးေသး ညွက္ညွက္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္..။ ေသာ့ေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသူတစ္ဦးသည္ သည္ျမင္ကြင္းမ်ဳိးကို တစ္မိနစ္ထက္ပို၍ၾကာေအာင္ ၾကည့္ခ်င္ပါ့မလား။
ကၽြန္မ အေၾကာင္းကို သူတစ္ပါးအားျပန္လည္ေျပာျပလိုသူတစ္ေယာက္သည္ ‘‘အရပ္အလြန္နိမ့္ေသာ’’ ‘‘စကား အလြန္ရွားပါးေသာ’’ ‘‘အားမနာတတ္ေသာ’’ ဟူသည့္ နာမ ၀ိေသသနမ်ားကို အသုံးျပဳလိမ့္မည္ထင္သည္။ ထိုစကားမ်ားထက္ ျပည့္စုံဖို႕လိုအပ္ေသး၏။ ဂစ္တာတြင္ ေအာက္ဆုံးကေသးမွၽင္ေသာ၊ တင္းမာေသာ၊ စူးရွေသာ ‘‘တစ္’’ၾကိဳးသည္ ကၽြန္မ ျဖစ္၏။ ဖဲၾကိဳးတပ္ဆံပင္ႏွင့္ ဘယ္ေတာ့မွ ဦးမညြတ္ေသာ ေကာ္ပတ္ရုပ္ကေလးသည္ ကၽြန္မ ျဖစ္၏။ ဖုံးကြယ္ထားေသာ အရာတစ္ခုကို အလြန္အမင္းဖြင့္ၾကည့္လိုေသာ လူအမ်ဳိးအစားထဲတြင္ ကၽြန္မ မပါ၀င္ပါ။ ခုိမ်ားကို အစာေကၽြးဖို႕ႏွစ္သက္သည္။ သို႕ေသာ္ ခိုညည္းသံကို အလြန္မုန္း၏။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ႏွင့္းဆီပန္းမ်ားကို ခ်စ္တတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ ေပါမ်ားလြန္းေသာ ႏွင္းဆီၤပန္းတုိ႕ကို မုန္းေနၿပီျဖစ္၏။ ကၽြန္မသည္ ရွားပါးေသာအရာကိုသာ ခ်စ္တတ္သူျဖစ္ပါသည္။ လြဲခ်ိန္ညီညီလႈပ္ရမ္းေနေသာ နာရီခ်ိန္သီးတစ္ခုကို ေငးေမာရင္း လက္ဖက္ရည္ေသာက္ခ်င္သူျဖစ္၏။ ဘတ္စ္ကားစီးဖို႕ထက္ ေျခက်င္လမ္းေလွၽာက္ဖို႕ စိတ္၀င္စားသူ ျဖစ္၏။ သို႕ေသာ္ လမ္းေလွၽာက္ဖို႕ထက္ အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ထိုင္ေနဖို႕ ပို၍ ဆႏၵရွိသည္။ (အမွန္စင္စစ္ လမ္းေလွၽာက္သည့္အခါ ကၽြန္မေနာက္က အရိပ္တစ္ခု ျဖစ္ေပၚမေနေအာင္ မည္သို႕ကာကြယ္ရမည္နည္းဟု စဥ္းစားရင္း အခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနသည့္ အက်င့္ကိုရခဲ့သည္။) ကၽြန္မ အရိပ္မ်ားကို မုန္းတတ္၏။ ကၽြန္မ မုန္းေသာ အရိပ္မ်ားသည္ ကၽြန္မေနာက္မွ ရွည္လ်ားလ်ားပုံစံ၊ ပု၀ိုင္း၀ိုင္းပုံစံ၊ ေစြေစာင္းေစာင္းပုံစံျဖင့္ လိုက္ပါ လာတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္မသည္ ဒူးယားစီးကရက္၏ မီးစြဲေလာင္ေနေသာရနံ႕ကို သေဘာက်သည္။ မဆုံးျဖတ္ရဲေသာေၾကာင့္ ဆုံးရႈံးရျခင္းထက္ အဆုံးအျဖတ္မွား၍ ဆုံးရႈံးရျခင္းကို လိုလားသည္ဆိုေသာ ဇာတ္လိုက္ မ်ားကို သေဘာက်သည္။ တစ္ခုခုကို လိမ္ညာဖို႕ စိတ္မ၀င္စားေသာ္လည္း လွၽိဳ႕၀ွက္ဖို႕ စိတ္၀င္စားတတ္သည္။ ရင္းႏွီးမႈဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေသာ ေယာက်္ားသားမ်ားအတြက္ ၀မ္းနည္းစကားဆိုဖို႕ ၀န္ေလးတတ္သူျဖစ္သည္။ ရံဖန္ရံခါတြင္ လ်စ္လ်ဴရႈတတ္သူ၊ သည္းခံစိတ္ရွည္ႏိုင္စြမ္းသူ၊ သို႕ေသာ္ ရံဖန္ရံခါတြင္ လက္စား ေခ်တတ္သူျဖစ္သည္။ ကၽြန္မကို နားလည္သည္ဟု ေျပာသူသည္ အၾကီးအက်ယ္လိမ္ညာေနျခင္းသာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ကၽြန္မသည္ တစ္စုံတစ္ေယာက္အတြက္ ျပဌာန္းစာအုပ္ မဟုတ္။ ကၽြန္မကို ဖတ္ရႈရန္ ဘယ္သူ႕မွာမွ အဘိဓါန္မရွိ။ ကၽြန္မ၏ အၾကီးမားဆုံးေသာ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္တစ္ခုမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ႏွစ္သိမ့္ဖြယ္ရာ ကာလမ်ားထက္ နာၾကည္းဖြယ္ရာ ကာလမ်ားကို ပိုမိုမွတ္မိတတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ရုပ္ရွင္ထဲက ေလဆာေရာင္ျခည္ေသနတ္ကို မၾကာခဏ သတိရေနတတ္သည္။ လက္ဖက္ရည္စားပြဲတစ္ခုတြင္လူတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကို ဂငယ္ပုံစံ ကြဲသြားေအာင္ လက္ဖက္ရည္ ပန္းကန္ျပားျဖင့္ ေပါက္ရိုက္ပစ္ခဲ့ေသာ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးကို ကၽြန္မ ခ်ီးက်ဴးပါ၏။ လူဆိုသည္မွာ ကိုယ့္ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ထိပါး၍ ေစာ္ကားလာလွၽင္ေတာ့ လက္တုန္႕ျပန္ဖို႕ လိုအပ္သည္မဟုတ္ာလား။ ခက္ေနသည္မွာ ကၽြန္မက ေသြးျမင္လွၽင္ မူးတတ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
မိုးသက္ေလႏွင့္အတူ လြင့္ေနေသာ ျပတင္းခန္းဆီးေအာင္မွ ျဖတ္လ်က္ မာလကာရြက္ေျခာက္တစ္ခု ၀ဲလြင့္က်လာခ်ိန္၌ မာလကာရြက္ေျခာ္ကလို ခပ္လိမ္လိမ္မ်က္ႏွာတစ္ခုကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္သြား၏။ အဲဒီ မာလကာရြက္ႏွင့္တူေသာမ်က္ႏွာသည္ ကၽြန္မအေပၚမွာ မလိုမုန္းထားစိတ္ျဖင့္ အတင္းေျပာခဲ့သူ၏ မ်က္ႏွာ ျဖစ္သည္။ သူမ်က္မွန္တပ္ထားသည္။ မ်က္မွန္တပ္ထားၿပီး ဘာမွ မျမင္တတ္သူတစ္ေယာက္ႏွင့္ စကားၿပိဳင္ဆိုင္ေျပာဖို႕ ကၽြန္မစိတ္မ၀င္စားပါ။ လူတစ္ေယာက္ကို ေနာက္မွေန၍ အလစ္ေခ်ာင္းရိုက္တတ္ေသာ သတၲ၀ါအမ်ဳိးအစားကို လူဟုေခၚရမွာ နည္းနည္းစဥ္းစားဖို႕ေကာင္း၏။ အရည္အခ်င္းတစ္ခုကို လက္ခံဖို႕ ယွဥ္ၿပိဳင္ကစားပြဲတစ္ခု လိုအပ္မည္ထင္လွၽင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႕ သေဘာတူ့ပါသည္။ အားကစားစိတ္ဓါတ္ဆိုတာ ရႈံးနိမ့္သူမ်ား၏ လက္သုံးစကားပါတဲ့ေလ။ ရႈံးသူကို လက္ျဖတ္ေၾကး၊ သို႕မဟုတ္ တစ္သက္လုံး ကၽြန္ခံေၾကး။ သို႕မဟုတ္ သတ္ေသေၾကး၊ ဘယ့္ႏွယ္လဲ။ လြင့္စင္လာေသာ မာလကာရြက္ေျခာက္ကို လက္ထဲမွာ ဆုပ္ေျခပစ္လိုက္ေသာအခါ ေၾကမြသြားေလသည္။ ထိုအခိုက္ ျပတင္း ခန္းဆီးၾကားမွ မိုးေရစက္ကို ေတြ႕ရသည္။ မိုးရြာျပန္ၿပီလား။ မိုးရြာေနစဥ္ အျပင္ထြက္လမ္းေလွၽာက္ရျခင္းသည္ အင္မတန္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းသည္။ မိုးစက္မိုးေပါက္မ်ား ကၽြန္မထံေျပး၀င္လာပုံကို သေဘာက်၏။ လႈိင္းမ်ား ေျပးလာသလို မိုးဖြဲကေလးမ်ားေျပးလာလွၽင္ အသံတစ္ခု တြဲပါလာတတ္သည္။ ေနေကာင္းရဲ႕လား...တဲ့။ ကၽြန္မ သိပ္ႏွစ္သက္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါးတစ္စုံမွ နႈတ္ဆက္ေလ့ရွိေသာ အနည္းငယ္ေအာ၍ တိမ္ခ်င္ေသာ အသံတစ္ခု ျဖစ္သည္။ အဲဒီလူတစ္ေယာက္သည္ ကၽြန္မထံ စာေရးလွၽင္လည္း ေနေကာင္းရဲ႕လားဟု အရင္ ေရးတတ္သည္။ သူ႕အသံၾကားလွၽင္ လမ္းေလွၽာက္ရတာ ပို၍ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလာသည္။ အရိပ္ျဖစ္ေပၚျခင္းမွ ကင္းလြတ္ ေသာေၾကာင့္လည္း မိုးေရထဲမွာ လမ္းေလွၽာက္ျခင္းကို ကၽြန္မ ႏွစ္သက္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ခုေနလမ္းေလွၽာက္လွၽင္ ကၽြန္မ မေတြ႕ခ်င္သူမ်ားကို လမ္းမွာျဖစ္ျဖစ္ေတြ႕သြားႏိုင္သည္။ ညေနေျခာက္နာရီေက်ာ္လွၽင္ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ထိုင္တတ္သူမ်ား ျဖစ္၏။ မျမင္တာၾကာၿပီေနာ္ဟု ႏႈတ္ဆက္မည့္သူမ်ားျဖစ္၏။ ဘယ့္ႏွယ္လဲ ေျဖႏိုင္တယ္ မဟုတ္လားဟု ႏႈတ္ဆက္မည့္သူမ်ားျဖစ္၏။ ကၽြန္မဆံပင္ထက္မွ ျပဳတ္က်သြားေသာ စပယ္ကုံးေလးကို နမ္းပါရေစဟု ခြင့္ေတာင္းခဲ့ဖူးသည့္ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕ႏိုင္ေသးသည္။ အဲဒီလူကို ၿပဳံးျပဖို႕ သိပ္ခက္ခဲတာပါပဲ။ သူ႕ကိုျမင္လွၽင္ ကၽြန္မမ်က္ႏွာကိုက အလိုလို ရႈံ႕တြသြားမည္ထင္သည္။ ကံဆိုးလွၽင္ ‘‘မိမိ အထက္အရာရွိႏွင့္ ပတ္သက္သမွၽ ေအာက္ေျခသိမ္းေဆာင္ၾကဥ္းေပးျခင္းကို ဂါရ၀တရားျဖစ္သည္’’ ဟု ေရာေထြးေျပာခဲ့ဖူး သူတစ္ေယာက္ႏွင့္ပင္ ဆုံႏိုင္သည္။ ကၽြန္မေတြ႕ဖူးေသာ ပါးစပ္မ်ားထဲမွာေတာ့ သူ႕ပါးစပ္သည္ အနံဆုံးျဖစ္၏။ သူ႕ကိုေတြ႕လွၽင္ေတာ့ ကၽြန္မ ခပ္ေ၀းေ၀းမွ ခြာ၍ သြားပါသည္။ (အညစ္အေၾကးမ်ားသည္ အသားခ်င္းထိလွၽင္၊ အက်ီၤစခ်င္းထိလွၽင္ အျခားတစ္ေယာက္ထံ လ်င္ျမန္စြာ ကူးစက္တတ္ေၾကာင္း ကၽြန္မသိ၏။ တစ္စုံ တစ္ေယာက္ႏွင့္ ထိမိတိုင္းထိမိတိုင္း ထိမိသည့္အေရျပားကို ဆပ္ျပာျဖင့္ ေလးငါးခါ ထပ္ေဆးေၾကာ ပစ္တတ္ေသာ စိတ္ေရာဂါ သည္မေလးတစ္ဦးကို ကၽြန္မ အမ်ားနည္းတူ မရယ္ေမာခဲ့တာေသခ်ာပါသည္။) ဒါ့ထက္ ကံဆိုးလွၽင္ ကၽြန္ေတာ္က ဆင္းရဲသားေတြ၊ ေတာင္သူေတြအေၾကာင္းေရးတဲ့ ဘ၀သရုပ္ေဖာ္ ၀ထၲဳမ်ိဳးမွ သေဘာက်တာဟု ေယာင္တိေယာင္ကန္း ေျပာတတ္သူတစ္ေယာက္ႏွင့္ပင္ ေတြ႕ႏိုင္သည္။ ဆင္းရဲတာ တစ္ခုတည္းဟာ ဘ၀မဟုတ္ပါဘူးဟု ကၽြန္မက ေဆြးေႏြးလွၽင္လည္း နားလည္မည့္လူအမ်ဳိးအစားမ်ဳိးမဟုတ္ပါ။ အင္းေလ.. ဘယ္မွ မထြက္ေတာ့ပါဘူး။ စာဖတ္ဖို႕အေၾကြးေတြ က်န္ေသးသည္။ ခုတင္ေပၚမွ ၾကမ္းျပင္ေပၚေျခခ်လိုက္စဥ္မွာပင္ ေလွကားမွ တက္လာေသာ ခပ္ဖြဖြေျခသံတစ္ခု ၾကားလိုက္သည္။ ခြာျမင့္ ဖိနပ္သံမဟုတ္၊ ယိုးဒယား ဖိနပ္သံမဟုတ္၊ ရာဘာခံ သားေရဖိနပ္သံမ်ဳိးျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေယာက်္ား ဖိနပ္သံ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ဘယ္လိုပါလိမ့္။ မီးျပင္သမားလာရေအာင္ကလည္း မီးျပတ္မေနပါ။ မီတာဖတ္ဖို႕ လူတစ္ေယာက္ ေယာက္မ်ားလား။ႏြားႏို႕ပို႕သည့္ လူငယ္ေလး၏ ဖိနပ္သံလည္း မဟုတ္ပါ။ ညေနေျခာက္နာရီ စာပို႕သမားလည္း မလာပါဘူးေလ။ ေျခသံသည္ ပ်ဥ္ခင္းၾကမ္းေပၚနင္းလာရင္း ဟိုဘက္က အခန္းမ်ားရွိရာသို႕ မသြားဘဲ ကၽြန္မ အခန္းဘက္သို႕ ေကြ႕လာသည့္အခါ ကၽြန္မ ရုတ္တရက္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္မိေတာ့၏။ ေျခသံသည္ ရြ႕ံရည္ထဲမွ ျဖတ္သန္း လာခဲ့ရေသာ ဖိနပ္၏အသံမ်ဳိးျဖစ္၏။ စိုစြတ္သည့္ ဖိနပ္သံျဖစ္သည္။ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္လွၽင္ ဘယ္လိုမ်က္လုံးမ်ဳိးကို ေတြ႕ရမလဲ။ ေျခသံသည္ အခန္းေရွ႕မွာ ရပ္သြား၏။ သို႕ေသာ္ တံခါးေခါက္သံ ထြက္မလာပါ။ အျပင္ဘက္ကလည္း ၿငိမ္သက္ေနၿပီး ကၽြန္မအခန္းထဲမွာလည္း ၿငိမ္သက္ေနသည္။ သူ ေသာ့ေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္ ေနသလား။ ခဏၾကာေတာ့ ေျခသံကို ၾကားရျပန္သည္။ ျပန္လွည့္ထြက္သြားေသာ ေျခသံျဖစ္ေလသည္။ ကၽြန္မသည္ ေနရာမွာ မလႈပ္မယွက္ ရပ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ဖို႕ ေကာင္းသည္လားဟု စဥ္းစားမိေသာ္လည္း သူ႕ေျခသံေလွကားဆီမေရာက္မီပင္ ကၽြန္မ ခုတင္ေပၚျပန္ထိုင္လိုက္ပါသည္။
ကၽြန္မ ငယ္ငယ္တုန္းက မိုးေရထဲတြင္ စကၠဴေလွကေလးတစ္ခုလုပ္ၿပီး ေရထဲခ်လႊတ္လိုက္စဥ္ ေရေျမာင္းထဲမွာ ေမ်ာပါေနေသာ အသီးေျခာက္ကေလးတစ္ခုကိ္ု ျမင္၍ အၾကာၾကီး ရပ္ၾကည့္ေန လိုက္ဖူးသည္။ လွမ္းဆယ္ ယူၾကည့္ဖို႕ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ပါ။ အခုလည္း ကၽြန္မ ေရထဲမွာ တလိမ့္လိမ့္ေမ်ာပါေနျခင္းမဟုတ္ဟု ဘယ္သူ ၿငင္းႏိုင္မလဲေလ။

Ref: http://www.planet.com.mm/forums/topic.cfm?forum_id=86&Topic_ID=17976&page=3

YouTube ကို ၀င္ၾကည့္ၾကသူ တစ္ေန႔ သန္းတရာေက်ာ္

"YouTube" ဟု အမည္ရတဲ့ အင္တာနက္ ေပၚတြင္ ဗီြဒီယိုဖိုင္မ်ား ၀င္ေရာက္ ၾကည့္႐ႈႏိုင္ေသာ ၀က္ဗ္ဆိုက္ကို တစ္ေန႔လွ်င္ လာေရာက္ ၾကည့္႐ႈၾကသူေပါင္း သန္းတစ္ရာေက်ာ္ ရွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။ စာရင္းဇယားမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ေပးေနေသာ Hitwise ၏ ေျပာၾကားခ်က္အရ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၏ ၂၉% ရွိေသာ မာလ္တီမီဒီယာ ေစ်းကြက္ကို ဗီဒီယိုဖိုင္မ်ား ေဒါင္းလုပ္ ရယူႏိုင္သည့္ အဆိုပါ YouTube က ဦးေဆာင္ေနေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။ အဆိုပါ ၀က္ဗ္ဆိုက္တြင္ ခပ္တိုတိုျဖစ္ေသာ၊ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးထားေသာ၊ ဟာသျဖစ္ေသာ ဗြီဒီယိုမ်ားကို ဦးစားေပး ေဖာ္ျပထားသည္။ သို႔ေသာ္ ထုတ္လႊင့္ ျဖန္႔ခ်ီေရးကို အဓိက လုပ္ေဆာင္ေန ၾကသူမ်ား ထံမွ တရားမ၀င္ ကူးယူထားသည့္ ျပကြက္ငယ္ အမ်ားအျပားကိုလည္း ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္လက YouTube တြင္ ဗြီဒီယိုဖိုင္မ်ား ၀င္ေရာက္ၾကည့္႐ႈသူေပါင္း ၂.၅ ဘီလီလ်ံ ရွိေလသည္။
More Detail: http://news.bbc.co.uk/2/hi/technology/5186618.stm
Ref: http://www.planet.com.mm/daily/number.cfm?id=438

ထိခ်င္ၾကသလား

Saudi Prince Waleed's 38th CAR
ကား Body တစ္ခုလံုးကို စိန္စီထားတဲ့ ေဒၚလာ ၄.ဂ မီလီယံတန္ ကား။ ထိၾကည့္ခ်င္ယင္ 1000US$။

အေမ့အိမ္(ထူးအိမ္သင္)

ေလာကရဲ႔လမ္းမ်ားေပၚ ေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႔ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္... ႏွလံုးသားက လြမ္းဆြတ္လို႔ တမ္းတမိခဲ့ အေမ့ရဲ႔အိမ္ကို... ေအးျမတဲ့ အေမ့ရဲ႔ ေမတၱာရိပ္နဲ့ ေ၀းခဲ့သူမို႔...ဟို႔...အို..ဟို... တစ္ခါတစ္ေလ ျပန္လည္ေတြး...ရင္မွာပိုေၾကကြဲ...ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ အိမ့္မက္ရွည္ေတြၾကားထဲမွာ အရိပ္တစ္ခု လြင့္ျပယ္... ရက္စက္တဲ့ ေန႔ရက္မ်ား တိုက္ခိုက္ၾကလို႔ အားနည္းေနၿပီဆို... တင္းထားတဲ့ စိတ္ဓါတ္မ်ား...ၿပိဳကြဲသြားမလား စိုးရိမ္လို႔...ဟို႔...အို...ရင္မွာ ဒဏ္ရာမ်ားနဲ႔ နာက်င္ေနၿပီပဲ...အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္...ဟူး...ဟူ... အၿငိမ္းခ်မ္းဆံုး အေမ့အိမ္....

အျပာေရာင္ည(မိ်ဳးႀကီး)

အၿပံဳးနဲ႔ေမွးစက္ေတာ့ ခ်စ္သူေရ...ထပ္ၿပီးေတာ့မေ၀းေတာ့ဘူး...ၿငိမ္းခ်မ္းလွပတဲ့ ကိုယ့္အခ်စ္မ်ားစြာယူ...အလြမ္းမ်ားေၾကာင့္က်ခဲ့တဲ့မ်က္ရည္ေတြ...ဒီအခ်ိန္မွာ တိတ္လိုက္ေတာ့...ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရတဲ့ အခ်စ္ညေလး... အတူတူေရာက္ရွိခဲ့ေပါ့... "အျပာေရာင္အခ်စ္ည...မင္းလွမ္းၾကည့္လိုက္စမ္း...မိုးေကာင္းကင္ထက္ မ်ားတဲ့ တို႔အခ်စ္မ်ား... ၾကယ္စင္အားလံုးထက္ လင္းတဲ့ လင္းတဲ့တို႔အခ်စ္မ်ား... အျပာေရာင္အခ်စ္ည ကမၻာမွာ..." သီခ်င္းေလးနဲ႔ေခ်ာ့သိပ္ခ်င္တယ္... ဒီရင္မွာအိပ္စက္ေတာ့....ေပ်ာက္ဆံုးမသြားေတာ့မဲ့ အခ်စ္ညေလး... ထာ၀ရ သိမ္းထားလိုက္ေတာ့... သိမ္းထားလိုက္ေတာ့...

ဣတၳိေျႏၵ၊ ပုရိေျႏၵ

ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ပဌာန္းတရားေတာ္ ထဲမွာ  ဣျႏၵိယ ပစၥည္း (ဣျႏၵိယပစၥေယာ) ဆိုတာရွိပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဆက္စပ္လို႔ ဣတၳိေျႏၵ၊ ပုရိေျႏၵ လို႔ေခၚတဲ့ မိန္းမစိတ္-အစိုးရေနျခင္း၊ ေယာက်ာၤးစိတ္-အစိုးရေနျခင္း၊ ဆိုတာရွိပါတယ္။ အဂၤလိပ္လို ဆိုရင္ေတာ့ Estrogen ႏွင့္ Testosterone ေဟာ္မုန္းဓါတ္ေတြ ျဖစ္မွာေပါ့။ ၄င္း ဣတၳိေျႏၵ၊ ပုရိေျႏၵ ေတြဟာ လူေတြမွာ သဘာ၀အေလ်ာက္ အလိုလို ကိန္းေအာင္းလွ်က္ရွိေနပါတယ္။ "မိန္းမမ်ားက အမ်ားစု ရာခိုင္ႏႈံး ကိုးဆယ့္ကိုးေလာက္က မိန္းမလိုပဲ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ မိန္းမလိုပဲထင္ထင္ရွားရွား မိန္းမလိုပဲ လွလွပပ ျဖစ္ခ်င္ရံုတင္မကဘူး ၊ အလွအပျပင္တဲ့ေနရာမွာရယ္၊ ခံစားတဲ့ေနရာမွာရယ္၊ မိန္းမလိုပဲ ခံစားခ်င္တယ္၊ စိတ္ရွိတယ္၊ ဒါ ကာမတဏွာ၊ မိန္းမအတြက္ ဣတၳိယ ကာမတဏွာ။ ေယာက်ာၤးမ်ားကလည္း ရာခိုင္ႏံႈး ကိုးဆယ္ကိုးက ေယာက်ာၤးလိုပဲ  ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ျဖစ္ခ်င္တယ္၊ ေယာက်ာၤးလိုပဲ အာရံုခံစားခ်င္တယ္၊ ေယာက်ာၤးလိုပဲ လွခ်င္တယ္၊ ေယာက်ာၤးလိုပဲ ၀တ္ခ်င္စားခ်င္တယ္၊ ဒါေတြဟာ ပုရိသကာမတဏွာ။အဲဒီစိတ္ေတြအရင္းခံၿပီးေတာ့ ကာမာ၀စရ ကံ ေတြျပဳၾကေတာ့၊ ဒီကာမတဏွာ အရင္းခံ ေနတာျဖစ္ေတာ့ ဒီကံက ဘယ္လိုအက်ိဳးေပးရမလဲ၊ ေယာက်ာၤးျဖစ္မည့္သူကို ေယာက်ာၤးလို ပုရိသဘာ၀ရုပ္ကိုပဲ အကိ်ဳးေပးရပါတယ္။ မိန္းမျဖစ္မည့္သူကို ဣတိယဘာ၀ရုပ္ကိုပဲ အကိ်ဳးေပးပါတယ္။ ဒီေတာ့ကာ မိန္းမဟာ တသံသရာလံုး မိန္းမ မိန္းမ မိန္းမ၊ ေယာက်ာၤးကလဲ တသံသရာလံုး ေယာက်ာၤး ေယာက်ာၤး ေယာက်ာၤး။ (အေႏွာက္အယွက္မရွိယင္...အေႏွာက္အယွက္မရွိယင္)"

အေျချပဳပဌာန္းတရားေတာ္မွ

ခ်စ္ၿခင္း၏အႏုပညာ (ဂ်ဴး)

သစ္ပင္တစ္ပင္ကို ခ်စ္တတ္ရင္ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တတ္ဖို႔ မခဲယဥ္းပါဘူး၊ အခုအရြယ္ၾကီး က်မွ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ မင္းကို ရွင္းၿပရင္ မင္းက ငါစိတ္ေဖာက္ၿပန္ သြားၿပီ ထင္ဦးမယ္။ တကယ္ေတာ႔ အခ်စ္ဆိုတာ ခံစားမႈ စိတ္သက္သက္ မဟုတ္ဘူး၊ အကဲခတ္တတ္မႈ ပါတယ္၊ နားလည္မႈ ပါတယ္၊ ၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္မႈ ပါတယ္။ ကိုယ္ ဒီသစ္ပင္ေတြကို အမ်ိဳးအစား အမ်ားၾကီး စိုက္လာခဲ႔တာ နဲ႔အမွ် တစ္ခုခ်င္းစီရဲ႕ ကြဲၿပားၿခားနားတဲ႔ လိုအပ္မႈ၊ ၿဖစ္ေပၚမႈ အေၿခအေန အားလံုးကို ကိုယ္သိတယ္။ သူတို႔အတြက္ ကုိယ္ဘာလုပ္ ေပးရမယ္ဆိုတာ ကိုယ္သိလာတယ္။ ကိုယ္႔စိတ္ရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵဆိုတာ ကိုယ္ေမ႔ထားႏိုင္ၿပီး သစ္ပင္ေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို အၿမဲေစာင္႔ၾကည္႔ ၿဖည္႔ဆည္း ေပးတတ္တဲ႔လူ ၿဖစ္လာတယ္။ ဘယ္သစ္ပင္က ဘယ္ရာသီမွာ ဘယ္လို အေနအထား ေၿပာင္းတတ္တယ္၊ ဘယ္သစ္ပင္က ေလဒဏ္ကို ေၾကာက္တယ္၊ ဘယ္သစ္ပင္ အၿမစ္က မိုးေပါက္ဒဏ္ကို ေၾကာက္တယ္.. ဒါေတြကို ကိုယ္နားလည္လာတယ္။ သူတို႔လိုအပ္မယ္႔ ႏွစ္သက္မယ္႔ အေနအထားကို ကိုယ္အကဲခတ္ၿပီး ၿပဳၿပင္ လိုက္ေလ်ာေပးတယ္။ ဒီၿမိဳ႕ေပၚက ပန္းၿခံေတြထဲမွာ ကိုယ္႔ဆီက အပင္ေတြ ဘာေၾကာင္႔ ထူးထူးၿခားၿခား သန္စြမ္း လွပေနရသလဲ ဆိုတဲ႔ အေၿဖက အဲဒါပဲ ”
သစ္ပင္ေတြရဲ႕ အရိပ္အကဲကို သိတဲ႔ ကိုယ္ဟာ မင္းအရိပ္အကဲကို ဘာေၾကာင္႔ မသိရမွာလဲ၊ မင္းဘာလုိခ်င္တယ္၊ ဘာၿဖစ္ေစခ်င္တယ္ ဆိုတာ ကိုယ္အားလံုး သိတယ္၊ အခ်စ္ဆိုတာ မင္းထင္သလို ခံစားမႈ သက္သက္ မဟုတ္ဘူး၊ အတတ္ပညာ တစ္ခုပဲ၊ သစ္ပင္စိုက္သလို ၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္သလို ေဘးကေန အရိပ္အကဲ ၾကည္႔ၿပီး ၿပဳၿပင္ လုိက္ေလ်ာေပးရတဲ႔ အတတ္ပညာ တစ္ခုပဲ၊ မင္းကေတာ႔ ထင္မွာေပါ႔၊ ....

Ref: http://nyilynnseck.blogspot.com/

Ctrl+Shift ႏွိပ္ရံုျဖင့္ English ကေန ျမန္မာ၊ ျမန္မာ ကေန English ခ်က္ျခင္းေျပာင္းလို႔႕ရတယ္။ Task bar ေပၚမွာ Keyboard ပံုေလးေပၚလာမယ္။ Ctrl+Shift မႏွိပ္ပဲနဲ႔ Mouse နဲ႔လဲ English ျမန္မာ ေရြးလို႔ရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ English ျမန္မာ အေရာရိုက္တဲ့ အခါ တအားျမန္သြားတာေပါ့။

Google မွာ ျမန္မာလိုရွာ လို႔ရသြားမယ္။ Google ကလဲ Result ေတြကိုလဲ ျမန္မာလိုျပေပးလိမ့္မယ္။


Screen မွာ Icon ေတြ Folder name ေတြ ကို ျမန္မာလိုေပးလို႔ ရသြားတယ္။ ရုတ္တရက္ၾကည့္ရင္ ျမန္မာ၀င္းဒိုးေပါ့ဗ်ာ။


Download: http://gtalkmyanmar.mandalayalpha.com/index.html
Getting Start: http://gtalkmyanmar.mandalayalpha.com/start.html
How to use?: http://gtalkmyanmar.mandalayalpha.com/using.html

ကန္႔ကူလက္လည့္

ဒီစာအုပ္ေလး ဖတ္မိၿပီး ဟုိးငယ္ငယ္ေလးတံုးက ဆရာေတြ ဆရာမေတြကို ေတာ္ေတာ္ သတိရပါတယ္... စာသင္တာမဟုတ္၊ စိတ္သင္တာ ဆိုတာကို သေဘာက်လြန္းလို႔ပါ... ဒီမွာ နဲနဲဖတ္ၾကည့္ၾကပါ။

ဆရာ ကိုဥာဏ္စိန္အလုပ္စပါၿပီ။ သင္ပုန္းေပၚတြင္ လိေမၼာ္သီးေလာက္ ၀လံုး တစ္ခုကို ၀ုိင္းစက္ေနေအာင္ ေရးလိုက္ပါသည္။ ထို ၀လံုးေပၚတြင္ အညွာေလးတစ္ခ်က္တင္လိုက္သည္။ "ကဲ..ေဟာဒီမွာ ဆီးသီးတစ္လံုး ဘယ္သူ အလ်င္စားမလဲ" ကၽြန္ေတာ္စားမယ္၊ ကၽြန္မစားမယ္ ဟူေသာ အသံမ်ားညံသြားပါသည္။ "ဟုတ္ၿပီ မင္းကအငယ္ဆံုးမို႔ မင္းကို အလ်င္ေကၽြးမယ္...ေရာ့ စားစမ္း" ဟုေျပာၿပီး သင္ပုန္းေပၚက ဆီးသီးရုပ္ကို လက္ႏွင့္ယူခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ခပ္ငယ္ငယ္ကေလးတစ္ေယာက္ကို လွမ္းပစ္ေပးလိုက္ပါသည္။ ထိုကေလးက ဆီးသီးကို ဖမ္းယူေလဟနု္ေဆာင္ၿပီး "ျမြမ္ ျမြမ္" ႏွင့္ စားခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ပါသည္။ တစ္တန္းလံုးတ၀ါး၀ါးႏွင့္ ရယ္ၾကပါသည္။ "ကၽြန္ေတာ္လည္းစားဦးမယ္" "ကၽြန္မကိုလည္းေပးပါဦး" စေသာအလုအယက္ ေတာင္းဆိုသံမ်ားမွာ ဆူေနပါသည္။ ကိုဥာဏ္စိန္က ဆီးသီးေတြကို ေရးလိုက္၊ ပစ္ေပးလိုက္၊ တျမြမ္ျမြမ္ႏွင့္ စားလိုက္ၾကႏွင့္ တကယ့္ေပ်ာ္စရာႀကီးပါပဲ။ "ခ်ိဳရဲ႔လားေဟ့"..."ခ်ိဳတယ္ဆရာ" "ကဲ...ဟိုအေကာင္လည္း အငိုေတြကုန္သြားၿပီ မင္းလည္းတစ္လံုးစားလိုက္အံုး" ကိုဥာဏ္စိန္က ဆီးသီးတစ္လံုးကိုေကာက္ေရးလိုက္ၿပီး ဟိုခ်ာတိတ္ကို လွမ္းပစ္ေပးလိုက္ေယာင္ျပဳလိုက္ပါသည္။ ခ်ာတိတ္က ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနေသးသျဖင့္ ဘာမွမလုပ္ပါ။ "သူကမစားခ်င္ဘူးတဲ့၊ မင္းကယူစားလိုက္စမ္းကြာ" ဟု ေဘးက ကေလးတစ္ေယာက္ကို ေျပာလိုက္ေတာ့ ထိုကေလးလည္း အလြယ္တကူပင္ ေကာက္စားခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ပါသည္။ သင္ပုန္းေပၚတြင္ ဆီးသီးေတြ ျပည့္ေနပါၿပီ။ သင္ပုန္းကို ဖ်က္လိုက္ပါသည္။ ဆီးသီးအသစ္တစ္လံုး ကို ေရးလိုက္ပါသည္။ ၀ိုင္း၀ိုင္းစက္စက္ မဟုတ္ပါ၊ ဘဲဥပံုလိုလို ရွည္ေမ်ာေမ်ာ ျဖစ္ပါသည္။ "ဒီဆီးသီးက မ၀ိုင္းဘူးကြ၊ အခ်ဥ္မ်ိဳးကြ ေရာ့ စားၾကည့္စမ္း မခ်ဥ္ဘူးလား" ကေလးတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေပးလိုက္ေတာ့ စားခ်င္ေယာင္ေဆာင္၊ ရႈံ႔မဲ့ၿပီးမွ... "ခ်ဥ္တယ္ဆရာ" ဆိုေတာ့ အားလံုးကသေဘာက်ၿပီး ရယ္ၾကပါသည္။ ထိုသို႔ ဆီးသီး ပိန္ပိန္ ရႈံ႔ရံႈ႔ေတြ၊ ရွည္ရွည္ေတြေရးၿပီးပစ္ေပးလွ်င္ ကေလးေတြက ခ်ဥ္တယ္ဆရာ ဟုေျပာၾကပါသည္။  ၀ိုင္း၀ိုင္းစက္စက္ ဆီးသီးကို ေရးေပးလွ်င္ ခ်ိဳတယ္ဟုေျပာၾကပါသည္။....ေနာက္တစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့ သင္ခန္းစာ ေနာက္တစ္ဆင့္ တက္သြားသည္ကို ေတြ႔ရျပန္ပါသည္။ "ဒီေန႔ေတာ့ မင္းတို႔က ဆီးသီးေရာင္းၾက၊ ငါ၀ယ္မယ္၊ ဆီးသီးတစ္လံုးကို တစ္မတ္ေပးမယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဆီးသီးအခ်ဥ္ေတြကို မ၀ယ္ဘူး"။ ၀လံုးကို ၀ိုင္း၀ိုင္းေရးတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္လိုက္ပါၿပီ။ "ေနာက္ၿပီး ေဟာဒီလို ေဟာဒီလိုေရးတဲ့ ဆီးသီးေတြကို မ၀ယ္ဘူး။ အဲဒီ ဆီးသီးမ်ိဳးေတြက အပုပ္ေတြ" သူက သင္ပုန္းေပၚတြင္ လက္၀ဲရစ္ေရးျပ လိုက္ပါသည္။ ထိုမွ်မကေသး "ဒီလိုေရးရမယ္" ဟုကေလးမ်ားကို ေက်ာခိုင္းၿပီးလွ်င္ လက္ကို လက္ယာရစ္ၿပီး အထပ္ထပ္ေ၀ွ႔ျပပါသည္။ "ဘယ္လို ဘယ္လို ေရးမလဲ" "ဒီလိုဒီလိုေရးမယ္"... ဆီးသီးငါးလံုးစီေရးၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္စီလာၿပီးျပၾကပါသည္။ ကိုဥာဏ္စိန္က ဆီးသီးေတြကိုၾကည့္ၿပီး ဟိုအလံုးကပိန္တယ္၊ ဒီအလံုးက မ၀ိုင္းဘူး။ ေနာက္ကို အဲဒီေလာက္ခ်ဥ္ရင္ မ၀ယ္ဘူး၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ၀ယ္လိုက္မယ္စသည္ျဖင့္ ေျပာၿပီး ေျမျဖဴျဖင့္ အမွန္ျခစ္ေပးလိုက္ပါသည္။ ကေလးေတြက ၀မ္းသာအားရ ျပန္သြားၾကပါသည္။ အငိုသန္ေသာ ခ်ာတိတ္ကလည္း ဆီးသီးငါးလံုးေရးၿပီး ေရာက္လာပါသည္။ ကိုဥာဏ္စိန္က သူ႔သင္ပုန္းကို ယူၾကည့္ၿပီး... "အံမယ္...ဒီေကာင္က လူကငိုေပမယ့္ ဆီးသီးကေတာ့ အခ်ိဳသားပဲ၊ ဘယ္ဆိုးလို႔လဲကြ" ဟု ခ်ီးမြမ္းၿပီး အမွတ္ေပးလိုက္ပါသည္။... ကေလးအားလံုးမွာလည္း သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္ ဆီးသီးလာေရာင္းေနၾကပါသည္။ ဟိုခ်ာတိတ္က မၾကာခဏ လာၿပီးျပျပေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္..."အံမာ ဒီေကာင့္ ဆီးပင္က တယ္သီးလိုက္ပါလားဟ ခ်ိဳလည္းခိ်ဳတယ္ေဟ့"... ခ်ာတိတ္ ေက်ာင္းေပ်ာ္ သြားပါေလၿပီ။

ကန္႔ကူလက္လည့္ (ေအာင္သင္း)

တုိ႔ဘုိးဘြားေတြ ေဘာင္းဘီ ၀တ္တယ္။ ေဘာင္းဘီ ၀တ္ခဲ့တာ အႏွစ္ ၄၀၀၀ ဆုိရင္ လုံခ်ည္၀တ္တာ အႏွစ္ ၆၀၀ ေလာက္ပဲရွိေသးတယ္။ ေဘာင္းဘီ ၀တ္တာ ႐ုိးရာ၊ လုံခ်ည္၀တ္တာ ကုလား (Tamil) စ႐ိုက္၊ ႐ွပ္ ၀တ္တာ ဥေရာပ စ႐ိုက္ ဒီေလာက္ေတာ့ သိထားသင့္တယ္။

ေဒါက္တာ သန္းထြန္း ရဲ႕ "ငါေျပာခ်င္သမွ် ငါ့အေၾကာင္း" စာအုပ္မွ ...

Seattle သို႔မဟုတ္ San Francisco မွာ Browser ထဲကေနကားေမာင္းၾကည့္ခ်င္ရင္

http://preview.local.live.com/

Microsoft Live  has released a technical preview that demonstrates the power of Microsoft Virtual Earth - "demonstrates our work-in-progress thinking about a rich immersive experience in mapping that also explores local information". You can easily scroll through the streets of Seattle or San Francisco with what I consider more than a human eye view. The images are rendered as if you are actually driving or standing on the street, Unfortunately it's only available in those two cities (city centers). It's a preview, so don't expect too much from it and currently it can not be integrated into our web pages, so we won't be seeing any mash-ups. Using your keyboard and/or mouse to navigate the maps is awesome, select from multiple views such as race car, sports car or walking. It completely dominates road, aerial  and hybrid maps and it doesn't get any better - well so far! You never say never with technology, I'm still waiting on real-time.

The Lexus and The Olive Tree

The Lexus and the Olive Tree

ေခာတ္သစ္ Big Idea ေလးေတြဖတ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီစာအုပ္ကေလးက ေတာ္ေတာ္ မိုက္ပါတယ္။ Thomas L. Friedman ေရးတဲ့ Lexus Car ကား ႏွင့္ သံလြင္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ Globalization ကိုနားလည္လက္ခံၾကဖို႔ လိုေၾကာင္း။ ကမၻာတ၀ွမ္း ႏိုင္ငံေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏ ပါရာဒိုင္းမ်ား (paradigm) ေျပာင္းလဲလာပံု။ ေငြေၾကးဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာဟာ တစ္ႏိုင္ငံမွ တစ္ႏိုင္ငံ သို႔ Mouse ကေလးမ်ားကို Click ေနျခင္းျဖင့္ကူေျပာင္းေနၾကပံု ေတြကိုေရးထားတာပါ။ ကမၻာ့တစ္ဘက္ျခမ္းတြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ သည္ အဆင့္ျမင့္ Robotics စက္ရုပ္မ်ားတြင္တြင္သံုးကာ Lexus ကားမ်ားျပဳလုပ္ေနခိ်န္တြင္၊ အျခားဘက္ျခမ္း ေဂ်ရုဆလင္ တြင္ ထြက္ထြက္သမွ်၏ နယ္ပယ္တစ္ခုလံုးသည္ ဒီသံလြင္ပင္ေတြ ဘယ္သူေတြပိုင္ဆိုင္ေနသလဲ ဆိုသည့္အေပၚမွာ အရာခပ္သိမ္းတို႔မွီတည္းေနရတယ္။ Lexus Car ကား က Modernized ျဖစ္တာကို လက္ခံသြားျခင္း၊ နည္းပညာ ၏ ေအာင္ပြဲခံယူျခင္း ကို ကိုယ္စားျပဳတယ္။ သံလြင္ပင္ သေဘာကေတာ့ အရာရာ လူသာလွ်င္အဓိက မူ၀ါဒကို ကိုယ္စားျပဳတယ္။ အရာရာတိုင္းရဲ႔ အႏွစ္ဟာ လူတစ္ေယာက္ကုိ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ရဲ႔ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု၊ သို႔မဟုတ္ မိသားစုႀကီးတစ္ခုရဲ႔ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု အျဖစ္ ခံစားရေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ကမၻာမွာ က်ေနာ္တို႔ေတြ Lexus ကားႏွင့္ သံလြင္ပင္ တို႔ၾကားမွာ အျပန္အလွန္လႈပ္ရွားမႈကို သေဘာကိုသိေအာင္ မိမိရရဆုပ္ကိုင္ဖို႔ လိုအပ္လာတယ္။ လူသားေတြရဲ႔ဆႏၵ အေလွ်ာက္ ရုပ္၀တၱဳေတြႀကီးစိုးလာတဲ့ Lexus Car နဲ႔  တစ္ဦးခ်င္း ႏွင့္ ဘံုလူမႈအဖဲြ႔အစည္း တြင္ ေရွးရိုးစြဲအတိုင္း ဆက္လက္စြဲကိုင္ထားတဲ့သေဘာျဖစ္တဲ့ သံလြင္ပင္(Olive Tree) တို႔ရဲ႔ ကြာျခားမႈသေဘာကို ဆုပ္ကိုင္မိဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။

Fergie can play Dong after December

Sir Alex Ferguson has revealed Dong Fangzhou will qualify for a European passport in December - freeing him up to start training at Manchester United. Dong signed for the Red Devils two-and-a-half-years ago.... 'Dong qualifies for his European passport in December and that is good news for us,' said Ferguson...

Ref: http://soccernet.espn.go.com/news/story?id=374088&cc=3888

၅၉ ႀကိမ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔

General Aung San
(February 13, 1915 – July 19, 1947)

http://en.wikipedia.org/wiki/Aung_San

ဒီလို
အာဇာနည္ေန႔ဆိုရင္ ၀မ္းနည္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ ဥၾသဆြဲသံေတြ၊
ေသနတ္ေဖာက္သံေတြ၊ ၾကားရတတ္ပါတယ္။ ၀မ္းနည္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္ျဖင့္
မိနစ္အနည္းငယ္ ၿငိမ္သက္ ၾကပါတယ္။ ေရဒီယိုကဆို အာဇာနည္ေန႔သီခ်င္း လာတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႔ မိန္႔ခြန္းေတြလာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကေလးတံုးက...

"ငါတို႔ ျမန္မာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ႐ုပ္ရည္ကပင္ အားကိုးေလာက္စရာ။ ပညာကလည္းတတ္။ ထက္ထက္ျမက္ျမက္။ ငယ္တုန္း႐ြယ္တုန္း တက္ႂကြတုန္း။  မ်ိဳးခ်စ္စိတ္အျပည့္။ ခံယူခ်က္အျပည့္။ တုိင္းျပည္ေကာင္းစားေစခ်င္စိတ္ အျပည့္။
ေၾသာ္….ဟုိးတုန္းကမ်ား ေျပာပါတယ္……."
(ဒဂုန္တာရာ၏ "ဖ်ပ္ကနဲ ေတြ ့ရေသာ ႐ုပ္ပံုလႊာ ကားခ်ပ္မ်ား" ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႔မွတ္စုမွတ္ရာ)

MATURITY

We do not grow absolutely, chronologically. We grow sometimes in one dimension, and not in another; unevenly. We grow partially. We are relative. We are mature in one realm, childish in another. The past, present, and future mingle and pull us backward, forward, or fix us in the present. We are made up of layers, cells, constellations.

Anais Nin (1903 - 1977)
US (French-born) author & diarist

က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ ၿပီးျပည့္စံုစြာ တဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ဆက္ကာဆက္ကာ ရင့္က်က္လာၾကျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္။ တစ္ခါတရံမွာဆုိရင္ က႑ တစ္ခုမွာ ရင့္က်က္ေနတတ္တယ္။ အျခားတစ္ဘက္ဘက္မွာ ခၽြင္းခ်က္မ်ား ရွိရွိေနတတ္ေသးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔က႑ေတြမွာ လူႀကီးအလြန္ဆန္တယ္။ အင္မတန္ရင့္က်က္တယ္။ ဒါေပမယ့္လို႔ တစ္ခိ်ဳ႔က႑ေတြမွာ ကေလးဆန္သလိုျဖစ္ေနတတ္ျပန္ေရာ။ တစ္ကန္႔စီ တစ္ကန္႔စီသာ ရင့္က်က္ႏိုင္ၾကတယ္။ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂါတ္ ေတြေပါင္းစပ္ၿပီး ဆုတ္ယုတ္ျခင္း၊ တိုးတက္ျခင္း၊ တည္ျခင္း ေတြျဖစ္ေနတယ္။ ဒီခႏၵာကိုယ္ႀကီးဆိုတာကလည္း  အလႊာေတြ အထပ္ထပ္၊ ဆဲလ္ေတြအထပ္ထပ္၊ ရုပ္ကလာပ္ေတြနဲ႔ စုရံုးထားတာကိုး။

အေနး(စ္)နင္ ၁၉၀၃-၁၉၇၇
(ျပင္သစ္ျပည္ဖြား အေမရိကန္ စာေရးဆရာ)

ေဗဒါ

တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဘ၀ဟာလည္း ဆရာေဇာ္ဂီ်ရဲ႔ ေဗဒါကဗ်ာ လိုပါပဲ။ ေလာကဓံ တရားေတြရဲ႔ ရိုက္ခတ္မႈေတြ၊ တိုက္ခိုက္ထိုးႏွက္မႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနပါတယ္။ (ဆင္းရဲလိုက္၊ ခ်မ္းသာလိုက္၊ အေျခြအရံ ေပါမ်ားလိုက္၊ အထီးက်န္ဆန္သြားလိုက္၊ ကံဆိုးလိုက္၊ ကံေကာင္းလိုက္၊ ေငြလိႈင္ေန သည့္အခါေတြလည္းရွိ၊ ေငြလိုသျဖင့္ မာနကိုႏွိမ္ခ်ၿပီး ေခ်းရငွားရတဲ့အခါေတြလည္းရွိ၊ လူရာသြင္းသည့္အခါလည္းရွိ၊ ေခ်ာင္ထိုးခံ ရသည့္ အခါေတြလည္း မနည္း)။  ဒါေပမယ့္ေလ...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကဗ်ာထဲက ေဗဒါပင္ေလး လိုပါပဲ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာေပ်ာ္... ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အလိုက္သင့္ေနထိုင္ရင္း... အစဥ္ ပန္းပန္လွ်က္ပါ...

ညိုျပာျပာ လတာျပင္ေျခရင္း၊
လိႈင္းတက္ရာ ေဗဒါတက္၊ လိႈင္းသက္ရာဆင္း။

ဆင္းရလည္း မသက္သာ၊
အုန္းလက္ေၾကြေရေပါေလာ၊ ေမ်ာစုန္လို႔လာ၊
အဆင္းနဲ႔ အလာ၊ ေဗဒါမအေထြး၊
အုန္းလက္ေၾကြ သူ႔နံေဘး၊ ေဆာင့္ခဲ႔ရေသး။

ေဆာင့္ခဲ့လည္း မသက္သာ၊
ေနာက္တစ္ခ်ီ ဒီတစ္လံုးက၊ ဖံုးလိုက္ျပန္ပါ၊
ျမဳပ္ေလေပါ့ ေပၚမလာ၊ မေဗဒါ အလွ၊
တစ္လံကြာ လိႈင္းအၾကြ၊ ေပၚလိုက္ျပန္ရ။

ေပၚျပန္လည္း မသက္သာ။
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ေျမာင္းငယ္ထဲက
ဘဲထြက္လို႕လာ။
ဘဲအုပ္မွာ တစ္ရာ ႏွစ္ရာ
ေဗဒါက တစ္ပင္ထဲ(တည္း)။
အယက္အကန္ခံလို႔
ေဗဒါပ်ံ အံကိုခဲ၊ ပန္းပန္လ်က္ပဲ။

တကၠသိုလ္ အိုးေ၀မဂၢဇင္း ၁၉၆၀

စိတ္ေကာင္းရွိဖို႔က ပထမ

ဒီ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႔မူ ကို ဖတ္မိတိုင္း ဖတ္မိတိုင္း ဆရာေတာ္ႀကီးကို မဖူးျမင္ဘူးေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ ဥာဏ္ႀကီးမႈကို ၾကည္ညိုလြန္းလို႔။ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း ဘ၀မွာ ဘာကိုဦးစားေပးရမလဲ ဆိုတာမ်ိဳး ဆံုးျဖတ္တိုင္း ဆံုးျဖတ္တိုင္း ဒီေဆာင္ပုဒ္ကို စိတ္ထဲမွာအၿမဲလိုလို အမွတ္ရတတ္တယ္။


စိတ္ေကာင္းရွိဖို႔က ပထမ
၀ိနည္းေလးစားဖို႔က ဒုတိယ
က်န္းမာဖို႔က တတိယ
သန္႔ရွင္းဖို႔က စတုတၳ
အ၀တ္အစား၀တ္တတ္ဖို႔က ပဥၥမ
အေနအထိုင္တတ္ဖို႔က ဆဌမ
အေျပာအဆိုတတ္ဖို႔က သတၱမ
အသြားအလာတတ္ဖို႔က အဌမ
စည္းကမ္းလိုက္နာဖို႔က န၀မ
စာတတ္ဖို႔က ဒသမ


စိတ္ဆိုးစိတ္ယုတ္ရွိသူမ်ားသည္ ဒါနပင္ ေဆာက္တည္ေဆာက္တည္၊ ဘာ၀နာကမဌာန္းပင္ စီးျဖန္းစီးျဖန္း၊ မည္သည့္ ကုသိုလ္အလုပ္ကိုလုပ္ေစကာမူ ထိုအလုပ္တြင္ ရိုးသားျဖဴစင္သည္ဟု မမွတ္ယူထုိက္၊ စိတ္ရင္းမေကာင္းသူမ်ား၏ ကုသိုလ္ကံ အကိ်ဳးေပးမ်ားသည္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္မရွိ၊ ေလာက၌ မိမိစိတ္ကိုျဖဴစင္ေအာင္ထားေရသည္ အလြန္ပင္အေရးႀကီး၏၊ မိမိစိတ္ကိုသန္႔စင္ေအာင္ျပဳလုပ္ပါက သဒၵါထူး၊ ပညာထူးသည္ ေပၚေပါက္၏။ သူေတာ္စင္ဘ၀သို႔ေရာက္၏။


အမရပူရၿမိဳ႔ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ

အခက္အခဲဆိုတာ

တစ္ခါတုန္းက တရုတ္ျပည္မွာ ဂံ်ဳစိုက္တဲ့ လယ္သမားတစ္ေယာက္ဟာ တန္ခိုးရွင္ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးနဲ႔ အမွတ္မထင္ေတြ႔ဆံုၿပီး မိတ္ေဆြျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီအခါမွာ လယ္သမားက တန္ခိုးရွင္ ကို အျပစ္တင္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔တန္ခိုးရွင္ဟာ တန္ခိုးေတာ့ရွိခ်င္ရွိမယ္။ ဂံ်ဳေတာ့မစိုက္တတ္ဘူးထင္တယ္။
တကယ္လို႔မ်ား ခင္ဗ်ားရဲ႔တန္ခိုးနဲ႔ က်ဳပ္ကို ဂံ်ဳစိုက္တဲ့ အလုပ္ကို ကူညီမယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီးအကိ်ဳးရွိမယ္ လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီအခါမွာ တန္ခိုးရွင္က ကူညီပါမယ္၊ ဘာေတြကူညီရမလဲ လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ လယ္သမားက တန္ခိုးရွင္ကို သူ႔ေဘးဂ်ံဳကြင္းေဘးက တဲကေလးထဲမွာ တစ္ႏွစ္လံုး
ေခၚထားလိုက္တယ္၊ မိုးေလးနည္းနည္းရြာတာနဲ႔ ကဲ တန္ခိုးရွင္ မိုးရြာရင္ ဂံ်ဳခင္းေတြ ပ်က္ကုန္မယ္၊ မရြာေအာင္လုပ္လိုက္ လို႔ေျပာလုိက္တယ္။ တန္ခိုးရွင္ကလည္း လုပ္ေပးတယ္။ ေလေတြတိုက္လာရင္လည္း ဂ်ံဳပင္ေတြ တအားလႈပ္ရမ္းကုန္မယ္၊ ေလမတိုက္ေအာင္လုပ္ေပးပါ လို႔ေျပာလုိက္ျပန္တယ္။
တန္ခိုးရွင္ကလည္း သူေျပာတဲ့အတိုင္း ေလမတိုက္ေအာင္ တားပစ္လိုက္တယ္။ မိုးႀကိဳးေတြပစ္ရင္လည္း အဲဒီအသံေတြဟာ အသီးေတြကို ဆုတ္ယုတ္ေစတယ္၊ ဆိုၿပီးတားခိုင္းတယ္။ ေနသိပ္ပူရင္လည္း  ဂံ်ဳပင္ေတြညိႈးကုန္မယ္ ဆိုၿပီး  မိုးအံု႔ခိုင္းတယ္။ ေရလိုတဲ့အခါမွာေတာ့ ေရရေအာင္ လုပ္ခိုင္းတယ္။ ဂံ်ဳခင္းထဲကို စာကေလးေတြလာရင္လည္း မလာေအာင္လုပ္ခိုင္းတယ္။ တန္ခိုးရွင္ကလည္း အကုန္လုပ္ေပးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဂံ်ဳပင္ေတြဟာ အေတာ္ကိုျဖစ္ထြန္းတယ္။ အပင္ႀကီးေတြကလည္း အျမင့္ႀကီးတက္တယ္။ အဲဒီအခါမွာလယ္သမားက တန္ခိုးရွင္ကို ကဲျမင္ၿပီမို႔လား၊ က်ဳပ္ရဲ႔ဂ်ံဳခင္းႀကီးကို  ခင္ဗ်ားရဲ႔ တန္ခိုးနဲ႔ ရာသီဥတုအေႏွာက္အယွက္ေတြ ကင္းေအာင္လုပ္လိုက္တဲ့အခါမွာ အပင္ႀကီးေတြကို ၾကည့္စမ္း၊ ဘယ္ေလာက္ဖြံ႔ၿဖိဳးသလဲ လို႔အားရ၀မ္းသာေျပာရွာတယ္။ ဒါေပမဲ႔ရိတ္သိမ္းတဲ့ အခါမွာက်ေတာ့ ဂံ်ဳသီးေတြထဲမွာ အဆံမပါ ေဟာင္းေလာင္းႀကီးျဖစ္ေနတယ္။  ဂ်ံဳဆိုလို႔ လံုး၀ကိုမရေတာ့ဘူး။ အဲဒီအခါမွာ လယ္သမားက တန္ခိုးရွင္ကို ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲလို႔ အထိတ္တလန္႔နဲ႔ ေမးလိုက္တယ္။ အဲဒီအခါမွာ တန္ခိုးရွင္က ဒီလိုငါ့လူရဲ႔ မိုးေတြတစ္အားရြာတာတို႔ ေလေတြတိုက္တာတို႔ ေနေတြပူတာတို႔ မိုးႀကိဳးပစ္တာတို႔  မိုးၿခိမ္းတာတို႔ စာကေလးေတြ လာစားတာတို႔ဟာ ျဗဳန္းကနဲ ၾကည့္ရင္ ဂံ်ဳခင္းကို အေႏွာက္အယွက္ေပးတယ္လို႔ထင္ရမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တကယ္က ေႏွာက္ယွက္ တာမဟုတ္ဘူး။ ခ်ဲလင့္ Challenge လုပ္တာ၊ စိန္ေခၚတာ၊ အဲဒီစိန္ေခၚမႈ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြဟာ ေျမႀကီးထဲက ၾသဇာဓာတ္ေတြကို ဂံ်ဳေစ့ထဲေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးေနတာ။ ဂံ်ဳပင္ေတြဟာ အဲဒီစိန္ေခၚမႈ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ ေတြကိုရုန္းကန္ရင္းနဲ႔ အႏွံေတြျပည့္၀ ရလာေစတာ။ အဲဒီ အံတုမႈေတြ မရွိပဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနလိုက္တဲ့ အခါမွာ သူဟာေလျဖတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္လို ျဖစ္သြားတာ၊ အားကုန္သြားတာ၊ ခြန္အားေတြယုတ္ေလ်ာ့သြားတာ၊ ဒါေၾကာင့္ဂံ်ဳေစ့ေတြမွာ အဆံေတြမပါေတာ့တာ။ ေလာကႀကီမွာ အျဖဴရယ္ အမဲရယ္ ရွိတယ္ဆုိပါစို႔။ အျဖဴဟာေကာင္းတယ္ အမည္းဟာမေကာင္းဘူးလုိ႔ ဆိုပါစို႔ရဲ႔။ ေျမျဖဴခဲနဲ႔စာေရးမယ့္ ကိစၥမ်ိဳးမွာ သင္ပုန္းအမည္းမွ ျဖစ္မယ္ေနာ္။ နံရံအျဖဴမွာ ေျမျဖဴခဲနဲ႔ စာေရးလို႔မရဘူး။ စာလည္းထင္မွာမဟုတ္ဘူး။  ေျမျဖဴခဲ အျဖဴေတာင့္ကုိ သင္ပုန္းအမည္းက ခ်ဲလင့္လုပ္ေနတာ၊ ဒါေၾကာင့္ စာေတြထင္ေနတာ။ သူလုိပဲလုိက္ၿပီးျဖဴလိုက္တဲ့ နံရံအျဖဴဟာ ခ်ဲလင့္ မရွိဘူးေလ။  ဒါေၾကာင့္ ဘာမွမထင္ဘူး၊ လို႔ေျပာၿပီး တန္ခိုးရွင္က လယ္သမားကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္သြားတယ္ ေမာင္ေအာင္ထြန္းေရ၊ အခုလည္း ကုိယ္လူရဲ႔ ၿခံႀကီးမွာ မျပည့္စံုဘူးဆိုတာက ကိုယ့္လူကို ခ်ဲလင့္လုပ္ေနတာ၊ ဆန္႔က်င္ဘက္သေဘာနဲ႔ အကိ်ဳးျပဳေနတာ။ ဆန္႔က်င္ဘက္ဆိုတာ ၿပီးျပည့္စံုျခင္းကို ကူညီတဲ့ တန္ခိုးရွင္တစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္ ကိုယ့္လူ။ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြ႔တိုင္း ငါ့ကိုကူညီဖို႔ေရာက္လာၿပီ ဆိုၿပီး အရိုအေသေပးတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားစမ္းပါ။ အဲဒီလိုမလုပ္တတ္ဘဲ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြ႔႕တုိင္း စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္လူရူးသြားလိမ့္မယ္.....

မေနာမယကိုပီတာ (မင္းသိခၤ)

၀ိပႆနာ ရွဳနည္းမ်ား

၀ိပႆနာ ရွဳနည္းမ်ား ကို ယခင္ကဖတ္ရႈဖူးပါတယ္။ တႀကိမ္ဖတ္ရတိုင္းတႀကိမ္ဖတ္ရတိုင္း အသိတစ္မိ်ဳး နဲ႔တစ္မိ်ဳး မတူပါဘူး။ အခု planet.com.mm မွာဖတ္ရျပန္ေတာ့  တစ္မိ်ဳးေကာင္းျပန္ပါတယ္။ ဖတ္ရတိုင္း ဖတ္ရတိုင္း  သဒၶါ ေတြတက္တက္ လာတတ္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြမ်ားကိုလဲ ဖတ္ၿပီး ကုသိုလ္စိတ္ေတြ ဆက္ကာဆက္ကာျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။

ေ၀ဘူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၀ိပႆနာ ရွဳနည္း။

နွာဖ်ား နွာ၀ မွာ ထြက္ေလ ၀င္ေလသည္ အျမဲတုိက္၀င္ တုိက္ထြက္ေနသည္။ နွာဖ်ား နွာ၀ မွာ ကာယ ပသာဒ ေခၚ ရုပ္အၾကည္ဓါတ္က အထိခံေနသည္။ ၀င္ေလ ထြက္ေလက ထိလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိအထိခံနွင္႔ ထိတာသည္ ရုပ္ခ်ည္းျဖစ္ျပီး ထိတာကုိ သိတာက နာမ္ျဖစ္သည္။ ကုိယ္႔နွာ၀ ကုိ ဥာဏ္ျဖင္႔ ေစာင္႔ၾကည္႔ရမည္။ ထိ၀င္ ထိထြက္တာကုိ သိေနေစရမည္။ သိေအာင္ မွတ္ေနရမည္။ ထုိသုိ႔ ထိတာကုိ သိလွ်င္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ျဖစ္ခြင္႔ မရသျဖင္႔ ျငိမ္း ေနသည္။ ၀ိပႆနာ ဟူသည္ပစၥဳပၸန္ (ျဖစ္ဆဲ) ကုိသာ ရွဳ မွတ္ရသည္။ ႏွာ၀ ကုိ ၀င္ေလ ထြက္ေလ မထိခင္မွတ္ေရြ႔လည္းမျဖစ္၊ သိေရြ႔လည္းမျဖစ္၊ ထိျပီးေနာက္မွ မွတ္ေရြ႔ သိေရြ႔ မျဖစ္။ ၀င္ေလ ထြက္ေလ သိဆဲ ကုိသာ "ထိတယ္" ဟု သိေနေအာင္ မွတ္ရသည္။ ထိတာကုိ သိေနလွ်င္ ရုပ္နွင္႔ နာမ္သာ ရွိေၾကာင္း၊ ငါ သူတပါး ေယာက္်ား မိန္းမ မရွိေၾကာင္း သူတပါးကုိ ေမးေနဖြယ္မလုိ၊ မိမိဘာသာ သိလာလိမ္႔မည္။ ထိတာကုိ သိေနလွ်င္ ဥာဏ္အျမင္ စင္ၾကယ္ျပီး သမၸာ ဒိဌိ (အျမင္မွန္)ျဖစ္နုိင္သည္။ တုိသုိ႔ ထိတာကုိ သိေနလွ်င္ ရုပ္ နွင္႔ နာမ္ ကြဲျပားမွဳ ကုိပါ ဥာဏ္ျဖင္႔ သိလာတတ္သည္။ ထုိသုိ႔ သိေသာ ဥာဏ္ ကုိ နာမရူပ ပရိေစၦဒ (ရုပ္နွင္႔ နာမ္ကုိ ခြဲျခားသိမွဳ)ဥာဏ္ ဟုေခၚသည္။ နွာဖ်ား နွာ၀ မွာ ထိလုိက္ ေပ်ာက္လုိက္ တရိပ္ရိပ္ ျဖစ္ပ်က္ေနပံုကုိ ရွဳမွတ္ သိျမင္ေနရမည္။ ထုိသုိ႔ သိျမင္ေနတာ ၾကာလာလွ်င္ ၀ိပႆနာသမာဓိ တစထက္တစ တုိးတက္ျပီး နွာဖ်ား နွာ၀ မွာသာမက တစ္ကုိယ္လံုးမွာတရိပ္ ရိပ္ တရြရြ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကုိေတြ႔ ရေပလိမ္႔မည္။ ပါးစပ္က မဆုိရေပ။ ၀ိပႆနာ အလုပ္ဟူသည္ ထိမွဳ ကုိ ၾကည္႔ ရွဳ သိမွတ္ေနရံုသာ ျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ ရွဳမွတ္ေနလွ်င္ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ တုိးတုိးျပီး အလုုိလုိ သိလာမည္ျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ျဖင္႔ တရိပ္ရိပ္ ျဖစ္ေပၚေသာ ထိမွဳ သိမွဳ တုိ႔ကုိ ရွဳမွတ္ေနရင္းပင္ မဂ္ဥာဏ္ ဖုိလ္ဥာဏ္ တုိ႔ ဆုိက္ေရာက္လာမည္ျဖစ္သည္။ မဂ္ဥာဏ္ ဖုိလ္ဥာဏ္ ရျပီးေနာက္ ဖလ သမာပတ္ ကုိ ၀င္စားလွ်င္ မိမိလာခဲ႔သည္႔ ၀ိပႆနာ လမ္းကုိ ျပန္ၾကည္႔ရသည္။ ဖလသမာပတ္ ဟူသည္ ကုိယ္ပုိင္အိမ္နွင္႔ တူေပသည္။သုိ႔ျဖစ္ေရြ႔ မဂ္ဥာဏ္ ဖုိလ္ဥာဏ္ ရရွိရန္ ထိမွဳ သိမွဳကုိ လံု႔လ၀ီရိယ ျဖင္႔ ၾကည္႔ ရွဳမွတ္သားေနၾကရမည္။

မူလမင္းကြန္းေဇတ၀န္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၀ိပႆနာ ရွဳနည္း။

“ထုိင္တယ္၊ အိပ္တယ္၊ သြားတယ္၊ စားတယ”္ ဟု ရွဳ မွတ္ရေသာနည္းသည္ ကာယာနုပႆနာ (ရုပ္အေပါင္းကုိ အဖန္ဖန္ ရွဳ မွတ္မွဳ) ျဖစ္သည္။ သြားသည္႔အခါ “ၾကြတယ္ လွမ္းတယ္ ခ်တယ္” ဟု မွတ္ရသည္။ သြားစဥ္မွာ အာရံု တစ္ခုခု ကုိျမင္လွ်င္” ျမင္တယ္ ျမင္တယ”္ ၊ၾကားလွ်င္ “ ၾကားတယ္ ၾကားတယ္္ “နံလွ်င္ “နံတယ္ နံတယ္” ဟု မွတ္ရသည္။ ထမင္းစားလွ်င္ “စားတယ္ စားတယ္ “ဟု မွတ္ရသည္။ မွတ္က်င္႔ ရလာသည္႔အခါ ထုိ႔ထက္ အမွတ္စိပ္ျပီး မွတ္ရမည္။ စားရန္ ဇြန္းကုိ ကုိင္လွ်င”္ ကုိင္တယ္ ကုိင္တယ္ “ ဟင္းကုိခပ္လွ်င္ “ခပ္တယ္ ခပ္တယ္ “ ယူလာလွ်င္ “ယူတယ္ ယူတယ္ “ စသည္ျဖင္႔ အမူအရာတုိင္း ကုိ မွတ္ရမည္။ အားထုတ္စမွ ဆယ္ရက္ ေလာက္အထိ ဟုိသည္ အာရံုမ်ားျပီး ထင္သေလာက္ မရွဳမွတ္နုိင္၊သမာဓိ မရနုိင္ျဖစ္တတ္သည္။ ေကာင္းမေကာင္း မည္သည္႔ အာရံုကုိ ျမင္ျမင္ “ ျမင္တယ္ ျမင္တယ္ “ ဟု မွတ္ရမည္။ မွတ္ဖန္မ်ားလွ်င္ ျမင္ေသာအာရံုမ်ားသည္ “ ျမင္ သိ ပ်က္ “ ျမင္ သိ ပ်က္ “နွင္႔ ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ပ်က္သြားတတ္သည္။ ထုိအခါ ျမင္သည္႔ အဆင္းက ရုပ္ သိတာက နာမ္ဟု ရုပ္နွင္႔ နာမ္ ကုိခြဲျခားသိျမင္လာတတ္သည္။ ရွဳမွတ္သည္႔ အခါ တစ္ခု ခုကုိ သိေအာင္ မိေအာင္ ရွဳမွတ္ရမည္။ ထုိသုိ႔ မရွဳမွတ္လွ်င္ တုိက္ဆုိင္ထိေတြ႔မွဳ (ဖႆ)ေၾကာင္႔ ခံစားမွဳ(ေ၀ဒနာ) ျဖစ္ျပီး ခံစားမွဳ(ေ၀ဒနာ)ေၾကာင္႔ နွစ္သက္မွဳ(တဏွာ)၊ စြဲလမ္းမွဳ (ဥပါဒါန္)စသည္႔ အကုသိုလ္ တရားမ်ား ျဖစ္ပြါးလာတတ္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ တစ္ခု နွင္႔ တစ္ခု၊ တစ္သေဘာနွင္႔ တစ္သေဘာ ေျပာင္းလဲ ေရြ႔ ျဖစ္ပ်က္ေနပံုကုိ ဥာဏ္ျဖင္႔ ျမင္ေအာင္ ရွဳ မွတ္ရမည္။ တရား သေဘာအတုိင္း ေျပာင္းလဲျဖစ္ပ်က္ပံုကုိ ေတြ႔လွ်င္ တဏွာ မျဖစ္၊တဏွာ ခ်ဳပ္လွ်င္ ေနာက္ ဘ၀ေပါင္း အသေခၤ် ဆက္ျဖစ္ေနဦးမည္႔ ဥပါဒါန္ ကံမ်ားလည္း ခ်ဳပ္ၾကေတာ႔သည္သာ။ ထုိအခါ ေကာင္းသည္႔ အာရံု ေတြ႔လည္း တဏွာ မျဖစ္၊ မေကာင္းသည္႔ အာရံု ေတြ႔လည္း ေဒါသ မျဖစ္၊ ေကာင္း မေကာင္း အာရံုေတြ႔လည္း ေမာဟ မျဖစ္ေတာ႔ ေခ်။ ထုိမွ်သာမက ျမင္တာကုိ “ ျမင္တယ္ ျမင္တယ္ “ ဟု ရွဳ မွတ္ရာတြင္ တစ္မွတ္ တစ္မွတ္ နွုိက္ မဂၢင္(နိဗၺာန္၀င္ရာ လမ္း) ရွစ္ပါး ျဖစ္နုိင္သည္။ ရုပ္ နာမ္ တုိ႔ ၏ ျဖစ္ပ်က္ ပံု ကုိအမွန္သိျမင္ျခင္းသည္ သမၼာဒိဌိ (မွန္စြာ ျမင္မွဳ)မဂၢင္၊ ျဖစ္ပ်က္ အေပၚ စိတ္ကုိ တင္ထားလုိက္ျခင္းသည္ သမၼာ သကၤပၸ(မွန္စြာ ၾကံမွဳ)မဂၢင္ ျဖစ္သည္။ ဒီနွစ္ပါးသည္ ပညာမဂၢင္တည္း။ ရွဳမွတ္ေသာ အာရံုမွာ စိတ္တည္ၾကည္သြားျခင္းသည္ သမၼာသမာဓိ (မွန္စြာ တည္ၾကည္မွဳ)မဂၢင္၊ စိတ္မလြင္႔သြားရေအာင္ ဆြဲေဆာင္ထားျခင္းသည္ သမၼာ၀ါယာမ (မွန္စြာ အားထုတ္မွဳ)မဂၢင္၊ ရွဳ မွတ္ေရြ႔ ရျခင္း သိေနျခင္းသည္ သမၼာ သတိ( မွန္စြာ သိမွတ္မွဳ) မဂၢင္ ျဖစ္သည္။ ဒီမဂၢင္ သံုးပါးသည္ သမာဓိ မဂၢင္ ျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ မွတ္ေနသည္႔ အခုိက္ မေကာင္းေသာ ၀စီကံ ဒုစရုိက္ကုိ မက်ဴးလြန္ျခင္းသည္ သမၼာ၀ါစာ (မွန္စြာေျပာဆုိျခင္း) မဂၢင္ျဖစ္သည္။ မေကာင္းေသာ ကာယ ဒုစရုိက္ကုိ မက်ဴးလြန္ျခင္းသည္ သမၼာ ကမၼႏ ၱ(မွန္စြာ ျပဳမွဳ)မဂၢင္ ျဖစ္သည္။ တရားရွဳ မွတ္ေနစဥ္ အသက္ေမြးမွဳ ဆုိင္ရာ ကာယကံ၊ ၀စီကံ ဒုစရုိက္မ်ားကုိ မက်ဴးလြန္ျခင္းသည္ သမၼာ အာဇီ၀(မွန္ကန္စြာအသက္ေမြးမွဳ)မဂၢင္ျဖစ္သည္။ ဒီသံုးပါး ကုိ သီလမဂၢင္ ဟု ေခၚသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ရွဳ မွတ္သည္႔ အမွတ္တုိင္း အမွတ္တုိင္းမွာပင္ မဂၢင္ ရွစ္ပါး ပါ၀င္သည္ဟု ဆုိရျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ ရွဳမွတ္ေနစဥ္ ျမင္သည္႔အဆင္းက ရုပ္၊ ျမင္တာက ရုပ္၊သိတာက နာမ္ဟု အျမင္ကြဲျပားသိျခင္းသည္ နာမရူပပရိေစၦဒ (နာမ္နွင္႔ ရုပ္ကုိ ခြဲျခားသိျမင္မွဳ)ဥာဏ္ ျဖစ္သည္။ မ်က္စိအၾကည္၊ အဆင္းရုပ္၊ အလင္းေရာင္၊ နွလံုးသြင္းတုိ႔ေၾကာင္႔ ျမင္သိစိတ္ (စကၡဳ၀ိညာဥ္ စိတ္) ျဖစ္ရသည္ဟု အေၾကာင္းအက်ိဳးကုိ သိျမင္ျခင္း ပစၥယပရိဂၢဟ ဥာဏ္ ျဖစ္ေပၚျပီးေနာက္ ပ်က္ပ်က္သြားေရြ႔ အနိစၥ၊ မပ်က္စီးေအာင္ ေအာင္႔အည္းမရဘဲ ပ်က္ပ်က္သြား ေရြ႔ ဒုကၡ၊ ထုိသုိ႔ ပ်က္ပ်က္ေန ေရြ႔ ကုိယ္႔အလုိ မက်သျဖင္႔ အနတၱ ဟူေရြ႔ သိျမင္ျခင္းသည္ သမၼသနဥာဏ္၊ ဤသုိ႔စသည္ျဖင္႔ ဥာဏ္စဥ္မ်ား အဆင္႔ဆင္႔ တက္ျပီး မဂ္ဥာဏ္ ဖုိလ္ဥာဏ္ျဖစ္ကာ နိဗၺာန္ ကုိမ်က္ေမွာက္ျပဳနုိင္ၾကပါသည္။ အထူးအားျဖင္႔ မည္သည္႔ ၀ိပႆနာ ဆရာေတာ္၏နည္းပင္ျဖစ္ေစ သမာဓိရေအာင္ ပထမ အားထုတ္ရသည္။ သတိခုိင္လွ်င္ သမာဓိ ပုိင္သည္။ သမာဓိပုိင္လွ်င္ ၀ိပႆနာ နုိင္ပါသည္။ ၀ိပႆနာ နုိင္လွ်င္ ၀ိဇၹာ ေခၚ အလင္းဓာတ္ေပၚလာမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ေတာင္ပုလု ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၀ိပႆနာရွဳနည္း။

ေယာဂီသည္ ထုိင္တာကုိ “ထုိင္တယ”္ ဟုသိလွ်င္ ၀ိဇၨာ (အသိပညာ) ျဖစ္၏။ မသိလွ်င္ အ၀ိဇၨာ (မသိမွဳေမာဟ) ျဖစ္၏။ ရပ္တာ သြားတ အိပ္တာ စသည္ တုိ႔ကုိသိလွ်င္ ၀ိဇၨာ ျဖစ္၏။ မသိလွ်င္ အ၀ိဇၨာ ျဖစ္၏။ စားတာကုိ “စားတယ္” ေသာက္တာ ကုိ “ေသာက္တယ္ “ စသည္ရွဳမွတ္ျပီး သိလွ်င္ ၀ိဇၨာ ျဖစ္၏။ မသိလွ်င္ မ၀ိဇၨာ ျဖစ္၏။ ထုိ႔အတူ က်င္ၾကီးက်င္ငယ္ စြန္႔တာကုိ “ စြန္႔တယ္ စြန္႔တယ္ “ ဟု မွတ္ျပီး သိလွ်င္ ၀ိဇၨာ မသိလွ်င္ အ၀ိဇၨာ ျဖစ္သည္။ ထုိနည္းတူ ျပဳျပဳသမွ် အမူအရာအားလံုး ကုိသိေအာင္ မွတ္ရမည္။ ဤ ၌ “အ၀ိဇၨာ၊ မသိတာ၊ ေမာဟ” စကားလံုးတုိ႔၏ အဓိပၸါယ္ အတူတူ ျဖစ္သည္။ “၀ိဇၨာ၊ သိတာ၊ အေမာဟ” ဟူေသာစကားလံုးတုိ႔၏ အဓိပၸါယ္လည္း အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ အ၀ိဇၨာျဖစ္လွ်င္ သခၤါရ( အက်ိဳးဆက္ကုိ ဆက္လက္ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ ကုသုိလ္ အကုသိုလ္ကံ)စသည္တုိ႔ ဆက္ျဖစ္သျဖင္႔ သံသရာ ရွည္မည္။ ၀ိဇၨာျဖစ္လွ်င္ကား အ၀ိဇၨာ ခ်ဳပ္၏။ အ၀ိဇၨာ ခ်ဳပ္လွ်င္ သခၤါရစေသာ တရားတုိ႔ ခ်ဳပ္ျပတ္ ကာ သံသရာ ရပ္ေတာ႔သည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ၀ိဇၨာ ျဖစ္ေအာင္ ျမင္တာ ၾကားတာ နံတာ စားတာ စေသာ အာရံုမ်ား ကုိေတြ႔ၾကံဳတုိင္း ေတြ႔ၾကံဳတိုင္း ျမင္ကာမွ်စသည္ သိေအာင္ ရွဳမွတ္ရမည္။ အျခားအျခားေသာ စကားေျပာတာ၊ ဆိတ္ဆိတ္ေနတာ၊ရွဴတာ၊ ရွိဳက္တာ၊ပိန္တာ၊ေဖာင္းတာ၊ေဒါသျဖစ္တာ၊နွေျမာတာ စသည္ျဖင္႔ ကုိယ္အမူအရာ၊ နွုတ္အမူအရာ၊ စိတ္အမူအရာ ျဖစ္ျဖစ္သမွ်ကုိ သိေအာင္အျမဲမျပတ္ ရွဳမွတ္ေနရမည္။ ထုိသုိ႔ ရွဳမွတ္နုိင္မွသာ သံသရာျပတ္ေၾကာင္း ၀ိဇၨာျဖစ္၍ မရွဳ မွတ္နုိင္ပါက သံသရာလည္ေၾကာင္း အ၀ိဇၨာ ခ်ည္းျဖစ္ေနလိမ္႔မည္။ နာမ္ရုပ္ကုိ အမွန္ထင္ျမင္လွ်င္ ပုထုဇဥ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ရဟႏၲာ လုိခ်မ္းသာစြာေနနုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ပုထုဇဥ္ျဖစ္၍ တဒဂၤ(တခဏမွ်) သာေနနုိင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ နာမ္ရုပ္ကုိ အမွန္ျမင္လွ်င္ မိစၧာ ဒိ႒ိ(၆၂)ပါးလည္း မျဖစ္နုိင္ေတာ႔ေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ နာမ္ရုပ္ကုိ အမွန္အတုိင္း ပုိင္းျခားသိေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ သကၠာယ ဒိ႒ိ(ငါအစြဲအျမင္) ကုိ ပယ္စြန္႔နုိင္ ၍ဥာဏ္အျမင္စင္ၾကယ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ျမင္ ၾကား န႔ဲ စား ထိ သိ အာရံုမ်ားနွင္႔တကြ ေစ်းေရာင္း ေစ်း၀ယ္ လယ္လုပ္ ယာလုပ္ စေသာမည္သည္႔ကိစၥ ျပဳျပဳ ျပဳသမွ်ကုိ သတိမလစ္ေစဘဲ စြဲစြဲျမဲျမဲ ရွဳမွတ္သင္႔ၾကပါသည္။


အနာဂါမ္ ဆရာသက္ၾကီး၏ ၀ိပႆနာ ရွဳနည္း

ေရွးဦးစြာ ဘုရား တရား သံဃာ ဆရာ မိဘ နွင္႔ ျပစ္မွားမိသူမ်ားကုိ ကန္ေတာ႔ရမည္။ ယင္းေနာက္ သီလ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိေဆာက္တည္ျပီး သတၱ၀ါမ်ားကုိ ေမတၱာပုိ႔ရမည္။ ေမတၱာ ပုိ႔ျပီးလွ်င္ ဆင္းတုေတာ္ ျမတ္စြာဘုရားထံမွာ ကမၼ႒ာန္းကုိေပးသနားရန္ ေတာင္းပန္ျပီး ၾကာၾကာထုိင္နုိင္သည္႔ နည္းျဖင္႔ထုိင္ရမည္။ ေယာဂီသည္ သမာဓိ ထူေထာင္ရန္ သမထ ကုိ ေရွးဦးစြာ က်င္႔ရမည္။ထြက္သက္ ၀င္သက္ကုိ ပကတိ အတုိင္းရွဴ၍ နွာသီးဖ်ားမွာ ထားရမည္။ နွာသီးဖ်ားကုိ ထြက္ေလ ၀င္ေလ တုိးတုိင္းသိသိ ေနေအာင္ သတိထား ရွဳမွတ္ရမည္။ ငါ အပါယ္တံခါး ပိတ္လိမ္႔မည္ ဟူေသာယံုၾကည္ခ်က္ျဖင္႔ ထက္ထက္သန္သန္ ရွဳမွတ္ေနရမည္။ ေညာင္းအားၾကီးလွ်င္ ေနရာ ျပင္နုိင္သည္။ ရွဳမွတ္ဖန္မ်ားလွ်င္ နိမိတ္ တစ္ခုခု ျမင္လာတတ္၏။ နွာသီးဖ်ားကုိ တုိးေသာ ထြက္ေလ ၀င္ေလ ကုိ သိေအာင္ ရွဳမွတ္ဖန္မ်ားေသာအခါ ထြက္ေလ ၀င္ေလသည္ ေလေျမာင္းၾကီးပမာ ျဖစ္ေပၚဟန္ ထင္ျမင္လာတတ္သည္။ ထြက္ေလသည္ နွာသီး၀ အျပင္သုိ႔ တစ္ထြာ တစ္ေတာင္ ရွည္ထြက္သြားပံု၊ ၀င္ေလသည္ ခ်က္ထိေအာင္ေရာက္သြားပံုတုိ႔ကုိ ထင္ျမင္တတ္သည္။ နွာသီး၀မွာ ထြက္ေလ ၀င္ေလသည္ မီးခုိးျဖဴလုိ တစ္ခါ တစ္ခါ အျဖဴခုိးနွင္႔ ေရာလ်က္ ေရႊ မွဳန္႔ ေငြ မွဳန္႔လုိ တစ္ခါ တစ္ခါ ပုလဲလံုးေလးလုိ အခ်ိဳ႔ေယာဂီမ်ား ထင္ျမင္တတ္ၾကသည္။သမာဓိရင္႔လာရင္ ပုလဲလံုးေလးမ်ားအေရာင္ေတာက္လာျပီး ထိုအေရာင္ျဖင္႔ ၀မ္းထဲရွိ အရာမ်ားကုိပင္ျမင္တတ္သည္။ အျခားအာရံုနိမိတ္မ်ားကုိလည္း ျမင္တတ္သည္။ ထုိနိမိတ္တစ္ခုခု ေပ်ာက္သြားလွ်င္ နွာသီး၀က ထြက္ေလ ၀င္ေလ ျပန္မွတ္ရမည္။ ထုိထင္လာေသာ နိမိတ္မ်ားကုိမူ နွစ္သက္ေက်နပ္မေနရေပ။ နိမိတ္ကုိ နွစ္သက္ေက်နပ္ျပီး မိမိကုိယ္ကုိ အထင္ၾကီးေနလွ်င္ ကမၼ႒ာန္း အလုပ္ကုိ အေနွာင္႔အယွက္ျဖစ္တတ္သည္။ ထုိသုိ႔ေတြ႔ေသာ နိမိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ဥဂၢဟ နိမိတ္(ၾကြတက္လာေသာအာရံု) ဟုေခၚသည္။ ထုိနိမိတ္မ်ားမွ ထင္ရွားေသာ ဂံုညင္းခန္႔ ဥသွ်စ္သီးခန္႔ နိမိတ္ တစ္လံုးလံုးကုိ နွာသီးဖ်ားနွင္႔ တစ္ေတာင္ခန္႔ေနရာမွာ ျမင္ေအာင္ မ်က္စိမွိတ္လ်က္ အာနာပါန ကုိရွဳ၊ ထုိနိမိတ္လံုးသည္ အစတြင္ မိမိထားလုိေသာ ေနရာမွာ ေရာက္လာသလုိလုိ ေပ်ာက္သြားသလုိလုိထင္တတ္သည္။ ၾကာေသာအခါ မေပ်ာက္ေတာ႔ဘဲ မ်က္စိဖြင္႔ၾကည္႔လွ်င္ပင္ ျမင္ေနတတ္၏။ သုိ႔ရာတြင္ မ်က္စိမွတ္၍ စိတ္ျဖင္႔ျမင္ေအာင္ၾကည္္႔ရသည္။ ၾကည္႔ဖန္မ်ားလွ်င္သမာဓိ ခုိင္ျမဲျပီး နိမိတ္လံုးသည္ ေနလအေရာင္ထက္ပင္ လင္းထိန္ ေအးျမ လာတတ္သည္။ ထို နိမိတ္သည္ မိမိ ေရွ႔မွာ တည္ျငိမ္ေနလိမ္႔မည္။ ထုိနိမိတ္ကုိ ပဋိဘာဂ နိမိတ္(သမထ ရွဳရာတြင္ ေနာက္ဆံုးထင္ေသာ အာရံု) ဟု ေခၚသည္။ ထုိ ပဋိဘာဂ နိမိတ္ကုိ ၾကည္႔ ရွဳေနလွ်င္ ၾကာေလ ထင္ရွားေလ၊ျငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေလ ျဖစ္ျပီး ပီတိ(နွစ္သက္မွဳ) ျဖစ္လာလိမ္႔မည္။ ပီတိ ျဖစ္လွ်င္ သုခ (ခ်မ္းသာမွဳ)ျဖစ္၏။ ထုိသုိ႔ သုချဖစ္လွ်င္ ဧကဂၢတာ(ခုိင္ျမဲတည္တ႔ံမွဳ)ျဖစ္သည္။ ထုိအခါ ထုိပဋိဘာဂနိမိတ္အာရံု ကုိျမင္သည္မွတပါး အျခားဘာကုိမွ် မျမင္ေတာ႔ေပ။ သုိ႔ျဖစ္၍ စ်ာန္အဂၤါ ငါးပါး(၀ိတက္.၀ိစာရ.ပီတိ.သုခ. ဧကဂၢတာ)ျပည္႔စံုျပီး ပထမစ်ာန္ေဇာက်ေလသည္။ ထုိပဋိဘာဂ နိမိတ္ကုိ ၾကည္႔ျမင္ေနေသာ ေယာဂီမွာ သေဘာတရားငါးမ်ိဳးပါ၀င္ေသာ ပထမ စ်ာန္စိတ္ ျဖစ္လာသည္။ ပထမ စ်ာန္ ကုိရလာသည္ဟု ဆုိလုိသည္။ အာနာပါန သမထ မွ်သာမဟုတ္ အျခား မည္သည္႔သမထ ကုိမဆို သမာဓိ ရေအာင္ ေရွးဦးစြာ က်င္႔ရပါမည္။

၀ိပႆနာ တက္၍ ရွဳမွတ္နည္း။

ဆုိခဲ႔သည္ ဥဂၢဟ နိမိတ္မ်ိဳးကုိ ခပ္ၾကာၾကာျမင္ရလွ်င္ သမာဓိ အေတာ္အားေကာင္းျပီးျဖစ္သည္။ ၀ိပႆနာ ကုိေျပာင္းျပီး ရွဳမွတ္မည္ျဖစ္သျဖင္႔ အာနာပါန ရွဳခါနီးက ျပဳသလုိ ကန္ေတာ႔ျခင္း၊ သီလ ေဆာက္တည္ျခင္း တုိ႔ကုိျပဳရမည္။ ၀ိပႆနာတရားကုိငါရမည္ဟု ထက္သန္စြာ.ယံုၾကည္ စိတ္ေမြးရမည္။ ထုိ႔ေနာက္ မိမိထုိင္တတ္သလုိ ထုိင္ျပီး (၁၀)မိနစ္ခန္႔ နွာသီးဖ်ား၌ ထြက္ေလ ၀င္ေလ ထြက္ျခင္း ျဖစ္ေပၚျခင္း ေပ်ာက္သြားျခင္းသေဘာတုိ႔ကုိ အနိစၥ (အျမဲမရွိ) ဟု ရွဳမွတ္ရမည္။ (၁၀)မိနစ္ (၁၅)မိနစ္ ခန္႔ရွိေသာအခါ မိမိ၏ငယ္ထိပ္ကုိ အာရံုျပဳ၍ ငယ္ထိပ္မွာ စိတ္ထားရမည္။ ငါးမူးေစ႔ က်ပ္ေစ႔ခန္႔ရွိ ငယ္ထိပ္ေနရာတြင္ ေအးခနဲ ပူခနဲ ေႏြးခနဲ ေတြ႔ရတတ္သည္။ စိတ္ကုိမလြင္႔ေစရ။ ငယ္ထိပ္ေနရာမွ အာရံုသည္ လွဳပ္လာ ၾကီးက်ယ္ပြါးမ်ားလာတတ္သည္။ တရြရြ တဖြဖြ တဖြဲဖြဲ တသဲသဲ ျဖစ္လာတတ္သည္။ အာရံုအေတြ႔ကုိ မ်က္စိျဖင္႔ ေတြ႔ျမင္ရျခင္းမဟုတ္၊ ဥာဏ္ျဖင္႔ေတြ႔ျမင္ေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ ရုပ္နာမ္တုိ႔ ၏ ျဖစ္ပ်က္ ျခင္းကုိ ရွဳမွတ္ရာမွ နာမ ရူပ ပရိေစၧဒ (ရုပ္နာမ္ကုိ ခြဲျခားျမင္မွဳ)ဥာဏ္ စေသာ ဥာဏ္စဥ္မ်ား အဆင္႔ဆင္႔ ျဖစ္ေပၚျပီး တရားထူးကုိ ရရွိနုိင္ၾကပါသည္။


မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၀ိပႆနာရွဳနည္း။

(ရဟန္းမ်ား ပါတိေမာက္သီလ နွင္႔ ျပည္႔စံုျပီး လူပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ အနည္းဆံုး ငါးပါးသီလ၊ ျပည္႔စံုရမည္။ ယင္းေနာက္ တင္ပ်ဥ္ေခြထုိင္၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္း တင္ပ်ဥ္ေခြထုိင္နုိင္သည္။ မိန္းမထုိင္ က်ံဳ႔က်ံဳ႔ထုိင္လုိက ထုိင္နုိင္သည္။ ခါးကုိမတ္မတ္ထား၍ ဘယ္လက္၀ါးျဖန္႔ ေအာက္ကထားျပီး ညာလက္၀ါးကုိ ျဖန္႔၍ အေပၚကထားရမည္။ လက္မထိပ္နွစ္ခု ကုိ ထိရံုမွ် ထိထားရမည္။ ေရွ႔တည္႔တည္႔မွာလည္း လက္နွစ္ဘက္ကုိ ယွဥ္ခ်ထားနုိင္သည္။ ဘယ္ဒူးေပၚ ဘယ္လက္၊ညာဒူးေပၚ ညာလက္ တင္၍လည္း ထုိင္နုိင္သည္။) ၀မ္းဗုိက္မွာ စိတ္ကုိထားရမည္။ အသက္ရွဴသြင္းလုိက္လွ်င္ ေဖာင္းတက္လာတာကုိေတြ႔၍ အသက္ရွဴထုတ္လုိက္သည္႔အခါ ပိန္က်သြားတာကုိ ေတြ႔လိမ္႔မည္။ ေဖာင္းတက္လာတာကုိ “ေဖာင္းတယ္ “ ၊ပိန္က်သြားတာကုိ ”ပိန္တယ္” ဟုမွတ္ရမည္။ စိတ္ျဖင္႔စုိက္ၾကည္႔ရံုနွင္႔ မထင္ရွားေသးလွ်င္ ဗုိက္ကုိလက္နွင္႔ဖိထားရမည္။ အသက္ရွဴတာကုိမျပင္ဘဲ ေႏွးေအာင္ ျမန္ေအာင္ တမင္အားမထုတ္ဘဲ ပကတိရွဴျမဲအတုိင္း မွန္မွန္ရွဴရမည္။ ထုိသုိ႔ ရွဴေနရင္း ေဖာင္းတက္လာတာကုိ ”ေဖာင္းတယ္”၊ ပိန္က်သြားတာကုိ ”ပိန္တယ္” ဟု ေဖာင္းတုိင္း ပိန္တုိင္း မျပတ္မွတ္ေနရမည္။ ”ေဖာင္းတယ္၊ပိန္တယ္” ဟု စိတ္ျဖင္႔သာဆုိရမည္၊(၀ါ) စိတ္ျဖင္႔သာ မွတ္ရမည္၊ ပါးစပ္ျဖင္႔မဆုိရ။ ၀ိပႆနာဟူသည္ အဆုိေတြ အမည္ေတြက လုိရင္းမဟုတ္။ သိဖုိ႔သာလုိရင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ စိတ္ျဖင္႔ ဆုိရံုနွင္႔ မျပီးေသးဘဲ ”ေဖာင္းတယ္” ဟုမွတ္သည္႔အခါ ေဖာင္းစကေနျပီး ေဖာင္းဆံုးတုိင္ေအာင္ ေဖာင္းတက္လာပံုကုိ မ်က္စိျဖင္႔ျမင္သလုိ ေသေသခ်ာခ်ာ သိသြားေစရမည္။ ”ပိန္တယ္” မွတ္သည္႔အခါ ပိန္က်သြားတာကုိ ပိန္စမွ ပိန္ဆံုးတုိင္ေအာင္ မ်က္စိျဖင္႔ျမင္သလုိ ထင္ထင္ရွားရွားသိသြားေစရမည္။ ”ေဖာင္းတယ္” ဟုမွတ္လွ်င္ ေဖာင္းတာ နွင္႔ အသိကပ္သြားေစရမည္။ ရွဳမွတ္စရာ အာရံုနွင္႔ ရွုမွတ္လုိက္သည္႔ စိတ္သည္ အံက် ကိုက္ကုိက္သြားေအာင္ ဂရုစုိက္ျပီး မွတ္ရမည္။ ”ပိန္တယ္” ဟုမွတ္သည္႔အခါ ပိန္တာနွင္႔ ရွဳမွတ္တာ အံက် ကုိက္သြားေစရမည္။ အျခား အထူးမွတ္စရာမရွိလွ်င္ ”ေဖာင္းတယ္၊ပိန္တယ္” ဟုခ်ည္း မွတ္ေနရမည္။ ထုိသုိ႔မွတ္ေနစဥ္ သမာဓိအားမေကာင္းေသးခင္ စိတ္က အျပင္ထြက္ထြက္သြားလိမ္႔မည္။ ထုိစိတ္ကုိ ”သြားတယ္၊ သြားတယ္”၊ သုိ႔မဟုတ္ ”လြင္႔တယ္၊လြင္႔တယ္” ဟုလုိက္မွတ္ရမည္။ဤသုိ႔ တစ္ခ်က္ နွစ္ခ်က္မွတ္လုိက္လွ်င္ စိတ္သည္မလြင္႔ဘဲ ရပ္သြားလိမ္႔မည္။ ထုိအခါ ”ေဖာင္းတယ္၊ပိန္တယ္” ဟု ျပန္မွတ္ေနရမည္။ စိတ္ထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ေယာက္နွင္႔ေတြ႔လုို႔ စကားေျပာေနမွ သတိရလွ်င္ ထုိစိတ္ကုိ ”ေျပာတယ္၊ေျပာတယ္” ဟု မွတ္၊ ဤ သုိ႔ျဖင္႔ စိတ္ကူးလွ်င္ ”စိတ္ကူးတယ္”၊ စဥ္းစားလွ်င္ ” စဥ္းစားတယ္”၊ ၾကံလွ်င္ ”ၾကံတယ္”၊ သိလွ်င္ ”သိတယ္”၊ နွလံုးသြင္းလွ်င္ ”နွလံုးသြင္းတယ္”၊ ပ်င္းလွ်င္ ”ပ်င္းတယ္”၊ ေပ်ာ္လွ်င္ ”ေပ်ာ္တယ္”၊ ၀မ္းသာလွ်င္ ”၀မ္းသာတယ္”၊ စိတ္ပ်က္လွ်င္ ”စိတ္ပ်က္တယ္”ဤ သုိ႔မွတ္ရမည္။ တစ္ခ်က္နွစ္ခ်က္ မွတ္လုိက္ျပီးေနာက္ စိတ္ကုိမွတ္စရာမရွိလွ်င္ ”ေဖာင္းတယ္၊ပိန္တယ္” ဟု ျပန္မွတ္ရမည္။ ထုိသုိ႔မွတ္ေနရင္း တံေတြးမ်ိဳခ်င္လွ်င္ ” မ်ိဳခ်င္တယ္” ဟုမွတ္၊ တံေတြးစုတာကုိ ”စုတယ္”၊ မ်ိဳေတာ႔ ”မ်ိဳတယ္” ဟု မွတ္၊ တံေတြးေထြးခ်င္လွ်င္ ”ေထြးခ်င္တယ္”၊ ေခါင္းငံု႔ေတာ႔ ”ငံု႔တယ္”၊ ၾကည္႔ေသးလွ်င္ ”ၾကည္႔တယ္”၊ ျမင္လွ်င္ ”ျမင္တယ္”၊ ေထြးေတာ႔ ”ေထြးတယ္”ဟု မွတ္ျပီးလွ်င္ ”ေဖာင္းတယ္၊ပိန္တယ္” ျပန္မွတ္ရမည္။ ထုိင္တာၾကာလွ်င္ ေညာင္းတာ ပူတာမ်ား ျဖစ္လာလိမ္႔မည္။ ေညာင္းလွ်င္ ေညာင္းတာကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ သိေအာင္ စိတ္စုိက္ျပီး ”ေညာင္းတယ္၊ေညာင္းတယ္” ဟုမွတ္၊ ပူလွ်င္ ” ပူတယ္”၊ နာလွ်င္ ”နာတယ္”၊က်ဥ္လွ်င္ ”က်ဥ္တယ္” ဟု ဒုကၡ ေ၀ဒနာျဖစ္သမွ် အမည္အတုိင္း မွတ္ရ၏။ ထုိသုိ႔ ေညာင္းတာ ပူတာ စသည္႔ ေ၀ဒနာမ်ား ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္ ”ေညာင္းတယ္၊ေညာင္းတယ္” စသည္ျဖင္႔ သည္းခံ မွတ္ေနရမည္။ သည္းခံ မမွတ္ဘဲ ခဏခဏေနရာျပင္ျပင္ေနလွ်င္ သမာဓိ မျဖစ္နုိင္၊ သမာဓိ မျဖစ္လွ်င္ ဥာဏ္မျဖစ္နုိင္၊ ဥာဏ္မျဖစ္လွ်င္ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ မေရာက္နုိင္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ေညာင္းတာ ပူတာစသည္႔ ေ၀ဒနာမ်ားကုိ အတတ္နုိင္ဆံုး သည္းခံမွတ္ေနရမည္။ ထုိသုိ႔မွတ္ေနလွ်င္ ေတာ္ရံုတန္ရံုေ၀ဒနာမ်ား ေပ်ာက္သြားၾကလိမ္႔မည္။ သမာဓိဥာဏ္အားေကာင္းသည္႔အခါ အင္မတန္ၾကီးက်ယ္သည္႔ေ၀ဒနာမ်ားပင္ ေပ်ာက္သြားတာကုိ ေတြ႔ၾကရပါလိမ္႔မည္။ အေတာ္ၾကာေအာင္မွတ္ေနပါလ်က္ မေပ်ာက္နုိင္ဘဲ မေနသာေတာ႔၍ ေနရာျပင္ခ်င္စိတ္ခဏခဏေပၚေနလွ်င္ ေနရာျပင္နုိင္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ အမွတ္နွင္႔ ေနရာျပင္ရမည္။ ျပင္ခ်င္ေတာ႔ ”ျပင္ခ်င္တယ္”၊လက္ၾကြေတာ႔ ”ၾကြတယ္”၊ေရြ႔ေတာ႔ ”ေရြ႔တယ္”၊ စသည္ျဖင္္႔ ျဖည္းျဖည္းျပင္ရင္း ျဖစ္ေပၚသမွ်အမူအရာအားလံုးကုိမွတ္ရမည္။ ေနရာျပင္ျပီးလွ်င္ ”ေဖာင္းတယ္၊ပိန္တယ္” ျပန္မွတ္ရမည္။ ထုိသုိ႔မွတ္ေနရင္း တစ္ေနရာရာက ယားလာလွ်င္ ယားသည္႔ေနရာကုိ စိတ္စုိက္ျပီး ”ယားတယ္၊ယားတယ္”ဟုမွတ္၊ အၾကိမ္ၾကိမ္မွတ္ပါလ်က္ မေပ်ာက္လုိ႔ အယားေဖ်ာက္ခ်င္လွ်င္ ”ေဖ်ာက္ခ်င္တယ္၊ေဖ်ာက္ခ်င္တယ္” ဟု မွတ္၊ အယားေဖ်ာက္ရန္ လက္ၾကြလာလွ်င္ ”ၾကြတယ္၊ၾကြတယ္”၊ ေရြ႔လွ်င္ ”ေရြ႔တယ္”၊ယားသည္႔ေနရာကုိထိေတာ႔ ”ထိတယ္”၊ အယားေဖ်ာက္ေတာ႔ ”ေဖ်ာက္တယ္၊ေဖ်ာက္တယ္”၊ လက္ျပန္ေရြ႔ေတာ႔ ”ေရြ႔တယ္”၊ တစ္ေနရာရာကုိ ထိေတာ႔ ”ထိတယ္” မွတ္ရမည္။ ျပီးလွ်င္ ”ေဖာင္းတယ္၊ပိန္တယ္” ျပန္မွတ္ေနရမည္။ ဤသုိ႔ ဂရုစုိ္က္မွတ္ေနစဥ္ ကုိယ္ထဲ အခံခက္သည္႔ ေ၀ဒနာမ်ား အလုိလုိေပၚလာလိမ္႔မည္။ တရားမရွဳမွတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကား နည္းနည္းေလး ေညာင္းလာပူလာလွ်င္ အမွတ္အသိမရွိဘဲ ေရြ႔လုိက္ ျပင္လုိက္ၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဆင္းရဲတာေတြ ထင္ထင္ရွားရွား မျဖစ္လုိက္ၾကရေပ။ ဤကား ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားကုိ ဣရိယာပုထ္ (ေနပံုအမူအရာ) မ်ားက ဖံုးကြယ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ေျပာင္းလဲ ေနထုိင္ပံုအမ်ိဳးမ်ိဳးက ဖံုးကြယ္ ဖံုးကြယ္သြား၍ လူမ်ား၏ ကုိယ္တြင္းမွာ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ား ရွိေနမွန္းမသိၾကျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ေန႔လံုး တစ္ညလံုး ေနထုိင္ေကာင္းေနသည္ဟု ထင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ေယာဂီမ်ားကား ကုိယ္ထဲက တရားမ်ားကုိ အရွိအတုိင္း ျမင္ေအာင္ မွတ္ေနသျဖင္႔ ဒုကၡမ်ားကုိ ထင္ရွားစြာ ေတြ႔ျမင္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိင္ရာက ထ မည္ၾကံလွ်င္လည္း ”ထခ်င္တယ္၊ထခ်င္တယ္” မွတ္၊ လက္ေျခေတြျပင္ေတာ႔ ”ၾကြတယ္၊ေရြ႔တယ္၊ ဆန္႔တယ္၊ ထိတယ္၊ ေထာက္တယ္” စသည္ျဖင္႔ အစဥ္အတုိင္းမွတ္လ်က္ ျဖည္းျဖည္းေလးထျပီး အမူအရာတုိင္းကုိ သိေအာင္မွတ္ရမည္။ ျမန္ျမန္ျပဳမူလွ်င္ ေလ႔က်င္႔စ သတိဥာဏ္ကေလးျဖင္႔ မွီေအာင္ မွတ္နုိင္ေတာ႔မည္ မဟုတ္ေပ။ ထုိသုိ႔ ထျပီး၍ ရပ္မိသည္႔အခါ ”ရပ္တယ္၊ရပ္တယ္” ဟု မွတ္၊ ဟုိသည္ၾကည္႔မိျပန္လွ်င္ ”ၾကည္႔တယ္၊ျမင္တယ္၊ ၾကည္႔တယ္၊ ျမင္တယ္” ဟု မွတ္။ သြားသည္႔အခါ ေျခလွမ္းကို မွတ္ရဦးမည္။ ညာဘက္ေျခက လွမ္းလွ်င္ ”ညာလွမ္းတယ္”၊ ဘယ္ဘက္ေျခက လွမ္းလွ်င္ ”ဘယ္လွမ္းတယ္” ဟူ၍ ေျခၾကြသည္က စျပီး ေျခခ်သည္အထိ ေရြ႔ေရြ႔သြားသည္႔ အမူအရာကုိ အစဥ္အတုိင္းသိေအာင္မွတ္ရမည္။ ”ညာလွမ္းတယ္၊ဘယ္လွမ္းတယ္၊ ညာလွမ္းတယ္၊ဘယ္လွမ္းတယ္” ဟူ၍ တစ္လွမ္း တစ္လွမ္း တစ္ခါ တစ္ခါ မွတ္ရမည္။ ဤကား ျမန္ျမန္သြားသည္႔အခါ ခပ္ေ၀းေ၀းသြားရသည္႔အခါ မွတ္ပံုတည္း။ ျဖည္းျဖည္းသြားသည္႔အခါ၊ စၾကၤံေလွ်ာက္သည္႔အခါ ေျခတစ္လွမ္းတြင္ သံုးပုိင္းရွိသည္။ ေျခၾကြတာက တစ္ပုိင္း၊ လွမ္းတာက တစ္ပုိင္း၊ ေျခခ်လုိက္တာက တစ္ပုိင္း ျဖစ္သည္။ ထုိတြင္ ၾကြတာနွင္႔ ခ်တာ နွစ္ပုိင္းကုိ စျပီး မွတ္ရမည္။ ေျခၾကြေတာ႔ ”ၾကြတယ္” ဟု ၾကြတက္လာပံုကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ သိေအာင္မွတ္ရမည္။ နင္းခ်လုိက္ေတာ႔ ”ခ်တယ္” ဟု တေရြ႔ေရြ႔ ေျခက်သြားပံုကုိ သိေအာင္မွတ္ရမည္။ ”ၾကြတယ္၊ခ်တယ္၊ၾကြတယ္၊ခ်တယ္” ဟူ၍ ေျခတစ္လွမ္း တစ္လွမ္း ကုိ နွစ္ခ်က္ နွစ္ခ်က္ မွတ္ရမည္။ နွစ္ရက္ေလာက္ မွတ္ျပီးက လြယ္ကူျပီး က်င္႔သားရလာလိမ္႔မည္။ ထုိအခါ သံုးခ်က္မွတ္ရမည္။ ”ၾကြတယ္၊လွမ္းတယ္၊ခ်တယ္”၊ ”ၾကြတယ္၊လွမ္းတယ္၊ခ်တယ္” ဟု သံုးခ်က္ သံုးခ်က္ မွတ္သြားရမည္။ ၾကြတက္လာသည္႔ အမူအရာ၊ တေရြ႔ေရြ႔လွမ္းေနသည္႔အမူအရာ၊ တျဖည္းျဖည္း ပိက်သြားသည္႔ အမူအရာမ်ားကုိသိေအာင္ ရွဳမွတ္ရမည္။ ထုိသုိ႔သြားေနစဥ္ ထုိင္ခ်င္လာလွ်င္ ”ထုိင္ခ်င္တယ္၊ထုိင္ခ်င္တယ္” ဟုမွတ္၊ လွမ္းၾကည္႔မိလွ်င္ ”ၾကည္႔တယ္၊ျမင္တယ္” ဟုမွတ္၊ထုိင္မည္႔ေနရာသုိ႔ သြားလွ်င္ ”ၾကြတယ္၊ခ်တယ္” ”ၾကြတယ္၊ခ်တယ္” မွတ္၍သြားရမည္။ ထုိင္မည္႔ေနရာေရာက္၍ ရပ္လွ်င္ ”ရပ္တယ္၊ရပ္တယ္” ဟုမွတ္၊ လွည္႔လွ်င္ ”လွည္႔တယ္၊လွည္႔တယ္” မွတ္၊ ထုိင္ခ်င္စိတ္ေပၚလာလွ်င္ ”ထုိင္ခ်င္တယ္၊ထုိင္ခ်င္တယ္” ဟုမွတ္၊ ထုိင္ခ်လုိက္ေတာ႔ ကုိယ္ၾကီးေလးေလးျပီး က်သြားတာကို စူးစုိက္လွ်က္ ”ထုိင္တယ္၊ထုိင္တယ္၊ထုိင္တယ္” ဟုမွတ္၊ထုိင္မိ၍ လက္ေျခေတြကုိျပင္လွ်င္လည္း ေရြ႔လွ်င္ ”ေရြ႔တယ္”၊ ေကြးလွ်င္ ”ေကြးတယ္”၊ ဆန္႔လွ်င္ ”ဆန္႔တယ္” ဟူ၍ အမူအရာတုိင္းကုိ တစ္ခုမက်န္ မွတ္ရမည္။ ဘာမွ် အျပဳအျပင္မရွိဘဲ ျငိမ္ေနျပီဆုိလွ်င္ ”ေဖာင္းတယ္၊ပိန္တယ္၊ေဖာင္းတယ္၊ပိန္တယ္” ဟု မွတ္ေနရမည္။ လွဲအိပ္ခ်င္လွ်င္လည္း ”အိပ္ခ်င္တယ္၊အိပ္ခ်င္တယ္” ဟု မွတ္၊ လွဲအိပ္ကာနီး လက္ေျချပင္တာမ်ားကုိလည္း အကုန္လံုးမွတ္ရမည္။ လက္ၾကြေတာ႔ ”ၾကြတယ္”၊ ေရြ႔လွ်င္ ”ေရြ႔တယ္”၊ ေထာက္လွ်င္ ”ေထာက္တယ္”၊ ကုိယ္ၾကီးက ယိမ္းလာလွ်င္ ”ယိမ္းတယ္၊ယိမ္းတယ္”၊ ေျခဆန္႔လွ်င္ ”ဆန္႔တယ္၊ဆန္႔တယ္”၊ လွဲအိပ္လုိက္သည္႔အခါက်ေတာ႔ ”အိပ္တယ္၊အိပ္တယ္” ဟုမွတ္ျပီး ျဖည္းျဖည္းျခင္း လွဲအိပ္သြားရမည္။ ဟုိဘက္ သည္ဘက္ေစာင္းလွ်င္လည္း ”ေစာင္းတယ္၊ေစာင္းတယ္” ဟုမွတ္ရမည္။ ဘာမွ် အျပဳအျပင္မရွိ ျငိမ္ေနျပီဆုိလွ်င္ ”ေဖာင္းတယ္၊ပိန္တယ္” ဟုမွတ္ေနရမည္။ဤသုိ႔မွတ္ေနတုန္း စိတ္ကလြင္႔သြားလွ်င္ ထုိင္တုန္း က မွတ္သလို လြင္႔လွ်င္ ”လြင္႔တယ္”၊ ေရာက္လွ်င္ ”ေရာက္တယ္”၊ ၾကံလွ်င္ ”ၾကံတယ္” စသည္ျဖင္႔မွတ္ရမည္။ စိတ္သည္ တစ္ခ်က္ နွစ္ခ်က္မွတ္လုိက္လွ်င္ ေပ်ာက္သြားတတ္၏။ ထုိအခါ ”ေဖာင္းတယ္၊ပိန္တယ္” ျပန္မွတ္ေနရမည္။ အမွတ္ကုိ လႊတ္ျပီးမအိပ္ရေပ။ မွတ္ရင္း မွတ္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေစရမည္။ အမွတ္က နုိင္လွ်င္ အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ ေနတတ္သည္။ အိပ္ခ်င္တာနုိင္လွ်င္လည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္သည္။ အိပ္ခ်င္လွ်င္လည္း ”အိပ္ခ်င္တယ္၊အိပ္ခ်င္တယ္”၊ မ်က္စိေမွးလာလွ်င္ ”ေမွးတယ္၊ေမွးတယ္”၊ ေလးလာလွ်င္ ”ေလးတယ္၊ေလးတယ္” ဟုမွတ္၊ အားထုတ္စမွာ လွဲအိပ္တာ မမ်ားေစရေပ။ ထုိင္မွတ္၊ စၾကၤံမွတ္တာက မ်ားေစရမည္။ ေယာဂီသည္ အိပ္ေပ်ာ္သြားလွ်င္ ဘာကုိမွ် အမွတ္မရေတာ႔ေပ။ ေယာဂီ နားေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ တကယ္တမ္းတရားအားထုတ္လွ်င္ သံုးနာရီ ေလးနာရီထက္ပုိျပီး အိပ္မေနသင္႔ေပ။ ေလးနာရီအိပ္လွ်င္ ေကာင္းေကာင္းလံုေလာက္ပါသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ရာက နုိးလာလွ်င္ နုိးကတည္းက ”နုိးတယ္၊နုိးတယ္” ဟု မွတ္ျပီးလွ်င္ ”ေဖာင္းတယ္၊ပိန္တယ္”ဆက္မွတ္ရမည္။ အသံၾကားလွ်င္ ”ၾကားတယ္၊ၾကာတယ္” မွတ္၊ ျပီးေတာ႔ ”ေဖာင္းတယ္၊ပိန္တယ္” မွတ္၊ ဟုိဘက္သည္ဘက္ ေစာင္းတာ ျပင္တာေတြကုိလည္း ျပဳျပင္ခ်င္သည္႔ စိတ္ကူးကေလးကစျပီး ”ျပင္ခ်င္တယ္၊ျပင္တယ္၊ေစာင္းခ်င္တယ္၊ေစာင္းတယ္၊ လွည္႔ခ်င္တယ္၊လွည္႔တယ္၊ ေကြးခ်င္တယ္၊ေကြးတယ္” စသည္ျဖင္႔မွတ္ရမည္။ ဘယ္အခ်ိန္ ရွိလိမ္႔မလဲ ဟု စဥ္းစားလွ်င္လည္း ”စဥ္းစားတယ္” ဟုမွတ္ရမည္။ အိပ္ရာက ထဖုိ႔ၾကံလွ်င္ ”ထခ်င္တယ္၊ထခ်င္တယ္” ဟုမွတ္၊ လက္ေျချပင္တာ၊ေခါင္းေထာင္ျပီး ထလာတာမ်ားကုိလည္း ”ျပင္တယ္၊ျပင္တယ္”၊ ”ထတယ္၊ထတယ္”၊ ထုိင္ေတာ႔ ”ထုိင္တယ္”၊ လက္ေျချပင္တာမ်ားကုိလည္း ”ျပင္တယ္၊ျပင္တယ္” ဟု မွတ္၊ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ထုိင္ေနျပီ ဆုိေတာ႔ ”ေဖာင္းတယ္၊ပိန္တယ္”ျပန္မွတ္။မ်က္နွာသစ္၊ေရခ်ိဳးစဥ္မွာလည္းမွတ္နုိင္သမွ် မွတ္ရမည္။အ၀တ္အစား ၀တ္တာ၊ အိပ္ရာေနရာျပင္တာ၊ တံခါးပိတ္တာ၊ဖြင္႔တာမ်ားကုိလည္ အားလံုးမွတ္ရမည္။ ထမင္းစားသည္႔အခါ ထမင္းပြဲၾကည္႔တာက စျပီး ”ၾကည္႔တယ္၊ျမင္တယ္”မွတ္။ ထမင္းပြဲဆီ လက္လွမ္းလွ်င္ ”လွမ္းတယ္၊လွမ္းတယ္”၊ ထမင္းနွင္႔လက္ ထိေတာ႔ ”ထိတယ္”၊ ထမင္းစုလ်င္ ”စုတယ္”၊ ထမင္းလုတ္ျပင္ေတာ႔ ”ျပင္တယ္”၊ ထမင္းလုတ္ကုိ ဆုပ္ကုိင္ေတာ႔ ” ကုိင္တယ္၊ကုိင္တယ္”၊ ထမင္းလုတ္ကို ေျမွာက္ျပီး ယူလာေတာ႔ ”ယူတယ္၊ယူတယ္”၊ ေခါင္းငံု႔ေတာ႔ ”ငံု႔တယ္”၊ ခြ႔ံေတာ႔ ”ခြံ႔တယ္”၊ လက္ျပန္ခ်ေတာ႔ ”ခ်တယ္”၊ ပန္းကန္ျပားနွင္႔ထိေတာ႔ ”ထိတယ္”၊ေခါင္းျပန္ေထာင္ေတာ႔ ”ေထာင္တယ္”၊ ၀ါးတဲ႔အခါ အခ်က္တုိင္းကုိ ”၀ါးတယ္၊၀ါးတယ္” အရသာကုိ သိေတာ႔ ”သိတယ္၊သိတယ္”၊ ေကာင္းလွ်င္ ”ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္”၊ မ်ိဳခ်လုိက္ေတာ႔ ”မ်ိဳတယ္၊မ်ိဳတယ္” ဟုမွတ္။ ဤကား ထမင္းတစ္လုတ္စားတုန္း မွတ္ပံုတည္း။ ေနာက္ထမင္းလုတ္မ်ားကိုလည္း ထုိနည္းအတုိင္းမွတ္ရမည္။ ဟင္းရည္ ေသာက္လွ်င္လည္း ၾကည္႔တာ ျမင္တာ လက္လွမ္းတာ ဇြန္းကုိင္တာ ေကာ္တာ ခပ္တာ ယူလာတာ ေသာက္တာ မ်ိဳတာ အကုန္လံုး သူ႔အမည္အတုိင္းမွတ္ရမည္။ မွတ္ခါစတြင္ မမွတ္လုိက္တာ ေမ႔သြားတာေတြ မ်ားစြာရွိလိမ္႔မည္။ က်င္႔သားရလာသည္႔အခါမွ အကုန္လံုး ေစ႔စပ္ေအာင္ မွတ္နုိင္မည္ျဖစ္သည္။ ေရွးက ဘုရား ရဟႏၲာမ်ား နိဗၺာန္သြားျခင္းသည္ ဤ၀ိပႆနာလမ္းကခ်ည္း သြားျခင္းျဖစ္သည္။ ၀ိပႆနာမပါဘ နိဗၺာန္ကုိ မသြားနုိင္ၾက။ တရားနာေနရင္း မဂ္ဖုိလ္ နိဗၺာန္ရေရာက္သည္ဆုိရာ ၌ နည္းနည္းေတာ႔ ရွဳမွတ္သြားေသးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ၀ိပႆနာဟူသည္ ဘုရား ရဟႏၲာ အရိယာမ်ား၏ နိဗၺာန္သြား လမ္းမၾကီးျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ အျပည္႔အစံုအားထုတ္ျပီး နိဗၺာန္ကုိ မဂ္ဥာဏ္ ဖုိလ္ဥာဏ္ျဖင္႔ လ်င္ျမန္စြာ ဆုိက္ေရာက္၍မ်က္ေမွာက္ ျပဳနုိင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။

မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၀ိပႆနာရွဳနည္း။

တရားအားမထုတ္ခင္ ၾကိဳတင္ျပဳလုပ္ရမည္႔ အမွဳကိစၥ(၅)မ်ိဳးရွိသည္-
၁။ တရားအားထုတ္စဥ္အတြင္း မိမိကိုယ္ကုိ ဘုရားအားလွဴပါ၏ ဟု လွဴထားရမည္။
၂။ ဆရာမိဘတုိ႔ကုိ ကံသံုးပါးျဖင္႔ ျပစ္မွားမိခဲ႔ပါက ထုိအျပစ္တုိ႔ ေပ်ာက္ေစျခင္းငွာ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ကန္ေတာ႔ပါ၏ ဟု ဆုိ၍ ကန္ေတာ႔ရမည္။
၃။ ကုိယ္ေစာင္႔နတ္၊ အိမ္ေစာင္႔နတ္၊ ျမိဳ႔ေစာင္႔နတ္၊သာသနာေစာင္႔နတ္နွင္႔တ ကြ၊ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစဟု ေမတၱာပုိ႔ရမည္။
၄။ေရွးဘ၀ယခုဘ၀ျပဳသမွ်ကုသုိလ္ဒါနတုိ႔သည္ငါအလုိရွိေသာမဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္သုိ႔ေရာက္ ေစျခင္းငွာ လ်င္ျမန္စြာေက်းဇူးျပဳပါေစသတည္းဟု ဆုိရမည္။
၅။ ငါသည္ဘ၀မ်ားစြာက ေသခဲ႔လွျပီ။ယခုဘ၀မေသခင္မွာ တရားအားထုတ္မွပဲ ဟု ေသျခင္းတရားကုိ ပြါးမ်ားရမည္။

သမာဓိရရံုေလာက္သာ သမထကကုိအားထုတ္ျပီး သမာဓိရလွ်င္ ၀ိပႆနာေျပာင္း၍ အားထုတ္ရမည္။ ၀ိပႆနာေျပာင္းျခင္းဟူသည္ သမထ(သမာဓိ)လမ္းမွ ၀ိပႆနာ(ပညာ)လမ္းသုိ႔ စိတ္လႊတ္ျပီး ရုပ္နာမ္တုိ႔၏ ျဖစ္ပ်က္မွဳလကၡဏာကုိ ဆင္ျခင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ တရားအားထုတ္ရန္ တင္ပလႅင္ေခြထုိင္ရမည္။ ခါးကုိေရွ႔မငုိက္၊ ေနာက္မငုိက္၊ ေဘးမေစာင္းေစဘဲ ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔မတ္မတ္ ထားရမည္။ ကုိယ္ကုိေတာင္႔မထားဘဲ ခပ္ေလ်ာ႔ေလ်ာ႔ထုိင္ရမည္။ ေျခေထာက္ခ်င္းဖိညွပ္မထားဘဲ ၾကာၾကာထုိင္နုိင္ေသာနည္းျဖင္႔ထုိင္ရမည္။ ေယာဂီသည္ နွစ္သက္ရာ ဣရိယာပုထ္(အိပ္ ထုိင္ ရပ္ သြား)ျဖင္႔ ထုိင္နုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိင္ျခင္း ဣရိယာပုထ္က သမာဓိကုိ ရလြယ္ေစသည္။ ယင္းေနာက္ ၀င္သက္ထြက္သက္ကုိ မွန္မွန္ ရွဴရွိဳက္ရမည္။ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ျမန္ျမန္ ရွဴရွိဳက္လွ်င္ မိမိကုိယ္ကုိ ညွဥ္းဆဲရာ က်လိမ္႔မည္။ သို႔ျဖစ္၍ မွန္မွန္ နွင္႔ ေလ ကုိ ၀ ေအာင္ရွဴရမည္။ နွာသီးဖ်ား၊ အထက္နွဳတ္ခမ္း၊ ရင္ညႊန္႔ ၾကိဳက္ရာ ေနရာမွာ စိတ္ကုိထားရမည္။ သတိမလစ္ေစဘဲ ၀င္ေလထြက္ေလ ထိတာကုိ သိသိေနေစရမည္။ အျခား ဘယ္အာရံုကုိမွ် စိတ္မေရာက္ေစရပါ။ ၀င္ေလ ထြက္ေလ ရွဴသည္႔အခါ နွာေခါင္းျဖင္႔ ရွဴရမည္။ ပါးစပ္က ရွဴရမည္။ နွာေခါင္းက ရွဴသည္႔အခါ ဘယ္ဘက္က ရွဴတယ္၊ ညာဘက္က ရွဴတယ္ဆုိတာေတြကုိ လုိက္ေနရန္မလုိ။ သမာဓိရဖုိ႔သာလုိသည္။ ၀င္ေလ ကုိရွဴသည္႔အခါ နွာသီးဖ်ားအစ၊ ရင္ညႊန္႔အလယ္၊ ခ်က္အဆံုး ၀င္ေလ ေရာက္တာကုိသိရမည္။ ေလကုိထုတ္သည္႔အခါလည္း ခ်က္အစ ရင္ညြန္႔အလယ္၊နွာသီးဖ်ားအဆံုး ထြက္ေလကုိသိရမည္။ ထုိသုိ႔ အသိကုိ လုိက္ျပီး အားထုတ္လွ်င္ သမာဓိရနုိင္သည္။ (၁၅)မိနစ္မွ်နွင္႔ပင္ သမာဓိကုိ ထူေထာင္နုိင္သည္။ ထုိသုိ႔ ရွဳ ရွိဳက္ေနရာတြင္ ရွဴရွိဳက္တာက ရုပ္၊ရွဴရွိဳက္ေနမွဳကုိသိတာက နာမ္ဟု သိျခင္းသည္ နာမရူပပရိေစၧဒ(ရုပ္နာမ္ကုိ ခြဲျခားသိမွဳ) ဥာဏ္ျဖစ္သည္။ ၀ိသုဒၶိလုိ ေျပာရလွ်င္ ဒိ႒ိ၀ိသုဒၶိ(အျမင္စင္ၾကယ္ျခင္း)ျဖစ္သည္။အာရုံနွင္႔ သိမွတ္စိတ္ကုိ တည္႔ေနေအာင္ ရွဳမွတ္ရမည္။ စဥ္းစား ေတြးၾကံမွဳ မျပဳရ၊အျခားအာရံု၀င္မလာေအာင္ထိန္းရမည္။ ဤသုိ႔ျဖင္႔ သမာဓိအားေကာင္းလာသည္႔အခါ ၀ိပႆနာကုိ ေျပာင္းျပီး ရွဳမွတ္ရမည္။ ၀ိပႆနာဟူသည္ နာမ္ရုပ္လကၡဏာျဖစ္ေပၚမွဳကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤခႏၶာသည္ ပဋိသေႏၶက စျပီး ေသသည္႔တုိင္ေအာင္ မျပတ္မစဲထပ္တလဲလဲ ျဖစ္ပ်က္ေနသည္။ တရားထုိင္တာ ၾကာလာလွ်င္ ရုပ္ေဖါက္ျပန္ျပီး ေ၀ဒနာေပၚလာတတ္သည္။ ေညာင္းလာလွ်င္ေညာင္းတာ၊ေညာင္းမွန္းသိတာ နွစ္မ်ိဳးကုိ ျဖစ္ျပီးပ်က္သြားတာပဲဟု သိရမည္။ ထုိသုိ႔သိသည္႔အခါ ေညာင္းသည္႔ရုပ္နွင္႔ ေညာင္းမွန္းသိသည္႔စိတ္ မရွိေတာ႔ဘဲ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားကုန္ျပီဟု ေနာက္ဥာဏ္က သိရမည္။ ေညာင္းတာကုိျပဳျပင္မေပးသမွ် ေျပာင္းေရြ႔ ျပဳျပင္ခ်င္စိတ္ေပၚလာလိမ္႔မည္။ ထုိအခါ ဆန္႔ခ်င္ ေကြးခ်င္ ေျပာင္းခ်င္ ေရြ႔႔ခ်င္စိတ္ျဖစ္တာကုိ သိမွတ္ပါ။ ထုိသုိ႔သိခ်ိန္ ထိုဆန္႔ခ်င္ ေကြးခ်င္ေသာ ရုပ္နာမ္မ်ား မရွိေတာ႔တာကုိ ထပ္ျပီးသိမွတ္ပါ။ ဤသုိ႔သိေနတုန္း အသံတစ္ခု ၾကားလုိက္လွ်င္ ၾကားျပန္ျပီဟု သိမွတ္ပါ။ တစ္ခုခုေပၚလာတုိင္း ေပၚလာတုိင္း သိျပီး ျဖစ္ျပီး ပ်က္သြား ေပ်ာက္သြားပါကလားဟု သိရမည္။ ဤသုိ႔ အသိတရားေတြ က်ဲေနရာကေန စိပ္သည္ထက္ စိ္ပ္လာတာကုိ ဥာဏ္ျဖင္႔မွတ္ပါ။ တျဖည္းျဖည္းရုပ္နာမ္ေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခုျဖစ္ျပီး ပ်က္သြားတာကုိ သတိျဖင္႔ စုိက္ၾကည္႔ကေတြ႔လိမ္႔မည္။ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ-ဟု ပါဠိလုိ ရြတ္မေနဘဲ ျဖစ္ျပီး ပ်က္သြားပါကလားဟု တစ္ခုတည္းကုိသာ သတိျဖင္႔ စုိက္ျပီးၾကည္႔ေနလွ်င္ ဆင္းရဲသည္႔သေဘာ၊ အစုိးမရသည္႔သေဘာကုိ ပုိျပီးထင္ျမင္လာလိမ္႔မည္။ ဤသုိ႔မိမိခႏၶာကုိယ္မွာ ေပၚတုိင္း ေပၚတုိင္း ျဖစ္ပ်က္ေတြကုိ ရွဳၾကည္႔ဖန္မ်ားလာလွ်င္ မိမိခႏၶာကုိယ္ကုိ ရြ႔ံမုန္းလာစိတ္၊ စြန္႔လႊတ္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာလိမ္႔မည္။ ျဖစ္ပ်က္ ဒုကၡ နွင္႔မကင္းနုိင္ဘဲ အုိ နာ ေသ ဒုကၡမ်ား နွင္႔ ေတြ႔ၾကံဳရဦးမည္ဟု ေၾကာက္ရြံ႔ျပီး မိမိခႏၶာကုိယ္ကုိ ရြံ႔မုန္းလာလိမ္႔မည္။ ျဖစ္ပ်က္ကုိ ရွဳဖန္မ်ားလာလွ်င္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မ်ားတျဖည္းျဖည္း ေခါင္းပါးျပီး ေနာက္ဆံုးလြင္႔ေပ်ာက္ ခန္းေျခာက္သြားသည္အထိျဖစ္ပ်က္ဆံုးေအာင္ ပြါးမ်ားအားထုတ္ရမည္။ ျဖစ္ပ်က္ ရွဳဖန္မ်ားလာလွ်င္ ရုပ္နာမ္ကုိခြဲျခားသိသည္႔ နာမရူပ ပရိေစၧဒဥာဏ္၊ဤရုပ္နာမ္သည္ အေၾကာင္းတရားေၾကာင္႔ျဖစ္ေပၚလာေသာ အက်ိဳးတရား ျဖစ္ျပီး၊အေၾကာင္းလည္း ျဖစ္ပ်က္၊ အက်ိဳးလည္း ျဖစ္ပ်က္ ဟုဆင္ျခင္ကာ အေၾကာင္းကုိသိမ္းဆည္းသိျမင္နုိင္ေသာ ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္၊ ရုပ္နာမ္တုိ႔၏ ျဖစ္ပ်က္ပံုကုိ မျမဲ ဆင္းရဲ အစုိးမရ ဟု ဆင္ျခင္သံုးသပ္ေသာ သမၼသနာဥာဏ္၊ ျဖစ္ဆဲ ရုပ္နာမ္တုိ႔၏ ခဏမစဲ တသဲသဲ ျဖစ္ပ်က္ေနမွဳကုိ ရွဳျမင္ေသာ ဥဒယဗၺယဥာဏ္၊ ထုိသုိ႔ ရွဳဖန္မ်ားလာသည္႔အခါ အပ်က္ကုိသာ သိျမင္ေသာ ဘဂၤဥာဏ္၊ ရုပ္နာမ္တုိ႔၏ ပ်က္မွဳ ခ်ဳပ္မွဳကုိသာ ျမင္ေနသျဖင္႔ ေၾကာက္ဖြယ္ေဘးၾကီး ဟု ထင္ျမင္ေသာ ဘယဥာဏ္၊ ခ်ဳပ္ပ်က္မွဳ စေသာအျပစ္ေတြကုိသာ ျမင္ေသာ အာဒီန၀ဥာဏ္၊ ရုပ္နာမ္ခႏၶာကုိယ္ကုိျငီးေငြ႔ေသာ နိဗၺိဒါဥာဏ္၊ ထုိရုပ္နာမ္သခၤါရတုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္လုိေသာ မုစၥိတုကမ်တာဥာဏ္၊ရုပ္နာမ္တုိ႔၏ မျမဲ ဆင္းရဲ အစုိးမရမွဳကုိ အလြန္ထင္ျမင္ေသာ ပဋိသခၤါဥာဏ္၊ ရုပ္နာမ္ သခၤါရ တုိ႔ကုိ မခ်စ္ မမုန္း လ်စ္လ်ဴရွဳေသာ သခၤါရုေပကၡာဥာဏ္၊ေရွ႔ဥာဏ္ ေနာက္ဥာဏ္တုိ႔ကုိ မျမဲ ဆင္းရဲ အစုိးမရေသာ သေဘာျဖင္႔ အစ မွ အဆံုး၊ အဆံုးမွ အစ ေရွ႔ျပန္ ေနာက္ျပန္ ရွဳပြါးသည္႔အခါ နွစ္ဥာဏ္လုံးသင္႔ေလ်ာ္ေသာ အနုေလာမဥာဏ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာလိမ္႔မည္။ ဤသုိ႔ စသည္ျဖင္႔ ဥာဏ္စဥ္အဆင္႔ဆင္႔တက္ျပီး မဂ္ဥာဏ္ဖုိလ္ဥာဏ္ရကာ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳနုိင္ၾကေပလိမ္႔မည္။

ဗုဒၶဘာသာေကာင္းတစ္ေယာက္. သာ.ထြန္း.ျပန္႔. စ.ၾကိမ္.
Reference Link: http://www.planet.com.mm/forums/topic.cfm?forum_id=88&Topic_Id=24682&page=1  by  koyin09

ဆင္းရဲတဲ့ေဖေဖ ႏွင့္ ခ်မ္းသာတဲ့ေဖေဖ ၏ သြန္သင္မႈမ်ား

မင္းစာကိုႀကိဳးစားသင္၊ အဲဒါမွ ေကာင္းတဲ့ ကုမၸဏီ မွာအလုပ္ရမယ္။-ဆင္းရဲတဲ့ေဖေဖ

မင္းစာကိုႀကိဳးစားသင္၊ အဲဒါမွ ကုမၸဏီ ေကာင္းေကာင္း တစ္ခုကို ၀ယ္ယူႏိုင္လာလိမ့္မယ္။-ခ်မ္းသာတဲ့ေဖေဖ

ေငြနဲ႔ ပါတ္သက္လာတိုင္း ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ရွိၿပီး သိပ္အရဲ မစြန္႔မိေစနဲ႔။-ဆင္းရဲတဲ့ေဖေဖ

စြန္႔စြန္႔စားစား လုပ္ကိုင္တတ္တာကိုလည္း သင္ယူထားရတယ္။-ခ်မ္းသာတဲ့ေဖေဖ

ဆင္းရဲတဲ့ေဖေဖသည္ အၿမဲတမ္းလိုလို လခစားဘ၀တြင္ လခတိုးျမွင့္ရရွိေရး အလုပ္မွအနားယူခ်ိန္တြင္ အစီအစဥ္တစ္ခုခု ရွိေနေစေရး ေဆးစားရိတ္ရရွိေရး ေဆးခြင့္ရရွိေရး ခရီးထြက္ခြင့္ရရွိေရး ႏွင့္ တျခားစိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ ႏိုင္စရာအေၾကာင္းမ်ား ရွိေနေရး ေပၚတို႔တြင္သာေတြးေနေလ့ရွိ၏။

ခ်မ္းသာတဲ့ေဖေဖသည္ ၄င္းကိစၥမ်ားတြင္ အဆံုးသတ္ေငြေၾကးကိစၥမ်ားတြင္ မိမိကိုယ္ကို အားကိုးျခင္း အေပၚတြင္သာ ယံုၾကည္သည္။

ေဖေဖတစ္ဦးသည္ ေငြ(ေဒၚလာ) အနည္းငယ္ စုေဆာင္းမိဖို႔အတြက္ ရုန္းကန္ေနရခ်ိန္တြင္ ေနာက္တစ္ဦးက ၄င္းေငြအနည္းငယ္ကို ဘယ္လို ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံ ရမလဲဆိုၿပီး အၿမဲ တီထြင္ႀကံဆေန၏။

ကၽြႏ္ုပ္ထိုသ႔ိုၾကားမိပါ၏

Singapore ႏိုင္ငံတြင္ မာစီဒီး ႏွင့္အထက္ ကားစီးႏိုင္ေသာသူမ်ားကို သုေတသန ျပဳၾကည့္ရာ Hawker Centre မွ Auntyမ်ား Uncle မ်ား အေရတြက္က အမ်ားဆံုးျဖစ္ေနသတဲ့။ သူေဌးႀကီးေတြကလဲ ကုမၸဏီေထာင္ခ်င္ က်န္တဲ့သူေတြကလည္း ၀န္ထမ္းလုပ္ခ်င္ ေသာသူေတြသာ မ်ားတယ္ကိုး။ Hawker Centre ေတြဟာ အခြန္အထူးေလ်ာ့ေပါ့ ပါတယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ လူမသိ သူမသိ သူေဌးႀကီးေတြ သူေဌးမႀကီးေတြ ျဖစ္ေနၾကပါသတဲ့။

Hawker Centre = Group of shops which selling inexpensive foods, drinks...etc.

ႏိုင္သူေတြေပ်ာ္ ရႈံးသူေတြငိုၾက

Italy's players celebrate with the trophy after defeating France 5-3 in a shootout in the final of the soccer World Cup between Italy and France in thItaly's players celebrate with the trophy after defeating France 5-3 in a shootout in the final of the soccer World Cup between Italy and France in the Olympic Stadium in Berlin, Sunday, July 9, 2006. (AP Photo/Dusan Vranic)France Team Fan Reacts At Jean Bouin Stadium In Paris During Their Defeat In The World Cup 2006 Final Soccer Match Against ItalyFrance team fan reacts at Jean Bouin stadium in Paris during their defeat in the World Cup 2006 final soccer match against Italy, July 9, 2006. REUTERS/Pascal RossignolCopyright: Reuters / Reuters

ဗုဒၶဘာသာမွ ကုသိုလ္ျပဳတတ္တာမဟုတ္၊ အားလံုးသူ႔ဘာသူ ကုသိုလ္ေတြျပဳေနၾက

ဒီေတာ့ကာ လူေတြက ဗုဒၶဘာသာေတြမွ ကုသိုလ္ျပဳတတ္တယ္ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ရင္ မျပဳတတ္ဘူး ဆိုေတာ့ ဘုရားေလာင္း ပါရမီျဖည့္တာေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္တဲ့ဘ၀ခ်ည္း မ်ားတယ္။ ဘုရားေလာင္း ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ထဲမွာ ႏွစ္ကိ်ပ္ေလးဆူပဲ ဘုရားပြင့္တယ္ ဗုဒၶဘာသာဆိုတဲ့ ဘာသာ ၂၄ ခါသာ ေပၚခဲ့တယ္။က်န္တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ဗုဒၶဘာသာေခာတ္ကိုမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီအခိ်န္အေတာအတြင္းေလးမွာ ဘုရားအေလာင္းေတြ ပါရမီ ျဖည့္ေတာ္မူလိုက္ၾကတာ။ ဒီေတာ့ ဒီအခ်က္ကေလးကို ပထမဆံုး နားလည္ပါေစ။ ဒီေတာ့ကာ ဟို ခုနက သူေဌးႀကီးေတြ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ေပမဲ့ သူတို႔လဲ သူတို႔နည္း သူတို႔ဟန္နဲ႔ အင္း လြန္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္ေလရာဘ၀တုန္းက ကုသိုလ္ေတြ ျဖစ္မွာေပါ့။ေသခါနည္း က်ေတာ့ နမိတ္ထင္မွာေပါ့။ နမိတ္ေတြထင္တဲ့ အခါက်ေတာ့ အမိ်ဳးမိ်ဳးေသာကံေၾကာင့္ တခိ်ဳ႔က ခုနက ေပါမ်ားတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ သြားၿပီး ေတာ့ ပတိသေႏၶေန ၾကမယ္။ ဟုိအေဖက သူေဌးေလ၊ အေမက သူေဌးေလ၊ သူတို႔ၾကေတာ့ သူေဌး၊ ဘာေျပာစရာရွိတံုး ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ဘာဆိုင္တံုး၊ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး အေဖက သူေဌး အေမက သူေဌးနဲ႔သာဆိုင္တယ္အဲဒါနဲ႔ သူတို႔သံုးမကုန္ေအာင္ ေပါၾကတယ္။ သံုးလို႔ကိုမကုန္ေအာင္ ေပါေတာ့ကာ လူေတြကခ်ည္း သံုးပစ္ေနသလားဆိုေတာ့ သံုးလို႔ကိုမကုန္ႏိုင္ ေတာ့ ေဆးရံုေတြ ေဆာက္ၾကတယ္။ သူတို႔ ပိုက္ဆံေၾကာင့္ ဆင္းရဲတဲ့လူေတြ ခ်မ္းသာေစခ်င္လိုက္တာ။ ေမတၱာ ကရုဏာႀကီးမား လိုက္တာ (ကံက ကံက) စာသင္ေက်ာင္းေတြ တကတည္း ထူးထူးျခားျခား သင္ႏုိင္ေအာင္လို႔မို႔ စာသင္ေက်ာင္းေတြေထာက္ပံ့ေပးေနတယ္။ မရွိဆင္းရဲတဲ့သူ ေတြကို ၾကက္ေျခနီ အသင္း ဆိုၿပီးေတာ့ တကတည္း ေငြေတြထည့္ၿပီးေတာ့ ေထာက္ပံ့ေပးေနၾကတယ္။ ေဆးရံုေတြေဆာက္တယ္၊ စာသင္ေက်ာင္းေတြတည္တယ္ မရွိဆင္းရဲတဲ့လူေတြ ႏိုင္ငံေတြကို ႀကီးပြားေအာင္ ေထာက္ပံ့ေပးေနတယ္ နည္းတဲ့သတၱိေတြလား နည္းတဲ့ကံေတြလား။ ဒီလူေတြက ေရွ႔ကိုတက္ၾကပါအံုးမယ္၊ ေရွ႔ကိုတိုးၾကပါဦးမယ္။ တကယ္လို႔မ်ား အရိေမေတၱယ် ျမတ္စြားဘုရား လက္ထက္မွာ သူတို႔က လူအျဖစ္နဲ႔ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဘုရာဆီေရာက္ၾကပါလိမ့္အံုးမယ္။ ဘုရားဆီေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ သစၥာေလးပါး တရားကို နာၾကရဦးမယ္။

မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ႀကီး ၏ အေျချပဳပဌာန္းတရားေတာ္ မွ

ေတာ္ေတာ္မွန္တဲ့ တဲေရာ့ အြန္လိုင္း

ေမးခ်င္တာ အာရံုျပဳၿပီး ကဒ္သံုးခ်ပ္ ဆြဲ ရပါတယ္။ပထမကဒ္မွာ သင္ရဲ႔ လက္ရွိ စိတ္အေနအထားကို ေဖာ္ျပေနေပလိမ့္မယ္။ဒုတိယကဒ္တြင္ ဆႏၶအထေျမာက္ရန္ ဘယ္လို ရုန္းကန္ လႈပ္ရွားရမလဲ ဆိုတာကို ညႊန္ျပေပးလိမ့္မယ္။တတိယကဒ္တြင္ အလိုဆႏၶ ေအာင္ျမင္မလား က်ရႈံုးမလား ညႊန္ျပေပးလိမ့္ မည္။ အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စမ္းသတ္ၿပီး ေတာ္ေတာ္မွန္တာေတြ႔ရတယ္။ မိတ္ေဆြမ်ား ကလည္း အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ မွန္တယ္ ဆိုၿပီး ေျပာၾကတယ္ ခင္ဗ်။

မဟာဂႏၵာရံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ အသက္ရွည္ျခင္းႏွင့္ ဘ၀အဓိပၸါယ္

အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ဘဲနဲ႔ သူမ်ားရဲ အျပဳအစု၊ အိုၿပီးေတာ့ သူမ်ားရဲ႔ အျပဳစုခံတဲ့ အသက္ရွည္ျခင္းမ်ိဳးကို မလိုခ်င္ဘူး
အရွင္ဘုရား ဒီတစ္ႏွစ္ေလာက္ ဟုိဘက္ကို အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေတာ့မယ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ အသက္ေတာ့ ရွည္ဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မရွည္နဲ႔ မလိုခ်င္ဘူး ဘာျပဳလို႔တံုး အလုပ္မလုပ္ဘဲနဲ႔ ရွည္တဲ့အရွည္ဟာ အေသပဲ၊ ဘုန္းႀကီးအတြက္အေသပဲ... စိတ္ေတြက ဆက္ရက္ဆက္ရက္လာေနတာ၊ ေသသြားလို႔ ဟိုဖက္ဘ၀ ပတိသေႏၶ ေနလို႔ရွိရင္ အလုပ္လုပ္တဲ့ ဘ၀ကိုေရာက္မွာ အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ ရုပ္ခႏၶာကိုရမွာ အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ ဥာဏ္ပညာကိုရမွာ။
......
ဒီေတာ ့အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ဒီခႏၶာကိုယ္ႀကီး ရွည္မေနပါနဲ႔ ဒီလုိ အသက္ရွည္ဖို႔ မ်ိဳးကို ဆုေတာင္းတဲ့ ဘုန္းႀကီးမဟုတ္ပါဘူး အလုပ္လုပ္ဖို႔ကိုသာ ဆုေတာင္းတဲ့ ဘုန္းႀကီးျဖစ္ပါတယ္....

အေျချပဳပဌာန္းတရားေတာ္

ေမတၱာအေတြးမ်ား

လူႏွစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ တစ္ေယာက္က နံနက္ မွာ ထမင္းအိုးတစ္ရာခ်က္ၿပီး လွဴတယ္။ ေန႔လည္မွာ အိုးတစ္ရာခ်က္ၿပီး လွဴတယ္။ ညေနမွာ အိုးတစ္ရာခ်က္ ၿပီးလွဴတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ နံနက္ ႏို႔တစ္ညွစ္စာ၊ ေန႔လည္ ႏို႔တစ္ညွစ္စာ၊ ညေန ႏို႔တစ္ညွစ္စာ ေမတၱာပြားမ်ား ပါတယ္တဲ့။ အဲဒီႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေန႔ အိုးတစ္ရာ သံုးႀကိမ္ခ်က္လွဴတဲ့သူထက္ တစ္ေန႔ႏို႔တစ္ညွစ္စာ သံုးႀကိမ္ေမတၱာ ပြားသူက ပိုၿပီး အကိ်ဳးႀကီးေၾကာင္း နိဒါန သံယုတ္ၾသကၡာသုတ္(၄၅၅)မွာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာျပထားပါတယ္။ ႏို႔တစ္ညွစ္စာဆိုတာ ဘာမွမၾကာပါဘူး။ ဒါကို မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက သံုးေလးစကၠန္႔ေလာက္ပဲ ရွိတယ္လို႔ ခန္႔မွန္းေပးထားပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးအားရဖို႔ေကာင္းတဲ့ စကားပါ။ ဒါနကမွ ပစ္စည္း ေတြ ေငြေတြ အလွဴခံ ပုဂိဳလ္ေတြ ရွာေနရအံုးမွာပါ။ ေမတၱာကေတာ့ ဘာပစ္စည္း မွ ဘာေငြမွ မလိုပါဘူး။ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာမွာ ပြားမ်ားလိုက္ရံုပဲ။ ေအာက္ထစ္ဆံုး အိမ္သာတက္ေနရင္းေတာင္ပြားမ်ားလို႔ရပါတယ္...

အထက္က ျမတ္စြာဘုရားေဟာထားတဲ့ စကားေလးကို မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက မွတ္မိလြယ္ေအာင္ လကၤာေလး စီထားပါတယ္။

တစ္ေန႔သံုးခါ အိုးတစ္ရာျဖင့္
ခ်က္ကာထမင္း ေကၽြးလွဴျခင္းထက္
မယြင္းစင္စစ္၊ ႏို႔တစ္ညွစ္စာ
ႀကိမ္သံုးခါမွ်၊ ေမတၱာပြားမ်ား
က်ိဳးႀကီးမားသည္၊ ဘုရားျမတ္စြာ မိန္႔ခြန္းတည္း...

ရေ၀ႏြယ္ (အင္းမ) ၏ ေမတၱာအေတြးမ်ား

Alpha ZawGyi ေဖာင့္ကိုအသံုးျပဳၿပီး ပထမဆံုး အႀကိမ္ ျမန္မာဘေလာ့ကို ဒီေန႔ေရးၾကည့္ထား တယ္။ မီးလွ်ံေျမေခြး သံုးမွ ေရးလို႔ရသဗ်ိဳ႕...