ေလာကရဲ႔လမ္းမ်ားေပၚ ေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႔ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္... ႏွလံုးသားက လြမ္းဆြတ္လို႔ တမ္းတမိခဲ့ အေမ့ရဲ႔အိမ္ကို... ေအးျမတဲ့ အေမ့ရဲ႔ ေမတၱာရိပ္နဲ့ ေ၀းခဲ့သူမို႔...ဟို႔...အို..ဟို... တစ္ခါတစ္ေလ ျပန္လည္ေတြး...ရင္မွာပိုေၾကကြဲ...ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ အိမ့္မက္ရွည္ေတြၾကားထဲမွာ အရိပ္တစ္ခု လြင့္ျပယ္... ရက္စက္တဲ့ ေန႔ရက္မ်ား တိုက္ခိုက္ၾကလို႔ အားနည္းေနၿပီဆို... တင္းထားတဲ့ စိတ္ဓါတ္မ်ား...ၿပိဳကြဲသြားမလား စိုးရိမ္လို႔...ဟို႔...အို...ရင္မွာ ဒဏ္ရာမ်ားနဲ႔ နာက်င္ေနၿပီပဲ...အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္...ဟူး...ဟူ... အၿငိမ္းခ်မ္းဆံုး အေမ့အိမ္....
No comments:
Post a Comment